ΒΙΒΛΙΟ - Α.Ραχιμί

Τίτλος: Η πέτρα της υπομονής. Συγγραφέας: Ατίκ Ραχιμί

Μια γυναίκα νεαρή. Ένας άντρας τραυματισμένος σε κωματώδη κατάσταση, ο σύζυγός της. Ένα δωμάτιο γυμνό. Μια πόλη βομβαρδισμένη. Κάπου στο Αφγανιστάν ή αλλού. Ο χρόνος ακινητοποιημένος, μετριέται όχι με λεπτά, αλλά με τις κουκίδες του κομπολογιού που κρατά στο χέρι της η γυναίκα.

Και ξεχύνεται ορμητικά ο μονόλογος της γυναίκας. Λιτός, φειδωλός στις λέξεις, αλλά τραγικός και συγκινητικός. Μιλά στον άντρα της –τον άντρα φυτό – για τα όνειρά της, το παρελθόν της, τις επιθυμίες της, τις προσβολές της, τη βία, το φόβο. Μιλά για τη ζωή της. Εξομολογείται όσα δεν τόλμησε να πει μέχρι τότε. Κι αυτό γιατί ζούσε σ΄ ένα ασφυκτικό περιβάλλον που δεν της επέτρεπε να εκφραστεί. Ένας δεσποτικός σύζυγος, οι υποκριτές αδελφοί του, μια μέγαιρα πεθερά, μια κοινωνία φαλλοκρατική, μια θρησκεία καταπιεστική. Και πουθενά τα πραγματικά αισθήματα, η ειλικρίνεια, πουθενά ο έρωτας. «Όσοι δεν ξέρουν να κάνουν έρωτα, κάνουν πόλεμο» αναφέρει η νεαρή γυναίκα. Κυριαρχεί ένας ψευτο-ηρωισμός. Εξάλλου και ο άντρας τραυματίστηκε σ΄ έναν τιποτένιο καβγά από έναν τύπο που πρόσβαλε τη μάνα του. «Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί για σας, τους άντρες, η περηφάνια ήταν τόσο συνδεδεμένη με το αίμα» λέει κάπου αλλού η γυναίκα, αναφερόμενη αυτή τη φορά στην παρθενία. Τώρα όμως που η γυναίκα νιώθει ότι δεν απειλείται, μπορεί να πει και να κάνει όσα δεν της επιτρεπόταν. Βέβαια ορισμένες στιγμές νιώθει σα δαιμονισμένη, αλλά η φωνή της λογικής την προσγειώνει ομαλά στην ελευθερία της.

Σύμφωνα με την περσική μυθολογία, υπάρχει μια πέτρα μαγική που τη βάζεις μπροστά σου και της λες όλα σου τα βάσανα, τους πόνους, τις πίκρες. Της εμπιστεύεσαι όσα δεν τολμάς ν΄ αποκαλύψεις σε κανένα κι εκείνη ακούει, απορροφά σα σφουγγάρι. Σεγκέ Σαμπούρ, αυτό είναι το όνομα της πέτρας, της πέτρας της υπομονής. Μέχρι που μια μέρα η πέτρα σκάει, εκρήγνυται. Κι εκείνη ακριβώς την ημέρα λυτρώνεσαι.