Τίτλος: Γιατί να διαβάζουμε τους κλασσικούς. Συγγραφέας: Ίταλο Καλβίνο
Τα διαβάσματά μου κινούνται ανάμεσα σε δύο πόλους: σ΄ αυτά που θέλω να διαβάζω και σ΄ αυτά που πρέπει να διαβάζω. Τα πρώτα σχετίζονται περισσότερο με το θυμικό, ενώ τα δεύτερα με τη λογική. Κι ενώ τα πρώτα τα αναγνωρίζω ευκολότερα και λόγω διαίσθησης, τα δεύτερα απαιτούν χρόνο και επιστημονικό ψάξιμο.
Σ΄ αυτό ακριβώς το ψάξιμο έρχεται να με βοηθήσει το βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο «Γιατί να διαβάζουμε τους κλασσικούς», ένα σύνολο δοκιμίων.
Το μοντέρνο δημιούργημα βέβαια είναι σαν ένα τσουνάμι που καταστρέφει, καταποντίζει, αλλά και δημιουργεί ταυτόχρονα μια καινούρια ακτογραμμή. Το κλασικό όμως είναι αυτή η ακρογιαλιά που πηγαίνεις και ξαναπηγαίνεις (από παιδί ίσως), γιατί εκεί νιώθεις μια άφατη απόλαυση.
Όμηρος, Ξενοφώντας, Οβίδιος, Πλίνιος, αλλά και Πάστερνακ, Χένρι Τζαίημς, Φλωμπέρ και πολλοί άλλοι. Στα κείμενα αυτά που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του, ο Ιταλός συγγραφέας ξαναδιαβάζει μερικούς από τους αγαπημένους του συγγραφείς και τους αναλύει όπως μόνο αυτός ξέρει: ως συγγραφέας, αλλά και ως κριτικός και ως φιλόσοφος και ως προσεκτικός αναγνώστης που επιμένει να διαβάζει τα κλασικά λογοτεχνικά έργα με τη δική του, πρωτότυπη και συχνά αιρετική, ματιά.
Εξάλλου πάντοτε με ενδιέφερε η ματιά του ίδιου του συγγραφέα στο συγγραφικό γίγνεσθαι. Μια ματιά μακριά από μανιέρες και συμβατικές καταλογοποιήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου