Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

"Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ" Εντγκαρ Άλαν Πόε


Πολυτάραχη η ζωή του Πόε, σύντομη...ποιητική, ικανή να προκαλέσει ένα πεδίο αντιπαραθέσεων και ψυχολογικών προβληματισμών...η Μαρία Βοναπάρτη διαβλέπει σαδονεκροφιλία...καταραμένος ποιητής...αλλά το λογοτεχνικό έργου κάποιου δεν το διαβάζουμε λόγω της ζωής του δημιουργού...κι όμως στην περίπτωση του Πόε η ζωή του μας βάζει μέσα στο κλίμα των αφηγημάτων του...τα αφηγήματά του ως παραληρήματα...σκιές ονείρου που έλεγε για τους ανθρώπους αν δεν απατώμαι κι ο Πίνδαρος...
Σαν μια σκιά ονείρου διάβασα και τις περιπέτειες στη θάλασσα του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ...ο νεαρός ήρωας  ένα κράμα φιλοδοξίας και τυχοδιωκτισμού, κυρίως όμως εγκεφαλικού...μπαρκάρει στα κρυφά και μένει σε ένα αμπάρι του πλοίου με σκοπό να εμφανιστεί κάποια δεδομένη στιγμή που θα του υποδείξει ο φίλος του Αύγουστος...όμως οι ναύτες στασιάζουν, η κατάσταση ξεφεύγει και το σχέδιό του ανατρέπεται...τώρα έχει να αντιμετωπίσει την επιβίωσή του στο πλοίο μέσα στον ωκεανό μαζί με άλλους δύο επιζήσαντες...η πείνα και η δίψα είναι αφόρητες...οδηγούνται στην ανθρωποφαγία...μετά από κλήρωση κάποιος γίνεται το θύμα...το ένστικτο της επιβίωσης...κανιβαλισμός. Συναντούν ένα πλοίο για να τους σώσει κι όμως το πλοίο λες κι έρχεται από άλλη διάσταση, από άλλο χρόνο...έχει μόνο νεκρούς...τελικά τους περισυλλέγει ένα άλλο πλοίο, φαλαινοθηρικό...κι αρχίζουν ένα ταξίδι προς την ανταρκτική...εκεί θα συναντήσουν μια φαινομενικά άκακη φυλή ιθαγενών...που όμως αποδεικνύονται οι πιο άγριοι, αδίστακτοι... είναι άραγε άνθρωποι;...κι όμως σώζεται ο Άρθουρ Γκόρντον Πυμ και μπαίνει σε μια βάρκα που ταξίδευε ολοταχώς σ΄ ένα χάσμα ανοιχτό να τους δεχτεί, αλλά ορθώθηκε μπροστά τους μια σαβανωμένη ανθρώπινη μορφή, ασύγκριτα μεγαλύτερη στις διαστάσεις από κάθε κάτοικο της γης... και το δέρμα της μορφής αυτής είχε το ολόλευκο χρώμα του χιονιού...τι συμβολίζει άραγε αυτή η μορφή με το λευκό χρώμα;...κυρίως το λευκό χρώμα;...δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας λευκός άγγελος σώζει τον ήρωα...αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο μαύρο χάσμα και την λευκή μορφή...στο τέλος ίσως υπάρχει και ένα άλλο τέλος,,,η ζωή συνεχίζεται και σε άλλες διαστάσεις...διανοητικές...για να μας αφηγηθεί τελικά ο ήρωας τις περιπέτειές του.
Μυθιστόρημα αποτελεί "Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ" με πολλές γεωγραφικές πληροφορίες, που τις προσπέρασα γρήγορα, αλλά με αφηγηματικές στιγμές τόσο βαθιές που δύσκολα βγαίνεις στην επιφάνεια.