tag:blogger.com,1999:blog-5355832913771871872024-03-05T13:01:03.964+02:00Στο μυαλό ενός Φιλολόγου'Eνα πειραματικό περι-οδικό για τον πολιτισμό.ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.comBlogger376125tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-55236823064019833132021-06-21T20:52:00.001+03:002021-06-21T21:06:57.219+03:00<p> <i><span style="font-size: large;">ΤΑ ΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΙΑ</span></i></p><p> <b><span style="font-size: medium;">Τόμας Μαν</span></b></p><p><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span><b><span style="font-size: medium;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnmhntBIWAyjIYIRqBAzjyC-vBcpspST6hzPB60a8rWvKiOudrXs0qU2DEsNKx-Ne1BzDyKsMoX1T1ijU1fZeZ7QbmFwTk3O-hbynALrA1s3BvgMQtAwZAYUd3SjbilWX69_IiQTPZjss/s2048/20210621_205911.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1659" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnmhntBIWAyjIYIRqBAzjyC-vBcpspST6hzPB60a8rWvKiOudrXs0qU2DEsNKx-Ne1BzDyKsMoX1T1ijU1fZeZ7QbmFwTk3O-hbynALrA1s3BvgMQtAwZAYUd3SjbilWX69_IiQTPZjss/s320/20210621_205911.jpg" width="320" /></a></span></b></div><b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><span style="line-height: 107%;"> Η επιλογή της νουβέλας <i>Τα Αλλαγμένα
Κεφάλια </i>του Τόμας Μαν ήρθε ως αποτέλεσμα της ταινίας με τον τίτλο </span><i><span style="background: rgb(248, 249, 250); color: black; line-height: 107%;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/La_cravate"><span style="color: black; mso-color-alt: windowtext;">La cravate</span></a></span></i><span style="background: rgb(248, 249, 250); color: black; line-height: 107%;"> του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι</span><span style="line-height: 107%;">, που πρόσφατα παρακολούθησα.
Χωρίς προηγούμενη αναγνωστική εμπειρία από τον Τόμας Μαν θα μπορούσα να σταθώ
στην ενδιαφέρουσα υπόθεση, στηριγμένη σε έναν ινδικό μύθο. </span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><span style="line-height: 107%;"> Σε ρόλο
πρωταγωνιστικό η καλλίγραμμη Ζίτα με δευτεραγωνιστές δύο φίλους. Οι δύο φίλοι
παρακολουθούν στα κρυφά την Ζίτα να παίρνει το μπάνιο της σε έναν ποταμό και
φυσικά ο ένας εκ των δύο, ο μορφωμένος, μένει στήλη άλατος και εκφράζει τον πόθο
του να την παντρευτεί. Ο άλλος φίλος, που τυγχάνει να έχει παιδιόθεν μια μορφή
σχέσης με την Ζίτα, αναλαμβάνει τον ρόλο του προξενητή. Το προξενιό ευοδώνεται
και ο γάμος ακολουθεί. Η Ζίτα όμως στην πορεία της έγγαμης ζωής αρχίζει να μην συγκινείται
ερωτικά από τον νόμιμο σύζυγό της, αλλά κυρίως από τον καλογυμνασμένο φίλο του.
Κι ενώ μέχρι στιγμής η αφήγηση κινείται προβλέψιμα ακολουθεί πλέον το παράλογο.
Ο νόμιμος σύζυγος αυτοκτονεί κόβοντας το κεφάλι του με ξίφος μέσα στο ναό της μητέρας
θεάς, θεάς του έρωτα. Ο φίλος του μπροστά στο θέαμα αυτό αυτοκτονεί και ο ίδιος
με τον ίδιο τρόπο. Η Ζίτα μπροστά στο διπλό κακό αποφασίζει και η ίδια να
αυτοκτονήσει. Τότε όμως επεμβαίνει η μητέρα θεά και κατσαδιάζοντας την
συμβουλεύει να ενώσει τα αποκεφαλισμένα κεφάλια στα σώματα των δύο φίλων,
δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία στην μεταξύ τους σχέση. Η Ζίτα όμως διαπράττει
ένα λάθος… Ενώνει το κεφάλι του άντρα της με το σώμα του φίλου, και το κεφάλι
του φίλου με το σώμα του άντρα. Αλλαγμένα κεφάλια στα σώματα. </span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><span style="line-height: 107%;"> Και τότε αρχίζει
ένα θέατρο του παραλόγου. Σε ποιον ανήκει η Ζίτα; Το κεφάλι ή το σώμα σηματοδοτεί
το είναι του ανθρώπου; Η επιλογή είναι δύσκολη. Καταφεύγουν ακόμη και σε έναν
ερημίτη, ασκητή για να γνωμοδοτήσει. Ποιον άραγε θα προτιμήσει η Ζίτα; Θα
παραμείνει πιστή για πάντα ή μήπως θα αλλάξει πάλι προτίμηση; Αν ήταν κάπως
μετριασμένη η σχετικά επιτηδευμένη και μακροπερίοδη γραφή του Τόμας Μαν, θα το
θεωρούσα από τα πιο ευχάριστα αναγνώσματα του παραλόγου.</span></span><span lang="ES" style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxol-T_O5WxcuqUcglHS35Hb8lPBhZnB2r4BBpj56IGyEoo_ECyb3JPcP40jUbTGepstexI3sJS0a7NEchvm9JydnrXiWM8lUVvQ5aWuNkJPU2pG5FxmCtreOfrWT26ZiNraZIyaocOyM/s2048/20210621_205933.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1430" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxol-T_O5WxcuqUcglHS35Hb8lPBhZnB2r4BBpj56IGyEoo_ECyb3JPcP40jUbTGepstexI3sJS0a7NEchvm9JydnrXiWM8lUVvQ5aWuNkJPU2pG5FxmCtreOfrWT26ZiNraZIyaocOyM/s320/20210621_205933.jpg" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><br /><span style="line-height: 107%;"><br /></span></span><p></p>ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-55824017257887922412016-10-02T19:07:00.001+03:002016-10-02T19:07:26.026+03:00"Τυφλόμυγα" Ευγενία Φακίνου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Η "Τυφλόμυγα" είναι ένα μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου που εκδόθηκε το 2000 με έναν τίτλο σαφώς παιχνιδιάρικο. Παραπέμπει σε παιχνίδι παιδικό. Μονάχα που το παιχνίδι δεν είναι παιδικό. Είναι ένα παιχνίδι μάλλον για μεγάλους. Μια και ο έρωτας απευθύνεται κυρίως σε μεγάλους....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα του έργου είναι τρία: η Αντρέα, η Άννα και ο Σίμος. Οι τρεις τους αποτελούν ένα ερωτικό τρίγωνο: δύο γυναίκες ερωτευμένες με τον ίδιο άντρα. Μια ιστορία λατρείας για τον ίδιο άντρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Η Αντρέα από μικρή είχε εμφανίσει τάσεις φυγής, χανότανε και παρατηρούσε γύρω της πρόσωπα και καταστάσεις. Η Άννα έρχεται ως παρακόρη στην αστική οικογένεια της Αντρέα και είναι αυτή που τελικά θα καλμάρει και θα ισορροπήσει την προσωπικότητα της Αντρέα. Και θα γίνουν δύο πολύ καλές φίλες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Η Άννα θα ερωτευθεί το Σίμο, έναν ζωγράφο, και θα τον παντρευτεί. Τον Σίμο θα ερωτευθεί και η Άννα, αλλά δεν θα τολμήσει να εκδηλώσει τον έρωτά της. Η σχέση της με την Άννα είναι πολύ πιο βαθιά, μια σχέση ριζωμένη σε ένα κοινό παρελθόν που δεν μπορεί να την γκρεμίσει ένας έρωτας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Ο Σίμος είναι ένας ευαίσθητος και παρορμητικός τύπος. Ένας άντρας που δύσκολα του αντιστέκονται οι άλλες γυναίκες. Και όταν χάνεται η έμπνευσή του...τότε η Αντρέα μαζί με την Άννα σκηνοθετούν ερωτικές περιπέτειες για τον Σίμο μαζί με κορίτσια-μαθήτριές του...σχέσεις εφήμερες, σχέσεις ελεγχόμενες και σκηνοθετημένες. Μέχρι που ο Σίμος γνωρίζει μια άλλη γυναίκα, την Ελένη, και τότε τα πράγματα αλλάζουν. Αυτή η γυναίκα δεν είναι σαν τα άλλα κοριτσόπουλα, αυτή η γυναίκα αποπνέει κάτι διαφορετικό. Η κατάσταση τείνει να ξεφύγει από τον έλεγχο, αλλά...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Στο τέλος η Ελένη θα φύγει με τον άντρα της που κι αυτός ανέχεται τις ... ερωτικές ιδιοτροπίες της γυναίκας του. Ένας έρωτας άνισος...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Και μένουν πάλι οι τρεις τους ... Η Αντρέα, η Άννα και ο Σίμος...Οι τρεις τους...Πολύ πιο ανθρώπινοι, πολύ πιο ρεαλιστές. Απέναντι στον εαυτό τους και στον άλλο. Το πάθος τούς επεφύλαξε μια ανώμαλη προσγείωση στον εαυτό τους. Η Φακίνου δεν μας δίνει μια λύτρωση. Οι ήρωες είναι πιο ώριμοι να αντέξουν και να συνεχίσουν στη μορφή της σχέσης που οι ίδιοι επέλεξαν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-7044260279874790402016-06-05T19:39:00.002+03:002016-06-05T19:46:56.806+03:00"Kitchen" ΜΠΑΝΑΝΑ ΓΙΟΣΙΜΟΤΟ, εκδ. Καστανιώτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Με τον τίτλο "Kitchen" έχουμε μία νουβέλα που αποτελείται από δύο μέρη: α) kitchen και β) kitchen 2. Τι σημασιολογικό φορτίο μπορεί να κρύβει μια κουζίνα; Η συγγραφέας δίνει την απάντηση ήδη από τις πρώτες σειρές: ..."<i>Δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που ν΄ αγαπάω περισσότερο απ΄ ό τι την κουζίνα</i>....". Και γιατί άραγε; Γιατί η κουζίνα ίσως είναι το πιο υλιστικό και γήινο δωμάτιο του σπιτιού, καθώς εκεί μαγειρεύεις, εκεί τις μεταφυσικές σου αναζητήσεις τις μετατρέπεις σε γαστριμαργικές δημιουργίες, εκεί κατεβάζεις τον ουρανό στη γη...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Με ένα τέτοιο σκεπτικό μάλλον συνάντησα την ηρωίδα με το εξωτικό (για μένα) όνομα Μικάγκε Σακουράι. Η Μικάγκε έχει χάσει όλους τους δικούς της ανθρώπους και μένει τελείως μόνη στη ζωή, με αποτέλεσμα να μην αρνηθεί την πρόταση που της απευθύνει ο Γιούιτσι Τανάμπε να μετακομίσει και να την φιλοξενήσει στο σπίτι του. Ο Γιούιτσι είναι ένας νεαρός που γνώριζε την γιαγιά της Μικάγκε, ευαίσθητος και περίεργος, δούλευε μάλιστα και σε ανθοπωλείο, τον οποίο ακόμη και υποψιάστηκε η Μικάγκε μήπως ήταν και εραστής της γιαγιάς της...Στο σπίτι του ο Γιούιτσι μένει με τη μητέρα του την Έρικο, η οποία πρώτα ήταν άντρας, ο πατέρας, που μετά το θάνατο της γυναίκας του κάνει αλλαγή φύλου και γίνεται πλέον η μητέρα....Η Μικάγκε τελικά μετά από τους αρχικούς δισταγμούς μένει μόνιμα στο σπίτι του Γιούιτσι....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Στο δεύτερο μέρος πάλι με θάνατο ξεκινά η ιστορία, μόνο που αυτή τη φορά η Έρικο είναι αυτή που πεθαίνει. Η μητέρα-πατέρας σκοτώνεται και έτσι πάλι υπάρχει ορφάνια. Η Μικάγκε στο σπίτι, στην κουζίνα των Τανάμπε. Αφοσιώνεται στη μελέτη της μαγειρικής και μαγειρεύει με την ενεργητικότητα ενός μανιακού. Μία αντίθεση διαπερνά το έργο, ο θάνατος και η σχέση των δύο ηρώων. Μονάχα που η σχέση της Μικάγκε με τον Γιούιτσι δεν εξελίσσεται μέσα από την κοινή τους διαδρομή, δεν ωριμάζουν ως ζευγάρι, μάλλον η σχέση τους εξελίσσεται μέσα από την προσωπική ωρίμανση του καθενός. Ο ένας πράγματι έχει ανάγκη τον άλλο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Η γιαπωνέζα Μπανάνα Γιοσιμότο με τη νουβέλα που κυκλοφόρησε το 1988 νομίζω μας δίνει μια αισιόδοξη αντιμετώπιση της απώλειας και του θανάτου μέσα από τη συνύπαρξη, μέσα από τον άλλο. Χωρίς να είναι απαραίτητο να δημιουργήσει η ηρωίδα μια ερωτική σχέση, όπως εξάλλου θα μπορούσε, αυτή επιλέγει μια ανθρώπινη σχέση που της δίνει δυνάμεις να συνεχίσει τη ζωή της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-53079242062740595792016-05-22T19:59:00.001+03:002016-05-22T19:59:15.332+03:00"Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών" ΓΙΑΣΟΥΝΑΡΙ ΚΑΒΑΜΠΑΤΑ, Εκδ. Καστανιώτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Ένας τίτλος με μυστήριο ερωτικό προδιαθέτει για μια ερωτική περιπέτεια με τα κοιμισμένα κορίτσια, που όμως δεν είναι το ερωτικό υποκείμενο, αλλά το ερωτικό αντικείμενο της αφήγησης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Το σπίτι λοιπόν που βρίσκονται αυτά τα κοιμισμένα κορίτσια είναι ένα "σπίτι", ένας ... οίκος, κάπου στην Ιαπωνία, εκεί όπου και διαδραματίζεται η υπόθεση, λίγο μακριά από τη θάλασσα που ακούγονται τα κύματά της. Το επισκέπτεται ο Εγκούτσι, ένας ηλικιωμένος εξήντα επτά ετών μετά από παρότρυνση ενός φίλου του. Πηγαίνουν εκεί γέροντες συστημένοι και περνούν τη βραδιά τους με νεαρές παρθένες οι οποίες όμως είναι κοιμισμένες και δεν ξυπνούν με τίποτε κατά τη διάρκεια της νύχτας, σαν ναρκωμένες δηλαδή. Η γυναίκα του σπιτιού, προφανώς όχι η ιδιοκτήτρια, αλλά η τσατσά δίνει τις οδηγίες στον Εγκούτσι για τη βραδιά: να μην επιχειρήσει να ξυπνήσει τη νεαρή κοπέλα, να μην της κάνει κακό και σε περίπτωση αϋπνίας του ίδιου υπάρχουν και υπνωτικά χάπια. Αυτό που αποκομίζει ο Εγκούτσι από αυτή την παράξενη στο ίδιο κρεβάτι αλλά και απομακρυσμένη συνύπαρξη είναι μια σειρά από αναμνήσεις της νιότης του, ερωτικού κυρίως περιεχομένου. Η νεαρή κοιμισμένη παρθένα αυτό που πετυχαίνει είναι να ξυπνά ερωτικά το παρελθόν του, γιατί προφανώς το ερωτικό παρόν για τον γέροντα Εγκούτσι μάλλον είναι ανενεργό...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Ένα ερώτημα που διαπερνά το έργο είναι κατά πόσο ένας γέρος άντρας είναι άντρας ή τελικά έχει χάσει την αντρική του φύση. Και αντρική φύση είναι τελικά κυρίως η ερωτική ικανότητα; Ο Εγκούτσι είναι παντρεμένος, η γυναίκα του ζει, έχει τρεις κόρες, αλλά ο ίδιος αναζητά την αυτοεπιβεβαίωση του στην ηλικία που βρίσκεται. Γι΄ αυτό και επαναλαμβάνει τις επισκέψεις στο σπίτι. Τα γηρατειά και η νεότητα δίπλα δίπλα σε ένα κρεβάτι. Η νεότητα κοιμισμένη και τα γηρατειά με τα μάτια ανοιχτά. </span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Ο ύπνος και ο θάνατος φαντάζουν τόσο κοντά. Και αυτό μας το τονίζει ο συγγραφέας πρώτα με τον θάνατο ενός γέροντα και στο τέλος με τον θάνατο και ενός κοριτσιού. Όμως ο θάνατος δεν είναι το ζητούμενο ούτε και το φοβερό σε αυτό το σπίτι. Ο θάνατος κουκουλώνεται, σημασία έχουν τα νεαρά κορίτσια που δίνουν μια επίφαση αισθησιακής απόλαυσης. Η ζωή υπάρχει μέσα σε αυτά τα κορίτσια που κοιμούνται, που είναι ναρκωμένα, που είναι τελικά τόσο ψεύτικα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"> Μια σκοτεινή, εσωτερική νουβέλα (κυρίως λόγω έκτασης) μας δίνει ο Καβαμπάτα. Αποτελεί το πρώτο έργο του που διαβάζω και επομένως τώρα έρχομαι σε επαφή με αυτή την πατριαρχική γιαπωνέζικη κοινωνία. Το γεγονός ότι ο συγγραφέας αυτοκτόνησε ίσως ερμηνεύει και αυτή την εμμονή με το θάνατο. Νομίζω όμως ότι σκιαγραφεί εύστοχα την αντρική ψυχή μέσα από τα στερεότυπα και τις συμβάσεις, που δεν έχει συμφιλιωθεί με το θάνατο, που αρνείται να συμφιλιωθεί με το θάνατο και, που δεν γνωρίζω, αν τελικά μπορεί και να το καταφέρει. </span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-22647825048559265102015-12-22T10:26:00.002+02:002015-12-22T10:30:45.843+02:00"Η Επιστροφή" Φιλομήλα Λαπατά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="line-height: 107%;"><br /></span></b></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="line-height: 107%;"><br /></span></b></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="line-height: 107%;">1835</span></b><span style="line-height: 107%;">: ένας ξένος φτάνει στον Πειραιά. Περνά από τη
Δογάνα=Τελωνείο του Πειραιά, δίνει γερό μπαξίσι στους τελωνοφύλακες για να
αποφύγει </span><span style="line-height: 107%;">ολιγοήμερη
υποχρεωτική καραντίνα στο πρώτο Λοιμοκαθαρτήριο του Πειραιά και κατευθύνεται
προς την Αθήνα. Στον αγωγιάτη που τον μεταφέρει και ζητά με περιέργεια να
πληροφορηθεί την ταυτότητά του ο ξένος απαντά: «Έλληνας από την
Κωνσταντινούπολη. Ήρθα για δουλειές…». Ο ξένος ονομάζεται <b>Στέργιος Βογιατζόγλου</b>.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="line-height: 107%;">ΑΘΗΝΑ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ
ΕΛΛΑΔΑΣ:</span></b><span style="line-height: 107%;"> Η Ελλάδα μόλις
έχει απελευθερωθεί από τους τούρκους. Το 1833 έρχεται στην τότε πρωτεύουσα το
Ναύπλιο, ο 17χρονος πρίγκηπας Όθωνας. Στην Αθήνα θα φτάσει την 1η Δεκεμβρίου
του 1834, όταν η πόλη γίνεται πρωτεύουσα, στη θέση του Ναυπλίου. Η Αθήνα τότε ήταν
<b>ένα μεγάλο χωριό</b>, που αριθμούσε μόλις 10 χιλιάδες κατοίκους.</span><span style="line-height: 107%;"> </span><span style="line-height: 107%;">Την εποχή εκείνη η <b>Θεσσαλονίκη</b> είχε περί τις
60.000 κατοίκους. </span><span style="background: white; line-height: 107%;">Μέχρι το 1832 δεν υπήρχε κανένα
ξενοδοχείο στην Αθήνα. Το πρώτο κανονικό ξενοδοχείο εγκαινιάστηκε το 1832 κοντά
στο </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9" title="Μοναστηράκι"><span style="background: white; line-height: 107%;">Μοναστηράκι</span></a><span style="background: white; line-height: 107%;">, με την ονομασία
«Ευρώπη», από ένα ζεύγος ξένων, τον Ιταλό Καζάλι (Casali) και τη Βιεννέζα
γυναίκα του. Δεν είχε όμως άδεια δωμάτια για να καταλύσει ο ξένος επισκέπτης κι
έτσι ο αγωγιάτης τον μεταφέρει σε ένα αξιοπρεπές πανδοχείο, μια λοκάντα, στη
συμβολή των οδών Ερμού και Αιόλου (Ερμαϊκή και Αιολική οδός).<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; line-height: 107%;">ΚΟΡΑΛΙΑ ΤΖΑΒΑΛΟΥ: </span></b><span style="background: white; line-height: 107%;">Αυτό το
πανδοχείο ανήκε στη χήρα Κοραλία Τζάβαλου, μια γυναίκα που εκτός από την
εξωτερική ομορφιά και χάρη είχε κι ένα χαρακτηριστικό, σχεδόν ανύπαρκτο για τις
γυναίκες εκείνης της εποχής: ήταν καλλιεργημένη. Ο προηγούμενος άντρας της,
ένας αγροίκος οπλαρχηγός που είχε σκοτωθεί από τους τούρκους, της είχε πει
κάποτε θυμωμένος: «Καμιά συσταζούμενη γυναίκα δεν ξεύρει γραφή κι ανάγνωση.
Τούτες είναι δουλειές αντρίκειες, για γραμματιζούμενους καλαμαράδες. Ξέρεις εσύ
καμία;» Κι αυτή του απάντησε: την Αρτεμιζία Τζεντιλέσκι, μια γυναίκα
φεμινιστικό σύμβολο, πληροφορία που της είχε δώσει ο θείος της, αυτός που της
έμαθε τα πρώτα γράμματα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Έχοντας ως κατάλυμα λοιπόν τη λοκάντα της
Κοραλίας Τζάβαλου ο Στέργιος Βογιατζόγλου με ευρωπαΙκό αέρα κινείται στην Αθήνα με ανατολίτικες συνήθειες: στο Πάνω
Παζάρι, το εμπορικό και διοικητικό κέντρο της Αθήνας, στις αρχές του 19ου αιώνα, στο Χαμάμ
του Αμπίντ Εφέντη, το μοναδικό σωζόμενο από τα τρία δημόσια λουτρά που υπήρχαν στην Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα,
στα καφενεία της οδού Αιόλου, όπου και δοκιμάζει ναργιλέ γιαβάσικο.
Παρακολουθεί μαζί με την Κοραλία και τα εγκαίνια των ανακτόρων το 1836. Κι ενώ
η αφήγηση μας οδηγεί στην ερωτική ένωση των δύο βασικών πρωταγωνιστών, ένα νέο
πρόσωπο εμφανίζεται στο έργο τον ίδιο χρόνο το 1836: η Λέγκω
Βαρβαρέσου-Ασλάνογλου. Και για να είμαι ακριβολόγος επιστρέφει η Λέγκω
Βαρβαρέσου-Ασλάνογλου (λίγο πριν τα σαράντα της) . Και από εδώ προφανώς
εμπνευσμένος και ο τίτλος του βιβλίου: «Η Επιστροφή».<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; line-height: 107%;">ΛΕΓΚΩ
ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΥ</span></b><span style="background: white; line-height: 107%;">: Πως συνδέεται με τα πρόσωπα του έργου; Η Λέγκω Βαρβαρέσου είναι μια
πλούσια ομογενής που ζει στην Κωνσταντινούπολη, την περιουσία της οποίας
διαχειρίζεται ο Στέργιος Βογιατζόγου. «Ξιπασμένη και νεόπλουτη χαρακτήριζαν την
ξένη οι δηλητηριώδεις γλώσσες της πρωτεύουσας … και δεν ήταν μόνο το επιβλητικό
κι εντυπωσιακό παρουσιαστικό της που προκαλούσε την κοινή γνώμη, αλλά και η
συνήθειά της να εξαφανίζεται με το άλογό της κατά τη μεριά του Ελαιώνα…». Ο
Ελαιώνας ήταν μια ελαιόφυτη κοιλάδα που εκτεινόταν από τους πρόποδες της
Πάρνηθας, της Πεντέλης και του Υμηττού και έφτανε μέχρι το Δαφνί, τον Πειραιά
και το Φάληρο, ακολουθώντας παράλληλη πορεία με τον Κηφισό. Στον Ελαιώνα είχαν
το αγρόκτημά τους οι Βαρβαρέσοι, γαιοκτήμονες και ελαιοπαραγωγοί. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; line-height: 107%;">ΜΙΣΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: </span></b><span style="background: white; line-height: 107%;">Ποιος ήταν ο λόγος της επιστροφής την Λέγκως Βαρβαρέσου στην
Αθήνα; Το μίσος. Η συγγραφέας ρίχνοντας φως στο παρελθόν της ηρωίδας (</span><span lang="EN-US" style="background: white; line-height: 107%;">flash</span><span lang="EN-US" style="background: white; line-height: 107%;"> </span><span lang="EN-US" style="background: white; line-height: 107%;">back</span><span style="background: white; line-height: 107%;">) αφηγείται για τον
πατέρα της Λέγκως, τον Παναγή Βαρβαρέσο, τη μάνα, την Ελισάβετ Ρωμανού, αλλά
και για ένα δυνατό και απαγορευμένο έρωτα της Λέγκως με ένα τούρκο, τον Κερίμ Γιουζιάν Ασλάνογλου, όχι έναν
οποιοδήποτε τούρκο, αλλά ένα ανώτερο τούρκο αξιωματούχο του Σουλτάνου, έναν
εκπρόσωπο δηλαδή της οθωμανικής εξουσίας και βιαιότητας. Το πώς προέκυψε όμως
το μίσος και αν τελικά παρέμεινε το μίσος μέχρι το τέλος στην ψυχή της ηρωίδας
δεν θα σας το απαντήσω εγώ, αλλά το βιβλίο που θα διαβάσετε και ίσως η
συγγραφέας αν θέλει κάτι περισσότερο να αποκαλύψει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Εγώ θα κλείσω με ένα μικρό απόσπασμα: «Ίσως
να υπάρχει ένα σχέδιο στο σύμπαν, όπου όλα τα πρόσωπα που συνάντησε στη ζωή της
και όλα τα γεγονότα που έζησε και που με τον ένα ή άλλο τρόπο έπαιξαν ρόλο και
διαμόρφωσαν αυτό που είναι τώρα, να ήταν όλα μέρος αυτού του σχεδίου. Ίσως
καθετί να έχει τη θέση του στον κόσμο, απ΄το πιο φριχτό μέχρι το πιο υπέροχο,
απ΄ το πιο απλό μέχρι το πιο πολύπλοκο, απ΄ το πιο χαρμόσυνο μέχρι το πιο
θλιβερό. Και η ίδια ανήκει εδώ, σ΄ αυτό τον <b>πολύπλοκο, αλλά θαυμαστό κόσμο</b>.»</span><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-80439817195057101022015-12-10T08:33:00.002+02:002015-12-10T08:39:11.261+02:00"Ο ήλιος στο πάτωμα" ΑΝΤΖΕΛΑ ΖΙΟΥΤΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;"><br /></span>
<span style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Ο Όμηρος στην Ιλιάδα παραθέτει μια πολύ δυνατή παρομοίωση: </span><b><span style="color: #333333; font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 15.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν</span></b><span style="color: #333333; font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 15.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">.
</span><span style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Oι άνθρωποι είναι σαν τα φύλλα των δένδρων. Στην αρχή, την άνοιξη, πράσινα και ακμαία, που στη συνέχεια όμως
κιτρινίζουν μέχρι που τα σκορπίζει ο άνεμος και σαπίζουν… Με αφορμή αυτή την
παρομοίωση θα έλεγα ότι και οι σχέσεις
που συνάπτουν οι άνθρωποι, και κυρίως οι
ερωτικές σχέσεις, έτσι όπως μας τις αφηγείται η Άντζελα Ζιούτη στο μυθιστόρημά
της «Ο ήλιος στο πάτωμα» είναι εφήμερες. Υποτάσσονται στη <b>φυσική φθορά.</b></span><span style="color: #333333; font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 15.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Η <b>Αλίκη</b> είναι η βασική ηρωίδα του μυθιστορήματος.
Στη σύντομη μυθιστορηματική της ζωή που της επιφύλαξε η συγγραφέας (όταν
αρχίζει το έργο μόλις έχει κλείσει τα 29 της χρόνια) σύναψε δύο σχέσεις: η
πρώτη με τον <b>Λουκά</b>, η δεύτερη με τον
<b>Γιώργο</b>. Και οι δύο σχέσεις στην
αρχή, την άνοιξη είναι γεμάτες ένταση και πάθος, στη συνέχεια όμως και οι δυο
καταλήγουν στο σκληρό χωρισμό: η πρώτη σε ένα επαπειλούμενο διαζύγιο και η
δεύτερη στη δολοφονία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Το ερώτημα
το οποίο θα ήθελα να προσεγγίσω είναι <b>γιατί
αυτή κατάληξη.</b> Ποιος φταίει και οι σχέσεις της Αλίκης τελειώνουν τόσο άδοξα
και τραγικά συγχρόνως;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Σε μια
πρώτη ανάγνωση πιστεύω ότι το κείμενο προκρίνει δύο ερμηνείες: μια <b>ρεαλιστική</b>, αλλά και μια <b>μεταφυσική</b>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Η <b>ρεαλιστική ερμηνεία</b> αφορά την πρώτη
σχέση της Αλίκης. Ο Λουκάς είναι μια γνωριμία της Αλίκης ήδη από το σχολείο, ο
πρώτος μεγάλος έρωτάς της. Ο Λουκάς ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο, ήταν το
αστέρι της ομάδας. Η εξέλιξή του είναι ραγδαία, καθώς το ταλέντο του
αναγνωρίζεται και η φήμη όπως και οι υψηλές υλικές απολαβές δεν αργούν να
ακολουθήσουν. Αυτή η εκτόξευση όμως του
Λουκά στην κορυφή δεν τον αφήνει ανεπηρέαστο και στην προσωπική του ζωή. Ο
Λουκάς δεν μένει ικανοποιημένος πλέον με τη σύντροφο του, γιατί η Αλίκη
εκπροσωπεί γι΄ αυτόν το παρελθόν. Αφορμή
για την απομάκρυνση του Λουκά από την Αλίκη είναι ένα ταξίδι τους στην
Περσία, την Τεχεράνη. Στα ερωτικά και μαγικά μέρη της Ανατολής ο Λουκάς έλκεται
από την εξωτική ομορφιά της γαλλίδας ξεναγού και μοιραία την ακολουθεί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">(ακολουθεί
μια πολύ δύσκολη περίοδος της Αλίκης γεμάτη απογοήτευση, αλλά βρίσκει τελικά τη
δύναμη να σηκωθεί μέσα από μια επαγγελματική ευκαιρία που της δίνεται, κι όχι
μόνο αυτό, αλλά γνωρίζει και το Γιώργο. Κι όμως κι αυτή η σχέση έχει τραγική
κατάληξη).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Για την
κατάληξη της δεύτερης σχέσης της Αλίκης με τον Γιώργο η συγγραφέας μας δίνει
μια πιο <b>μεταφυσική – δεισιδαιμονική ερμηνεία</b>. Η Αλίκη γίνεται δέκτης μιας
προφητείας, ενός σκοτεινού και θανατικού χρησμού από έναν ζητιάνο που συναντά
στο δρόμο. Ο ζητιάνος λοιπόν της προφήτευσε ότι πέντε ημέρες μετά από τότε που
θα φιληθεί με τον αγαπημένο της θα πεθάνει. Η ίδια επηρεάζεται από τα δυσοίωνα
λόγια, όμως δεν πτοείται τελικά και αφήνεται στη δίνη του έρωτά της. Η προφητεία όμως επαληθεύεται. Πέντε ημέρες μετά
πέφτει νεκρή από τα χέρια του ίδιου της του αγαπημένου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Συγκρίνοντας
τις δύο περιπτώσεις χωρισμού δεν μπορώ παρά να εντοπίσω έναν κύριο υπεύθυνο για
την αρνητική τροπή των σχέσεων: <b>τον
άντρα</b>. Και στις δύο περιπτώσεις ο άντρας με την αρνητική του στάση εξώθησε
τη σχέση στην τραγική της κατάληξη. Στην πρώτη περίπτωση του Λουκά: η <b>ματαιοδοξία</b> που του γέννησε η γρήγορη
απόκτηση του υλικού πλούτου τον οδήγησε στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας χωρίς
να ενδιαφέρεται για το βάθος των αισθημάτων του. Εξάλλου αυτή η προσωρινότητα
των αισθημάτων του επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι καλεί την Αλίκη πάλι
να γυρίσει πίσω και να κάνουν μια καινούργια αρχή. Αλλά
και στη δεύτερη περίπτωση του Γιώργου: η <b>κτητικότητα</b>
και η <b>ζήλεια</b> που τον διακρίνει,
αρχίζουν σταδιακά να τον τυφλώνουν. Θεωρεί ότι η Αλίκη δεν ξέχασε την προηγούμενη
σχέση της, θεωρεί ότι παίζει μαζί του. Άρα όταν πέφτει στα χέρια του το γράμμα
του Λουκά που την προτρέπει να γυρίσει πίσω σε αυτόν και να κάνουν μια
καινούργια αρχή, δεν μπορεί να δεχτεί τις εξηγήσεις της Αλίκης ότι ο Λουκάς δεν
σημαίνει τίποτε πλέον γι΄ αυτή, κι έτσι τη σκοτώνει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Η Αλίκη
αποδεικνύεται μια γυναίκα ώριμη και με σαφείς προσδοκίες στη ζωή της.
Ρομαντική, συναισθηματική (αποπειράθηκε ακόμη και να αυτοκτονήσει μετά τον
πρώτη χωρισμό) βρίσκει τελικά τη ρότα της στη ζωή. Οι άντρες από την άλλη
ανώριμοι, μπερδεμένοι, δίχως βάθος αισθημάτων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Το
αποτέλεσμα: η Αλίκη στη μοναξιά της, στη μοναξιά της εγκατάλειψης πρώτα και
στην αιώνια μοναξιά του θανάτου αργότερα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-language: EL;">Το έργο της
Άνζελας Ζιούτη, μακριά από χρονολογικές και πολιτικές τοποθετήσεις, αποτελεί
ένα δείγμα ψυχολογικού ρεαλισμού, που εμβαθύνει στο χαρακτήρα της Αλίκης για να
μας δώσει την έκταση και το βάθος της μοναξιάς της γυναίκας. Ταυτόχρονα μου
πέρασε κι ένα μήνυμα: ο άνθρωπος είναι
υπεύθυνος για τις πράξεις του. Όσο κι αν αρέσκεται να δίνει υπερφυσικές
διαστάσεις στη μοίρα και να πιστεύει ότι μια ανώτερη δύναμη πρυτανεύει στις
σχέσεις του, τελικά καταλήγουμε ότι ο ίδιος με τις επιλογές που κάνει στην ζωή
του, καθορίζει και το μέλλον του. Το σύνολο και η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων
μέσα στις οποίες ο καθένας αποφασίζει να κινηθεί στη ζωή του δίνουν ή και
αφαιρούν το νόημα της ύπαρξης στον καθένα μας. Οι σχέσεις που διαμόρφωσε η
Αλίκη ήταν αυτές που καθόρισαν και τη
ζωή της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 21.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-22183740098298334642015-11-19T08:49:00.000+02:002015-11-19T08:50:39.293+02:00"Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ" Εντγκαρ Άλαν Πόε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Πολυτάραχη η ζωή του Πόε, σύντομη...ποιητική, ικανή να προκαλέσει ένα πεδίο αντιπαραθέσεων και ψυχολογικών προβληματισμών...η Μαρία Βοναπάρτη διαβλέπει σαδονεκροφιλία...καταραμένος ποιητής...αλλά το λογοτεχνικό έργου κάποιου δεν το διαβάζουμε λόγω της ζωής του δημιουργού...κι όμως στην περίπτωση του Πόε η ζωή του μας βάζει μέσα στο κλίμα των αφηγημάτων του...τα αφηγήματά του ως παραληρήματα...σκιές ονείρου που έλεγε για τους ανθρώπους αν δεν απατώμαι κι ο Πίνδαρος...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Σαν μια σκιά ονείρου διάβασα και τις περιπέτειες στη θάλασσα του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ...ο νεαρός ήρωας ένα κράμα φιλοδοξίας και τυχοδιωκτισμού, κυρίως όμως εγκεφαλικού...μπαρκάρει στα κρυφά και μένει σε ένα αμπάρι του πλοίου με σκοπό να εμφανιστεί κάποια δεδομένη στιγμή που θα του υποδείξει ο φίλος του Αύγουστος...όμως οι ναύτες στασιάζουν, η κατάσταση ξεφεύγει και το σχέδιό του ανατρέπεται...τώρα έχει να αντιμετωπίσει την επιβίωσή του στο πλοίο μέσα στον ωκεανό μαζί με άλλους δύο επιζήσαντες...η πείνα και η δίψα είναι αφόρητες...οδηγούνται στην ανθρωποφαγία...μετά από κλήρωση κάποιος γίνεται το θύμα...το ένστικτο της επιβίωσης...κανιβαλισμός. Συναντούν ένα πλοίο για να τους σώσει κι όμως το πλοίο λες κι έρχεται από άλλη διάσταση, από άλλο χρόνο...έχει μόνο νεκρούς...τελικά τους περισυλλέγει ένα άλλο πλοίο, φαλαινοθηρικό...κι αρχίζουν ένα ταξίδι προς την ανταρκτική...εκεί θα συναντήσουν μια φαινομενικά άκακη φυλή ιθαγενών...που όμως αποδεικνύονται οι πιο άγριοι, αδίστακτοι... είναι άραγε άνθρωποι;...κι όμως σώζεται ο Άρθουρ Γκόρντον Πυμ και μπαίνει σε μια βάρκα που ταξίδευε ολοταχώς σ΄ ένα χάσμα ανοιχτό να τους δεχτεί, αλλά ορθώθηκε μπροστά τους μια σαβανωμένη ανθρώπινη μορφή, ασύγκριτα μεγαλύτερη στις διαστάσεις από κάθε κάτοικο της γης... και το δέρμα της μορφής αυτής είχε το ολόλευκο χρώμα του χιονιού...τι συμβολίζει άραγε αυτή η μορφή με το λευκό χρώμα;...κυρίως το λευκό χρώμα;...δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας λευκός άγγελος σώζει τον ήρωα...αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο μαύρο χάσμα και την λευκή μορφή...στο τέλος ίσως υπάρχει και ένα άλλο τέλος,,,η ζωή συνεχίζεται και σε άλλες διαστάσεις...διανοητικές...για να μας αφηγηθεί τελικά ο ήρωας τις περιπέτειές του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Μυθιστόρημα αποτελεί "Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ" με πολλές γεωγραφικές πληροφορίες, που τις προσπέρασα γρήγορα, αλλά με αφηγηματικές στιγμές τόσο βαθιές που δύσκολα βγαίνεις στην επιφάνεια. </span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-55389378744832505932015-10-22T08:53:00.002+03:002015-10-22T08:53:42.668+03:00"Ψυχώ" Ρόμπερτ Μπλοχ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Το "Ψυχώ" το διάβασα ... δεν το είδα ... αφέθηκα στη μαγεία του λόγου...και νομίζω ότι δεν έχασα...τώρα, αν το παρακολουθήσω ως ταινία και αλλάξω άποψη ... αυτό είναι μια άλλη ιστορία ... το θέμα πάντως είναι ότι ο συγγραφέας κατόρθωσε μέσα από τη γραφή του να δημιουργήσει αυτό το κλίμα, την ατμόσφαιρα την απόκοσμη, τη νοσηρή, τη διεστραμμένη για να σου κινήσει το αναγνωστικό ενδιαφέρον μέχρι τέλος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δε θα αντισταθώ στον πειρασμό της ειδολογικής κατάταξης του μυθιστορήματος ... (μήπως και νουβέλας λόγω έκτασης;) Αρκετά στοιχεία γκόθικ νόβελ ... Ένα απομονωμένο, σκοτεινό τις περισσότερες φορές, ξενοδοχείο (στη θέση του μυστηριώδους πύργου) και στη θέση του πανίσχυρου άρχοντα ο ψυχωτικός Νόρμαν Μπέητς ... και μια μητέρα που την υπεραγαπά ... μονάχα που η μητέρα του έχει πεθάνει .. και δεν είναι το φάντασμά της που πλανιέται στα άδεια δωμάτια του ξενοδοχείου ... είναι ο ίδιος ο Νόρμαν που αλλάζει ταυτότητα ... και γίνεται και η μητέρα του .. και γίνεται πάλι ο Νόρμαν ... ο ενήλικος ... αλλά και παιδί .. Ένας Νόρμαν λοιπόν που αλλάζει τρεις ρόλους ... ο ενήλικος, το παιδί και η μητέρα ... Και ένα φονικό ... ο Νόρμαν δολοφονεί μια γυναίκα ... ένα θηλυκό ... ένα παλιοθήλυκο ... τον φόνο τον διαπράττει η μητέρα ... ο Νόρμαν-μητέρα ... δεν μπορεί μια γυναίκα να ασκήσει τόση γοητεία στο ... γιο της ... πρέπει να βγει από τη μέση ... και τα ίχνη της άτυχης γυναίκας χάνονται στο βάλτο ... πέρα από το δάσος το σκοτεινό ... και τα φονικά γίνονται δύο ... τα ίχνη και του δεύτερου θύματος εξαφανίζονται ... κι άλλα φονικά περασμένα ... κι όμως εμφανίζεται το πρόσωπο που θα αποκαλύψει το κακό ... κι αυτό το πρόσωπο είναι μια γυναίκα ... η αδελφή του πρώτου θύματος ... αυτή ίσως που αγαπά πραγματικά και λόγω της αγάπης της θα επιμείνει ... ο άντρας, ο μελλοντικός άντρας του πρώτου θύματος, στην αρχή είναι άβουλος, ένας βολεμένος επαρχιώτης ... στη συνέχεια βέβαια θα αναλάβει δράση και αυτός ... το νέο ζευγάρι θα εξιχνιάσει το μυστήριο ... όσο για το σερίφη ... αυτός είναι κλεισμένος στη μακαριότητα της εξουσίας μακριά από την πραγματικότητα ... </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ένα σύντομο έργο, αλλά τόσο δυνατό ... ίσως είναι δυνατό γιατί είναι και σύντομο που σε βάζει να περιπλανιέσαι στα άδεια δωμάτια του ... σκοτεινού ξενοδοχείου ... στην σκοτεινή ψυχή του ανθρώπου.</span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-74876128182409506132015-10-09T08:46:00.003+03:002015-10-22T08:54:48.961+03:00"Μπάρτελμπι" Χέρμαν Μέλβιλ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">O Χέρμαν Μέλβιλ εξέδωσε το 1851 το "Μόμπι Ντικ", ένα ογκώδες, λαβυρινθώδες μυθιστόρημα, για το οποίο μάλιστα κυρίως μας είναι γνωστός ο συγγραφέας ... οι άθλιες συνθήκες ζωής στα φαλαινοθηρικά, η έμμονη ιδέα του καπετάνιου Έιχαμπ να σκοτώσει τη λευκή φάλαινα, η απεραντοσύνη του ωκεανού ... και να ξεπροβάλλει το κακό ... η πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό ...αυτό το θεματικό μοτίβο των καλβινιστών αμερικάνων ... το κακό που στο ¨Μόμπι Ντικ" είναι το απέραντο, το άγνωστο, το ανορθολογικό ... δεν ξέρω τελικά πόσο ενδιαφέρον είναι να διαβαστεί αυτό το πολυσέλιδο μυθιστόρημα του Μέλβιλ στηνν εποχή μας ... κι εγώ διάβασα αποσπάσματα ... αυτό το μεγάλο μυθιστόρημα ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Το "Μπάρτελμπι" είνα</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">ι </span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">μια ευσύνοπτη νουβέλα,</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"> γραμμένο σε μια γλώσσα πιο μετρημένη, παιγνιώδη, σκοτεινή ... οι αναλογίες με τον Κάφκα αναπόφευκτες ... τοποθετημένη η ιστορία της τη δεκαετία του 1850 ... τότε που το επάγγελμα του γραφιά αρχίζει να εξαλείφεται μέχρι που τελικά εκλείπει... αλλάζουν οι συνθήκες ζωής ... πρόοδος ... κι όμως μέσα σ΄ αυτό το φως της προόδου οι γραφιάδες είναι οι σκοτεινές δυνάμεις που αναγκάζονται τελικά να σβήσουν... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο Μπάρτελμπι είναι ένας γραφιάς που προσλαμβάνεται σ΄ ένα δικηγορικό γραφείο της Γουώλ Στρήτ ... μια καρικατούρα ... που εκτελεί αγόγγυστα τα καθήκοντά του ... καθήκοντα όμως που οριοθετεί ο ίδιος ... καθώς επίμονα αρνείται να εκτελέσει τις δουλειές που του αναθέτει το αφεντικό του ... ένας απλοϊκός νιχιλισμός, κατά τα λεγόμενα του Μπόρχες... "αρκεί να είναι παράλογος ένας άνθρωπος για να είναι παράλογοι όλοι οι άνθρωποι και το σύμπαν" ... μου άρεσε αυτό το μότο ... μονάχα που στις ΗΠΑ του αμερικανικού ονείρου το τέλος του Μπάρτελμπι δε σηματοδοτεί και το τέλος του παραλογισμού.</span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-26750234096921866712015-09-28T10:44:00.000+03:002015-09-28T10:44:01.011+03:00"Το σύνδρομο Πόρτνοϊ" Φίλιπ Ροθ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σε μια συνέντευξή του ο Φίλιπ Ροθ έλεγε πως δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη σκέψη του συγγραφέα μελετώντας μονάχα το χαρακτήρα των ηρώων του ... χρειάζεται ίσως να αντιληφθούμε την αιτία που οδήγησε το συγγραφέα να γράψει το μυθιστόρημα, αλλά και το συνολικό αποτέλεσμα που δημιούργησε ... το πριν και το μετά ... η κατανόηση ως διανοητικό παιχνίδι ... όσο για την ανάγνωση ... η ανάγνωση ως διανοητική απόλαυση...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Στο μυθιστόρημα "Το σύνδρομο Πόρτνοϊ" ο Φίλιπ Ροθ μάλλον βάλθηκε να αποδομήσει τα εβραϊκά ήθη, τον εβραϊκό τρόπο ζωής, καθώς αυτός επηρεάζει τόσο έντονα και άκαμπτα τη μετέπειτα ζωή του ανθρώπου που δεν του αφήνει περιθώρια ελεύθερης σκέψης και δράσης. Είναι τόσο ... σχολαστικός που δημιουργεί ενοχικά σύνδρομα. Στην ουσία όμως παρωδεί τον ίδιο τον άνθρωπο που γαλουχήθηκε με αυτό τον τρόπο ζωής, γιατί, ενώ το συνειδητοποιεί και αμφισβητεί παρωδώντας αυτό τον τρόπο ζωής, τελικά εγκλωβίζεται μέσα του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο ήρωας 'Αλεξ Πόρτνοϊ είναι ένας νέος ευφυής που ζει και μεγαλώνει μέσα σε μια τυπική εβραϊκή οικογένεια ... γεννημένος το 1933 (όπως και ο Φίλιπ Ροθ) ... λαμβάνει μια τυπική και σχολαστική ανατροφή ... πόσο απέχει άραγε και η ελληνική οικογένεια; ... μία μητέρα που για να τον οδηγήσει να πράξει το "σωστό" δεν διστάζει να τον απειλή ακόμη και με μαχαίρι ... (ο φόβος του ευνουχισμού;;;) ... ένας πατέρας - υπάλληλος σε μια ασφαλιστική εταιρεία με κύριο σκοπό να "ασφαλίσει" έγχρωμους ... και μια αδελφή που παντρεύεται και αποκτά παιδιά... και ένας Άλεξ που ασφυκτιά (στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60) και που ... πέφτει με τα μούτρα στην ηδονή ... αυτό που στερήθηκε να το εξαργυρώσει σε σωματική απόλαυση ... από τη χούφτα του ... από γυναίκες ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Όταν όμως γνωρίζει (καλύτερα ... ψωνίζει) τη Μαϊμού (χαϊδευτικό γυναίκας) ... επειδή της αρέσει η ... μπανάνα ... τότε αρχίζουν να βγαίνουν τα δικά του απωθημένα ... μια αγράμματη, ακόλαστη, ελαφρών ηθών μπορεί άραγε να σταθεί δίπλα του και να δημιουργήσει μια μόνιμη σχέση μαζί της; Απορρίπτει, απορρίπτει ... και τις σεξουαλικές γυναίκες και τις καθωσπρέπει και τις αλλόθρησκες ... μένει μόνος επιστρέφοντας στη γενέθλια γη, να γνωρίσει Εβραίες, να παντρευτεί μία από αυτές ... αλλά και τότε καταδικάζεται ... να μην του σηκώνεται...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Τραγικό το μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ, αλλά γραμμένο με τόσο μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού και αυτοπαρωδίας που διαβάζεται ευχάριστα μέσα στον προβληματισμό που δημιουργεί... </span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-90031038824586957572015-08-09T21:10:00.000+03:002015-09-28T10:45:04.970+03:00"Το όραμα της ηδονής" Νόρμαν Μέηλερ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αν δεχτούμε ότι ένα μυθιστόρημα είναι πολιτικό όταν οδηγεί τον αναγνώστη να λάβει μια κριτική στάση απέναντι σ΄ ένα αξιακό σύστημα ενός τόπου μιας συγκεκριμένης εποχής, τότε θα μπορούσα να χαρακτηρίσω πολιτικό και το μυθιστόρημα του Νόρμαν Μέηλερ "Το όραμα της ηδονής". Και πράγματι ο συγγραφέας επιχειρεί μέσα από το έργο του να παρουσιάσει μεταπολεμικά το ... αμερικανικό όνειρο ... αυτός ο τόσο αυθαίρετος, αλλά και τόσο απαραίτητος χαρακτηρισμός για να αντιληφθούμε τον τρόπο ζωής, κι ίσως καλύτερα την πίστη σ΄ ένα τρόπο ζωής, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο ήρωας του έργου ονομάζεται Ρότζακ ... και είναι μισός Προτεστάντης και μισός Εβραίος ... συμμετείχε στον πόλεμο (τον β΄ παγκόσμιο) όπου και επέδειξε ξεχωριστό θάρρος σκοτώνοντας μια ομάδα γερμανών στρατιωτών και μάλιστα τιμήθηκε για την πράξη του αυτή ... επιστρέφοντας από τον πόλεμο και συγκεκριμένα το 1946 γνωρίζεται με τον Τζακ Κένεντυ ... άρα ανοίγεται μπροστά του η προοπτική να αναμειχθεί ενεργά με την πολιτική ... με τους δημοκρατικούς ... γνωρίζεται όμως και με την Ντέμπορα, κόρη ενός πλούσιου μεγιστάνα ... άρα ο δρόμος να πραγματοποιηθούν οι φιλοδοξίες του φαίνεται ότι ανοίγει, καθώς αυτός ο γάμος αποτελεί το διαβατήριο για τις απαραίτητες γνωριμίες ... Επομένως το αμερικανικό όνειρο για τον ήρωα του μυθιστορήματος ... και ήρωα πολέμου ... στρέφεται γύρω από την πολιτική, το χρήμα, τις γυναίκες, την αναγνώριση ... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η Ευτυχία όμως ως έννοια και σκοπός δεν συμπεριλαμβάνεται στο πλαίσιο του ... αμερικανικού ονείρου. Και πως εξάλλου να υπάρξει όταν η ίδια η εποχή δεν την ευνοεί. Όταν και οι άνθρωποι που περιστοιχίζουν τον Ρότζακ είναι ακόμα περισσότερο διεφθαρμένοι. Ο Ρότζακ ζει στο τέλος της αθωότητας, εγκλωβισμένος μέσα στην αγνωμοσύνη του ... Φτάνει μάλιστα στο σημείο να σπρώξει την Ντέμπορα από το μπαλκόνι του σπιτιού της και να τη σκοτώσει. Και ποια είναι η τιμωρία του; Θα ακουστεί λίγο αντιφατικό αλλά η τιμωρία του Ρότζακ είναι η έλλειψη ποινικής τιμωρίας του ... αρκεί βέβαια παρευρεθεί στην κηδεία της γυναίκας του πλάι στον πεθερό του ... η τιμωρία του είναι να συμβάλλει στην κοινωνική υποκρισία που επιβάλλει η στιγμή για να συνεχιστεί αυτή η κανονικότητα της ζωής των πλουσίων ... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η ηθική αλλοτρίωση του Ρότζακ δεν έχει σαφώς εσωτερικές ρίζες ... αλλά μια εποχή με ριζωμένες αντιλήψεις οδηγεί το άτομο στο συμβιβασμό. Κάπως έτσι μπορώ να δικαιολογήσω και τον χαρακτηρισμό του Νόρμαν Μέηλερ ως πρόδρομο του χιππισμού ... Κάπως έτσι μπορώ να δικαιολογήσω και την επιλογή του ήρωα για φυγή ... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το δημοσιογραφικό ύφος κάνει εμφανή την παρουσία του μέσα στο έργο ... αυτή η ρεαλιστική απεικόνιση του αμερικάνικου τρόπου ζωής με τη μουσική, τα μπαρ, τους δρόμους, την αστυνομία κάνει το μυθιστόρημα του Νόρμαν Μέηλερ να μοιάζει με ένα ρεπορτάζ με λογοτεχνικές προοπτικές ... </span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-38827081932303484912015-08-05T18:20:00.000+03:002015-08-05T18:20:35.316+03:00"Το βιβλίο του Ντάνιελ" E.L. Doctorow<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"Το βιβλίο του Ντάνιελ" είναι η ιστορία που αφηγείται και γράφει ο ... Ντάνιελ. Ποιος είναι ο Ντάνιελ; Ο Ντάνιελ είναι ο γιος του Πολ και Ροσέλ Άιζακσον και αδελφός της Σούζαν ... Και ποιοι είναι όλοι αυτοί; Είναι οι λογοτεχνικές περσόνες που επινόησε ο Doctorow για να αφηγηθεί την ιστορία των Rosenberg...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το 1953 διαδραματίστηκε στην Αμερική η διαβόητη δίκη και εκτέλεση των Ethel και Julius Rosenberg, ένα ζευγάρι αμερικανοεβραίων που κατηγορήθηκε για συνωμοσία και εθνική προδοσία, ότι μετέφερε στη Σοβιετική Ένωση μυστικές πληροφορίες για την ατομική βόμβα. Οι Rosenberg είχαν δύο γιους ... Ο Ντάνιελ είναι ο φανταστικός-λογοτεχνικός γιος και το βιβλίο που γράφει είναι ένα κοίταγμα στο παρελθόν για να φωτίσει και να απαντήσει στα ερωτήματα ... που ίσως τελικά μένουν αναπάντητα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το παρόν της αφήγησης είναι </span><span style="font-size: large;">η memorial day </span><span style="font-size: large;">του </span><span style="font-size: large;">1967, μια αμερικανική εθνική γιορτή προς τιμή των πεσόντων υπέρ της πατρίδας. Αυτή την ημέρα η αδελφή του Ντάνιελ, η Σούζαν, κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας. Ο Ντάνιελ είναι τότε γύρω στα εικοσιπέντε... Η αφήγησή του κινείται χρονικά ανάμεσα στην παιδική του ηλικία (τέλη της δεκαετίας του 1940 και μέχρι την δίκη) και την ενήλικη ζωή του. Η επιλογή εξάλλου της δεκαετίας του 1960 ως αφηγηματικό παρόν έχει να κάνει με μια δεκαετία γεμάτη επαναστατικότητα και αμφισβήτηση... Το παρόν με το παρελθόν τα συνδέει ένας μαύρος ιστός ... ο θάνατος ... των γονιών του - τότε ... της αδελφής του - τώρα. Φυσικά αναλογίες δεν υπάρχουν, το αίσθημα όμως κοινό...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τα ερωτήματα που διατρέχει την αφήγηση είναι πολλαπλά... Γιατί δύο άνθρωποι ιδεολόγοι-αριστεροί κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο με αυτή την κατηγορία για εσχάτη προδοσία; Κι αν πράγματι υπήρξαν θύματα της εποχής τους στοχοποιημένα από ένα αδηφάγο παρακράτος γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να τους υποστηρίξει; Τελικά πόσο μπορεί να κοστίσει η πίστη σε κάποιες ιδέες, όταν μάλιστα αυτές οι ιδέες βρίσκονται κάτω από μια κομματική ομπρέλα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τις απαντήσεις όμως δεν μπορεί να τις δώσει ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι που ζουν εκείνη την εποχή και σχετίζονται με τα πρόσωπα του δράματος... δίνουν και εκείνοι τις δικές τους εκδοχές, τις δικές τους προσεγγίσεις ... η πραγματικότητα πονά και ο καθένας παρουσιάζει ένα κομμάτι αυτής. Την ιστορική αλήθεια θα φωτίσει ο νηφάλιος και αντικειμενικός μελετητής της ιστορίας ανεπηρέαστος από ιδεοληψίες και ηθικολογίες...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Doctorow επιχειρεί μέσα από τη λογοτεχνική πένα να αναπλάσει μια εποχή και να εισάγει τον αναγνώστη σε ένα περιβάλλον εκείνης της εποχής... Αυτός είναι και ο ρόλος της λογοτεχνίας... Να σου δημιουργεί την ανάλογη ατμόσφαιρα για να παρακολουθήσεις με τον τρόπο σου το αφηγούμενο γεγονός...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-52850610408270627892015-08-02T12:19:00.000+03:002015-08-05T18:31:34.320+03:00"Πόλεμος και πόλεμος" Λάσλο Κρασναχορκάι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο τίτλος του βιβλίου είναι μια επανάληψη του ουσιαστικού πόλεμος με το συμπλεκτικό σύνδεσμο και ... ίσως γιατί και η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια παράταξη πολέμων ... μου φέρνει στο μυαλό τη ρήση του σκοτεινού Εφέσιου... πόλεμος πατήρ πάντων... μονάχα που στο μυθιστόρημα του Κρασναχορκάι η λέξη πόλεμος αποκτά πιο κυριολεκτική σημασία ... η ζωή είναι ίσως μια ανάπαυλα ανάμεσα σε πολέμους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο ήρωας του έργου Γιόργκι Κόριμ είναι ένας γραφιάς, ένας αρχειοθέτης, που εργάζεται στα Αρχεία μιας μικρής ουγγρικής πόλης. Ως γραφιάς στερείται αυτής της δημιουργικής δράσης που διακρίνει έναν καλλιτέχνη και στην ουσία μεταπίπτει σε ένα εκτελεστικό όργανο. Γίνεται το παρανοϊκό εκτελεστικό όργανο μιας εμμονής του... Στα Αρχεία όπου εργάζεται ανακαλύπτει ένα χειρόγραφο το οποίο τόσο πολύ τον συνεπαίρνει που αποφασίζει να το κοινοποιήσει σε όλο τον κόσμο και στη συνέχεια να δώσει τέλος στη ζωή του. Που βρίσκεται όμως ο κόσμος, που θα συναντήσει το κοινό του; Μα σαφώς στην Νέα Υόρκη... Και έτσι ο Κόριμ αποφασίζει να πετάξει στην Νέα Υόρκη κι εκεί κλεισμένος στο διαμέρισμα του πονηρού διερμηνέα Σάρβαρυ, όπου και βρίσκει προσωρινή στέγη, αρχίζει να πληκτρολογεί μανιωδώς αυτό το χειρόγραφο για να το περάσει διαδικτυακά στον υπόλοιπο κόσμο...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Το χειρόγραφο που τόσο συνεπήρε τον Κόριμ αφορά τέσσερις ανθρώπους που μέσα από αυθαίρετα χρονικά άλματα κινούνται μέσα στην παγκόσμια ιστορία: την Κρήτη του Μινωικού πολιτισμού, την Κολωνία του 1867, που χτίζεται ο μεγαλοπρεπής ναός,</span><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background-color: white; color: #0f0f0f; text-align: left;"> την Βενετία της Αναγέννησης, την Ισπανία την περίοδο ανακάλυψης του Νέου Κόσμου. Και όλες αυτές τις τυχαίες ιστορικές περιόδους τις συνδέει ένα κοινό στοιχείο: ο πόλεμος.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background-color: white; color: #0f0f0f; text-align: left;">Νομίζω ότι ο συγγραφέας δε φιλοδοξεί να γίνει Θουκυδίδης στη θέση του Θουκυδίδη... παρόλα αυτά θα επιχειρήσω να εκμαιεύσω ένα μήνυμα μέσα από το μυθιστόρημα ... ότι τελικά το άτομο θα πρέπει να πάψει να μένει παθητικοποιημένο και απλώς θεατής στην πορεία της ιστορίας ... </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background-color: white; color: #0f0f0f; text-align: left;">Φιλόδοξο το έργο του Κρασναχορκάι ... βραβευμένο και με το διεθνές βραβείο booker 2015 ... μακροπερίοδος λόγος, βουτιές μέσα στις σκέψεις του συγγραφέα, μια ισορροπία ανάμεσα στην ιστορία και τη μυθοπλασία, έντονο το καφκικό τοπίο... αρκετά κουραστικό στην ανάγνωση... η έλλειψη όμως διδακτισμού και ηθικολογίας και η ανάδειξη αυτού του σκοτεινού ρου της ιστορίας νομίζω ότι καθιστά το μυθιστόρημα του Κρασναχορκάι από τα πιο ενδιαφέροντα αναγνώσματα... </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-79763345205147018882015-08-01T12:26:00.001+03:002015-08-02T13:00:48.328+03:00"ΑΝΤΕΡΓΚΡΑΟΥΝΤ Ή ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ" Βλαντιμίρ Μακάνιν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι σαφής ...άντεργκραουντ... έχουμε να κάνουμε με κάποιον σκοτεινό και υπόγειο μυθιστορηματικό τύπο ... για να μας συμπληρώσει η διάζευξη στον υπότιτλο ... ένας ήρωας του καιρού μας ... άρα θα πρέπει να προσδιορίσουμε την υπόγεια εποχή μας ... μια εποχή είναι υπόγεια και σκοτεινή όταν δεν έχει ξεκαθαρίσει τους στόχους της ... όταν δεν έχει οράματα ... πόσο ηδονίζεται τελικά ο άνθρωπος με την ικανότητά του να προβλέπει, λες και το μέλλον είναι η μόνη διάσταση του χρόνου που πραγματικά έχει αξία ... έστω όμως και μ΄ αυτή τη σύμβαση... υπόγεια είναι μια περίοδος μετάβασης από μια εποχή σε μία άλλη...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Κι ας μεταφερθούμε στο μυθιστορηματικό γαλαξία που πλάθει ο </span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Μακάνιν... χρονικά βρισκόμαστε στο τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Μόσχα, στην ταραγμένη δεκαετία του 1990...μιλάμε για την κατάρρευση του κομμουνισμού, μιλάμε για την πτώση ενός πατριαρχικού μηχανισμού, μιλάμε για το γκρέμισμα ενός ετεροπροσδιορισμένου τρόπου ζωής...ο Μακάνιν μας περιγράφει την απώλεια ενός κομματικού ελέγχου στον τρόπο ζωής, αλλά ταυτόχρονα και την αδυναμία να αντικατασταθεί από κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Ο Πέτροβιτς είναι ένας συγγραφέας που κατά την περίοδο του σοβιετικού καθεστώτος δεν κατόρθωσε να δημοσιεύσει τα γραπτά του λόγω λογοκρισίας...τώρα στο νέο καθεστώς έχει χάσει την ικμάδα(;), την όρεξη (;) να γράφει. Περιφέρεται ... αντιδρά ... αντιστέκεται...σε τι άραγε; Βιώνει ίσως το δράμα του σύγχρονου επαναστάτη. Ψάχνει το όνομα του καταπιεστή, αυτού του αόρατου εχθρού που πρέπει να καταπιέζει ... γιατί ένας ευαίσθητος επαναστάτης πρέπει να πολεμά εναντίον ενός εξουσιαστή, ενός κατακτητή ... πάντα υπάρχει ένας εχθρός...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Ο Πέτροβιτς λοιπόν εργάζεται ως θυρωρός σε μια δημόσια πολυκατοικία στην Μόσχα ... που κι αυτή σταδιακά στο νέο καθεστώς ιδιωτικοποιείται ... το συλλογικό αντικαθίσταται από το ατομικό ... διαπράττει δύο φόνους ... πρώτα δολοφονεί έναν Καυκάσιο σπρωγμένος προφανώς από το ένστικτο της επιβίωσης και στη συνέχεια έναν πρώην ΚαΓκε Μπίτη σπρωγμένος ίσως από το ένστικτο της δικαιοσύνης. Αργότερα, μετά από μια παραληρηματική κρίση, μια και δεν έβρισκε έναν άνθρωπο να ... εξομολογηθεί τις πράξεις του, να μοιραστεί τα εσώτερα κίνητρα των πράξεών του, έστω και μόνο να τα εξωτερικεύσει, εισάγεται σε ένα φρενοκομείο. Εκεί περνά μια περίοδο όπου με τη χορήγηση φαρμάκων επιχειρούν να τον κάνουν να ομολογήσει τους φόνους ναρκώνοντας την συνείδησή του ... όμως τα καταφέρνει ... δεν ομολογεί και τελικά απελευθερώνεται, γιατί κατόρθωσε να διατηρήσει το "εγώ" του ... διατήρησε τις επιθυμίες του και μέσα από τις επιθυμίες του τον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως αυτό να είναι και το μήνυμα που μου άφησε το έργο ... η διατήρηση του "εγώ", της διαφορετικότητας είναι το μόνο όπλο που διαθέτει ο άνθρωπος για να αντιμετωπίσει το τσουνάμι των αλλαγών και των προβλημάτων που απειλεί να τον πλακώσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Από το μυθιστόρημα κρατώ την αντιστικτική σύνθεση πάνω στην οποία στηρίχθηκε: άτομο-κοινωνία, δημόσιος-ιδιωτικός, εγώ-άλλος, εσωτερικός-εξωτερικός, λογικός-φρενοβλαβής... Μου άρεσε και η μετάφραση της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα στον τρόπο γραφής με αναλυτική σκέψη, ψυχογραφική διάθεση, χρονικά πισωγυρίσματα που δίνουν ανάγλυφη την εικόνα της σύγχρονης (μετά το 1990) Μόσχας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-79333966038029441682015-06-19T09:03:00.001+03:002015-06-19T09:14:43.446+03:00"Στην Αγκαλιά του Ήλιου" Ρένα Ρώσση Ζαϊρη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Το μυθιστόρημα, χωρισμένο σε δύο διακριτά μέρη, πραγματεύεται τη ζωή της Βαλέριας και του Νικόλα που μέσα από μια σειρά περιπετειών και δοκιμασιών καταλήγουν στην πραγματοποίηση του μεγάλου τους έρωτα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Σαν ένα σύγχρονο ρεαλιστικό παραμύθι παρακολουθούμε στο πρώτο μέρος Βαλέρια (=υγιής) μέσα από ένα ανισόρροπο οικογενειακό περιβάλλον να εξελίσσεται σε μια δημοφιλή χορεύτρια, πρίμα μπαλαρίνα της Λυρικής σκηνής. Ο χορός όμως, όσο κι αν αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή της, δεν παύει να είναι παρά ένα μέσο για να ξεφύγει από την απογοήτευση που της προκαλεί η οικογενειακή ζωή. Στη ζωή της επιθυμεί να γνωρίσει αληθινούς ανθρώπους και ενδόμυχα αυτόν που θα την απογειώσει στη βίωση του απόλυτου έρωτα. Στην πορεία της αυτή θα συναντήσει διάφορους ψεύτικους, επιφανειακούς, υποκριτές, αλλά και άλλους, αληθινούς, βαθείς, ειλικρινείς τύπους. Και από αυτή την αντίθεση θα βιώσει την αδικία του κόσμου. Κυρίως όταν θα πληροφορηθεί ότι ο ξενώνας αγάπης που συντηρεί ορφανά, παρατημένα παιδιά δεν διαθέτει οικονομική στήριξη και κάποια στιγμή πρόκειται να κλείσει. Δεν μένει όμως άπραγη, αλλά όταν γνωρίζει έναν πλούσιο νέο, γόνο εφοπλιστικής οικογένειας, τότε παίρνει μια απόφαση. Θα στραφεί στην κλεψιά. Θα ξαφρίζει κοσμήματα των πλουσίων και με τα χρήματα που θα αποκομίζει από τα κλοπιμαία, θα στηρίζει οικονομικά αυτόν τον ξενώνα αγάπης. Ένας σύγχρονος δηλαδή Ρομπέν των δασών, που όμως αυτή η δονκιχωτική, αποκλίνουσα δράση της θα την μπλέξει σε μια σειρά αναπάντεχων εξελίξεων. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Στο δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος ο αφηγητής αλλάζει και ο Νικόλας είναι αυτός που αφηγείται τη ζωή του. Ο Νικόλας είναι αστυνομικός που γνωρίζει την Βαλέρια κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες (με ένα μωρό στην αγκαλιά, το οποίο της το έδωσαν κάποια τσιαγγανόπουλα στο Ζεφύρι για να το σώσει). Την ερωτεύεται και θέλει να την κάνει δική του. Ο αφηγητής μας μεταφέρει πρώτα στην Κρήτη, την γενέτειρά του, όπου μας γνωρίζει τους γονείς του. Ένα αγαπημένο ζευγάρι: τη μητέρα του, την Αρετούσα (όπως η αγαπημένη του Ερωτόκριτου) κι τον πατέρα του, τον Μιχάλη (όπως ο καπετάν Μιχάλης του Καζαντζάκη). Κι αυτή η γνωριμία μας με την Κρήτη δεν σταματά εδώ, αλλά με ένα flash back ο αφηγητής μάς μεταφέρει στον πυρήνα ίσως του έργου: στα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Κρήτη και μας αφηγείται τον έρωτα της γιαγιάς του με ένα γερμανό αξιωματικό της αεροπορίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Για να επιστρέψουμε στο παρόν και τον Νικόλα, τον ερωτευμένο αστυνομικό, ο οποίος γίνεται ο ακοίμητος φρουρός της Βαλέριας. Το μάτι που την παρακολουθεί όταν εκείνη μπλέκεται σε μια σειρά περιπετειών. Θα σώσει τελικά την Βαλέρια από τα πλοκάμια του υποκόσμου για να βιώσουν τον έρωτά τους;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ένα μυθιστόρημα ανάλαφρο, κατάλληλο για την καλοκαιρινή, κι όχι μόνο, περίοδο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-86141086156415674332015-06-09T12:43:00.001+03:002015-06-09T13:37:52.579+03:00"ζωή μεθόρια" ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGUedR5fl0aN-LTWek0YfCD_FuEhn6945PYn_Z9OfuLpuAKapkmBFfCR4ujwjT3lkuegQeBoxCI3q7IzwJ2AvCtHZcfolsXSiC1xF93UGV65-nBGW5lhWN5x4_6YS71bPPDYzCRDS9zuA/s1600/6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGUedR5fl0aN-LTWek0YfCD_FuEhn6945PYn_Z9OfuLpuAKapkmBFfCR4ujwjT3lkuegQeBoxCI3q7IzwJ2AvCtHZcfolsXSiC1xF93UGV65-nBGW5lhWN5x4_6YS71bPPDYzCRDS9zuA/s1600/6.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Το νέο μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη έχει τον τίτλο «Ζωή
μεθόρια». Ένα τίτλος που μπορεί να διαβαστεί και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η
ζωή μεθόρια είναι η ζωή που ζει η ηρωίδα του μυθιστορήματος στην μεθόριο, στα σύνορα,
κάπου στον Έβρο, όπου και διορίστηκε ως καθηγήτρια. Αλλά και Ζωή μεθόρια είναι
η αντισυμβατική, αποκλίνουσα, περίεργη ηρωίδα, που ζει στη μεθόριο, στα σύνορα ανάμεσα
στην λογική και το παράλογο, ανάμεσα στο κοινωνικά αποδεκτό και στο περιθώριο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Το μυθιστόρημα του Γρηγοριάδη απαντά σε ένα υποθετικό αν… Τι
θα γινόταν αν το λεωφορείο που μεταφέρει την ηρωίδα, την Ζωή, στον Έβρο χαλούσε
στη διαδρομή; Τότε θα σταματούσε στην Καβάλα, θα αναζητούσε τον αγαπημένο της,
θα τον έβρισκε και θα ξεκινούσε μια γοητευτική όσο και επώδυνη βουτιά στο
παρελθόν για να αναδυθεί στο τώρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ένα λαχάνιασμα δημιουργείται στο διάβασμα του πρώτου μέρους
του μυθιστορήματος, καθώς εναλλάσσονται τα κεφάλαια που αναφέρονται στο
παρελθόν και το παρόν. Κρίκοι που δημιουργούν δύο παράλληλες χρονικά αλυσίδες
και οι οποίες συνυπάρχουν μέσα στην ηρωίδα, την Ζωή. Έτσι μαθαίνουμε πως η Ζωή
είναι μια καθηγήτρια Αγγλικών που δουλεύει σε ένα φροντιστήριο αγγλικών και
ερωτεύεται ένα συνομίληκό της μαθητή, τον Γιάννη. Ανήσυχη πνευματικά, ψαγμένη,
κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην Θεσσαλονίκη. Ο Γιάννης όμως μένει
ένα ερωτικό απωθημένο, ένας ανολοκλήρωτος έρωτας, καθώς ο καθωσπρεπισμός της καθηγήτριας
σε έναν ιδιωτικό εκπαιδευτήριο δεν της επιτρέπει να εκδηλώσει τον έρωτά της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ο Γιάννης όμως δεν είναι και ο μοναδικός της έρωτας. Και
άλλοι άντρες παρελαύνουν ερωτικά από τη ζωή της. Όλους όμως τους συνδέει μια τραγική
σύμπτωση…. Όλοι, ή τουλάχιστον σχεδόν όλοι, σκοτώνονται. Γιατί άραγε συμβαίνει
αυτό; Έχει μέσα της το πεπρωμένο του θανάτου; Η Ζωή είναι μια θανατηφόρος
γυναίκα; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ας επιχειρήσω την προσωπική μου ερμηνεία, όσο αυθαίρετη κι αν
είναι. Η Ζωή είναι πράγματι μια θανατηφόρος γυναίκα, κι αυτό συμβαίνει γιατί είναι μια γυναίκα
διαφορετική από τις άλλες, απροσδιόριστη, χαοτική, χαμένη. Έχει δημιουργήσει
τον δικό της κόσμο, το ατομικό της σύμπαν. Όσοι άντρες εισέρχονται στον κόσμο της
και επιζητούν να συναντήσουν το κλασικό
γυναικείο πρότυπο, τη γυναίκα με την οποία θα δεσμευτούν και θα παντρευτούν,
τότε εκείνοι πράγματι σκοτώνονται. Όσο η Ζωή σηκώνει στη ζωή της αυτά τα
στεγανά και δεν έχει τη διάθεση να τα αναιρέσει, τόσο οι άντρες σκοτώνονται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Για το τέλος, για τη λύση αυτού του ψυχικού αδιεξόδου, είναι
απαραίτητο να αλλάξουν αυτοί οι συσχετισμοί και αυτές οι ισορροπίες
(αν-ισορροπίες) ανάμεσα στην Ζωή και τους άντρες γύρω της. Ο Γρηγοριάδης
επιλέγει για το τέλος ένα φανταστικό, σαμανιστικό θα έλεγα, τρόπο κατά τον
οποίο επαναβαπτίζεται η ηρωίδα. Ένας τελετουργικός χορός των φίλων της θα την
επανεντάξει στους κόλπους των καθημερινών συναισθημάτων.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ίσως είναι πιο δύσκολο μερικές φορές να αποτιμήσει κανείς το
συγκεκριμένο δημιούργημα ενός συγγραφέα, όταν γνωρίζει τον ίδιο προσωπικά όπως επίσης
και το σύνολο του έργου του. Ίσως όμως αυτό του δίνει την δυνατότητα να τοποθετήσει
το έργο μέσα σε ένα συγγραφικό σύνολο. Το έργο «ζωή μεθόρια» δεν έχει την
πρωτοτυπία που διέθεταν παλαιότερα έργα του Γρηγοριάδη όπως ο «Ναύτης», το «Παρτάλι» και η
αριστουργηματική «Δεύτερη γέννα». Διαθέτει όμως αυτή τη δύναμη γραφής και την
αφηγηματική ωριμότητα ακολουθώντας στην αφήγηση μια σταδιακή πορεία καταβύθισης
στα μύχια της ψυχής (εκεί εξάλλου που τελειώνουν οι λέξεις αρχίζει το όνειρο…) καθηλώνοντας
τον αναγνώστη μέχρι το τέλος για να παρακολουθήσει αυτόν τον αινιγματικό
χαρακτήρα της Ζωής-ζωής. Η «ζωή μεθόρια» είναι ένα ολοκληρωμένο ψυχογράφημα…. <o:p></o:p></span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-20997916963265428802015-04-18T23:03:00.000+03:002015-04-18T23:04:35.119+03:00Ραδιοφωνικές εκπομπές στην ΕΡΑ Σερρών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #141823; line-height: 19.3199996948242px;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Το ραδιόφωνο έχει μια σχέση ιδιαίτερη με το βιβλίο...μπορούν και τα δυο τους να ενωθούν και να δημιουργήσουν μια μαγεία.... Με ένα τέτοιο σκεπτικό δέχτηκα την πρόταση που μου έγινε από την ΕΡΑ Σερρών και ξεκίνησα εθελοντικά μία σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών αφιερωμένων στο βιβλίο... ο τίτλος των εκπομπών..."Η άλλη όψη του βιβλίου" ... ίσως γιατί δεν μάθαμε από το σχολείο να αγαπάμε το βιβλίο...ενώ τελικά το βιβλίο είναι απόλαυση. Σκοπός μου βέβαια ήταν να βοηθήσω την ΕΡΑ να παραμείνει ζωντανή...εξάλλου αξίζουν συγχαρητήρια όλοι οι εργαζόμενοι για την υπομονή τους και το κουράγιο τους να συνεχίσουν...γιατί το ραδιόφωνο προάγει το πολιτισμό...και για να ξεφύγω από τα τοπικά πλαίσια αποφάσισα να παρουσιάζω κάποια θέματα έχοντας ως άξονα το βιβλίο και στη συνέχεια να συνομιλώ τηλεφωνικά με κάποιους ανθρώπους που εκτιμώ για τα αντίστοιχα θέματα...κάποιοι ήρθαν και στο στούντιο...οι εκπομπές μου έκλεισαν έναν κύκλο...και η ΕΡΑ θα ξαναλειτουργήσει...και γι΄ αυτό μια μικρή αναδρομή στις εκπομπές που έκανα: </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"><b><br /></b></span></div>
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">23/10 … Σωτηρία Περβανά (</span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000470087281" href="https://www.facebook.com/sotiriapervana" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Sotiria Pervana</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">) … σχετικά με τις γυναίκες πεζογράφους</span></b><br />
<span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"><b>30/10 … Αλέξης Σταμάτης (Alexis Stamatis C )… σχετικά με το συγγραφικό του έργο</b></span><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">6/11 … </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100007457298834" href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100007457298834" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Αγγέλα Καστρινάκη</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> … σχετικά με το συγγραφικό της έργο</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">13/11 … </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100006582750932" href="https://www.facebook.com/panamentis" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Παναγιώτης Μέντης</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> … σχετικά με το θέατρο</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">20/11 … Γιώργης Γιατρομανωλάκης ( </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100002104750093" href="https://www.facebook.com/yorgis.yatromanolakis" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Yorgis Yatromanolakis</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">) … σχετικά με την λογοτεχνία και την φιλολογία</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">4/12 … </span><a class="profileLink" data-gt="{"entity_id":"633652176688514","entity_path":"\/profile_book.php"}" data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=633652176688514" href="https://www.facebook.com/pavlos.sakkas.psychiatry" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Παύλος Σακκάς</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> … σχετικά με την λογοτεχνία και την ψυχολογία</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">11/12 … Κυριάκος Ασίκογλου ( </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1179530874" href="https://www.facebook.com/kiriakos.asikoglou" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Kiriakos Asikoglou Psychologist</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">) … σχετικά με την λογοτεχνία και την ψυχολογία</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">18/12 … </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100001399527104" href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100001399527104" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Θεόδωρος Γρηγοριάδης</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">… σχετικά με το συγγραφικό του έργο</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">8/1 … Σταμάτης Κραουνάκης ( </span><a class="profileLink" data-gt="{"entity_id":"107927799228498","entity_path":"\/profile_book.php"}" data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=107927799228498" href="https://www.facebook.com/pages/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%9A%CF%81%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82/107927799228498" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Stamatis Kraounakis</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">)… σχετικά με την λογοτεχνία και την μουσική</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">15/1 … </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100004683911984" href="https://www.facebook.com/belieserrikos" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Ερρίκος Μπελιές</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> … σχετικά με την θεατρική μετάφραση και τον Σαίξπηρ</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">22/1 … </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100002710596022" href="https://www.facebook.com/gbabassakis" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> … σχετικά με την γενιά των μπιτ</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">29/1 … Έφη Γιαννοπούλου( </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=656077639" href="https://www.facebook.com/effi.yannopoulou" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Effi Yannopoulou</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">) … σχετικά με την μετάφραση λατινοαμερικάνικων έργων</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">5/2 … Βαγγέλης Ραπτόπουλος ( </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100003641043570" href="https://www.facebook.com/vangelis.raptopoulos" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Βαγγέλης Ραπτόπουλος</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> )… σχετικά με το συγγραφικό του έργο</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">12/2 … Αθηνά Ψυλλιά (</span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=536097744" href="https://www.facebook.com/athena.psillia" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Athena Psillia</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">) … σχετικά με τον Ζοζέ Σαραμάγκου…(η εκπομπή έγινε μαζί με την φιλόλογο Ελένη Αναγνώστη)</span></b><br />
<span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"><b>19/2 … Ισίδωρος Ζουργός … σχετικά με το συγγραφικό του έργο</b></span><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">26/2 … Κώστας Φέρρης ( </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000171021914" href="https://www.facebook.com/ferris.costas" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Ferris Costas</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">)… σχετικά με την λογοτεχνία και την σκηνοθεσία</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">5/3 … Αμαλία Μουτούση ( </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100006437933815" href="https://www.facebook.com/amalia.moutoussi" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Amalia Moutoussi</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> )… σχετικά με τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">12/3 … </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100008676912412" href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100008676912412" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Γιάννης Μακριδάκης</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> … σχετικά με το συγγραφικό του έργο</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">19/3 … </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100006529414670" href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100006529414670" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"> … σχετικά με το συγγραφικό της έργο</span></b><br />
<b><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">26/3 … Ιουλίτα Ηλιοπούλου … σχετικά με την ποίηση (ποιήματα διάβασε η φιλόλογος Μαριλένα Κυρτάσογλου </span><a class="profileLink" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1829675313" href="https://www.facebook.com/marilena.kyrtasoglou" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px; text-decoration: none;">Marilena Kyrtasoglou</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">)</span></b><br />
<span style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, 'lucida grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"><b>2/4 … Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ … σχετικά με την ποίηση</b></span></div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-28589482827969413912015-03-12T09:12:00.001+02:002015-03-12T09:12:36.287+02:00"Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ" Κάρλος Φουέντες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Q22A7gWUSl5Cn5c3aJZmXmzwRaSmX3DKNyno57djn4wQyJi1-aJeJPrba9QpL13_DzGAS-OCQMcgTUtvrkUsdoMozwvJxGCOaZOEVLk8I5Y-Ob2U1P4DPn37zT7iFHtHNzNua85utUI/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Q22A7gWUSl5Cn5c3aJZmXmzwRaSmX3DKNyno57djn4wQyJi1-aJeJPrba9QpL13_DzGAS-OCQMcgTUtvrkUsdoMozwvJxGCOaZOEVLk8I5Y-Ob2U1P4DPn37zT7iFHtHNzNua85utUI/s1600/7.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ένα βιβλίο σε ταξιδεύει και στον χρόνο και στον χώρο, είναι σαν ένα μαγικό ελατήριο που με τις κινήσεις του εκτοξεύεσαι. Όχι βέβαια ένα οποιοδήποτε βιβλίο, αλλά ένα βιβλίο σαν το "Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ" του Κάρλος Φουέντες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Θα αναφέρω αρχικά ότι μέσα στις σελίδες του φαίνεται το ... Μεξικό, η ιστορία αυτής της πολύπαθης χώρας με τις εμφύλιες συρράξεις, η μεξικάνικη επανάσταση και η διάδοχη κατάσταση. Αναδύεται η μεξικάνικη επιμειξία ανάμεσα σε τρεις φυλές: την ισπανική, την ινδιάνικη και την αφρικανική. Αυτή όμως η επιμειξία υπήρξε αποτέλεσμα βιασμού κι όχι ειρηνικής συνύπαρξης, γι΄ αυτό και την μεξικάνικη κουλτούρα την διαποτίζει η λέξη: la chingada... Μια λέξη που δηλώνει την βιασμένη μητέρα, η οποία όμως ασκεί κι αυτή με τη σειρά της βία στα παιδιά της...αναπαραγωγή της βίας...και η έκκληση: ...ας πάψει η λέξη αυτή να είναι η απάντησή μας και η μοίρα μας...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο κεντρικός ήρωας, ο Αρτέμιο Κρουζ, είναι νόθος γιος ενός Ισπανού γαιοκτήμονα και μιας σκλάβας με αφρικανική και ινδιάνικη καταγωγή. Ξεκινά στην αρχή από την πλευρά των θυμάτων, παίρνει μέρος στην μεξικανική επανάσταση. Στην πορεία όμως αλλάζει στρατόπεδο, προδίδει τις ιδέες του και περνά στην πλευρά των εκμεταλλευτών, γίνεται πανίσχυρος. Μια σχιζοφρενική περίπτωση ο Αρτέμιο Κρουζ, διχασμένος ανάμεσα στην βία και το όνειρο, όπως ακριβώς και το Μεξικό...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Από το μυθιστόρημα θέλω να επισημάνω την αφηγηματική του πρωτοτυπία, που χάνεται όμως στα μετέπειτα έργα του Κάρλος Φουέντες. Αυτή η πρωτοτυπία, λοιπόν, έγκειται στην εναλλαγή τριών αφηγηματικών προσώπων:α) πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Ο Αρτέμιο Κρουζ κάπου στο 1960 βαδίζει προς το θάνατο, μια αφήγηση υποκειμενική. β) δευτεροπρόσωπη αφήγηση. Ο ετοιμοθάνατος Αρτέμιο Κρουζ απευθύνεται στον εαυτό του, αλλά κλείνει το μάτι και στον αναγνώστη, σε μια πορεία αυτοκριτικής. γ) τριτοπρόσωπη αφήγηση, η ζωή του Αρτέμιο Κρουζ εξιστορείται από έναν παντογνώστη αφηγητή με πολλές αναδρομές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο το εγχείρημα του συγγραφέα, αντάξιο για να διεισδύσει στα μύχια της ψυχής του ήρωα, αλλά και του Μεξικού. </span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-53851855184291664582015-03-05T10:11:00.001+02:002015-03-05T10:11:19.748+02:00"Σκηνές από το βίο του Ματίας Αλμοσίνο" Ισίδωρος Ζουργός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBkqidsd3nQE5F5DTgU67qAmG5qi61Gpt9S_qZ93CQ4w9dJVxOgnFmYdmvHN2XpLPe2qrA_haJJY8rD2ikXnBe0pLp3DtGA3sVuXCTRi4HkF6i7Ugp9tTd6EwivPcNAUkztOPTzYXOo2s/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBkqidsd3nQE5F5DTgU67qAmG5qi61Gpt9S_qZ93CQ4w9dJVxOgnFmYdmvHN2XpLPe2qrA_haJJY8rD2ikXnBe0pLp3DtGA3sVuXCTRi4HkF6i7Ugp9tTd6EwivPcNAUkztOPTzYXOo2s/s1600/3.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Στο έργο του Ζουργού μεταφερόμαστε στον 17ο αιώνα, και παρακολουθούμε σκηνές, αποσπάσματα δηλαδή από τη ζωή ενός χαρισματικού παιδιού και κρυπτοεβραίου, του Ματίας, που θα πορευτεί και θα διασχίσει τη χριστιανική επικράτεια της εποχής του για να ανακαλύψει τον εαυτό του μέσα από τη γέννηση του ορθού λόγου. Είναι ένα οδοιπορικό αυτογνωσίας του ανθρώπου, όχι μόνο του Ματίας, αλλά του ανθρώπου σε μια νέα εποχή, του νέου ανθρώπου, σε μια εκρηκτική εποχή, μια εποχή τόσο μακρινή, αλλά και τόσο κοντινή με τη δική μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Η αρχή του μυθιστορήματος μας παρουσιάζει έναν ηλικιωμένο μοναχό τον Ιωαννίκιο. Είναι ο Ματίας στα γεράματά του κλεισμένος σε μοναστήρι, πράγμα που δηλώνει ότι ο αναγνώστης γνωρίζει ήδη από την αρχή του έργου την κατάληξη της ζωής του. Με μία αναδρομή μεταφερόμαστε στο παρελθόν το 1656 στην πόλη Βασιλεία και από κει και πέρα διαδραματίζεται η ζωή του για να καταλήξει στο Άγιον Όρος, όπου και θα πεθάνει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>17ος αιώνας</b>: Η εποχή στην οποία διαδραματίζεται το έργο συνδυάζει δύο κόσμους διαφορετικούς: α) ένας νέος κόσμος που γεννιέται, που σημαίνει πρόοδος στην επιστήμη και την τέχνη, είναι η εποχή του ορθού λόγου…β) ο παλιός κόσμος που αρνείται ακόμα να πεθάνει, είναι ο κόσμος του σκοταδισμού, των θρησκευτικών ιδεοληψιών, των δεισιδαιμονιών, ένας κόσμος με μεσσιανικές προσδοκίες, όπως του Σαμπετάι Σεβί (1666 μ.Χ.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>ΜΑΤΙΑΣ</b>: Ο Ματίας είναι αρχικά ένας χαρακτήρας- σύμβολο, ένα γνήσιο τέκνο αυτής της αντιπαλότητας. Δύο επομένως είναι οι πατέρες του: α) ο Τομπίας, ο θετός του πατέρας, που οραματίζεται το νεαρό Ματία ως εκλεκτό του επερχόμενου Μεσσία, είναι ο παλιός κόσμος, β) ο Ισαάκ, ο πραγματικός του πατέρας, που θα ήθελε τον Ματίας έναν μεγάλο επιστήμονα, είναι η νέα εποχή. Και ανάμεσα σ΄ αυτά τα δύο άκρα, για να επικαλεστώ και την αριστοτελική μεσότητα, στέκεται ο Ματίας: από ένα θεοκρατικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και δέχεται τα πρώτα του ερεθίσματα εξελίσσεται και γίνεται ένας εξέχων γιατρός για να καταλήξει στο τέλος σ΄ ένα μοναστήρι. Ο Ματίας επιτυγχάνει στο τέλος τη σύζευξη των δύο άκρων, ούτε μόνο επιστήμη, ούτε μόνο πίστη. Γιατί και η επιστήμη έχει ανάγκη την πίστη. </span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-18423605291507672282015-02-06T13:03:00.003+02:002015-02-06T13:03:44.885+02:00¨Οθέλλος" Σαίξπηρ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="background: white; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 107%;">Υπόθεση<span class="apple-converted-space">: </span></span></b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 107%;"><br />
<span style="background: white;">Ο μαυριτανός
Οθέλλος είναι αξιωματικός του στρατού της Βενετίας και παντρεύεται
κρυφά, χωρίς την συναίνεση του πατέρα της, την όμορφη Δυσδαιμόνα. Όταν ο Ιάγος,
υπαξιωματικός του Οθέλλου, βλέπει ότι ο Οθέλλος προάγει κάποιον άλλον στρατιώτη
στη θέση του υπασπιστή, τον Κάσσιο, αντί γι’ αυτόν, αποφασίζει να εκδικηθεί τον
Οθέλλο. Γι΄αυυτό το σκοπό ο Ιάγος χρησιμοποιεί τον Ροδρίγο, έναν νέο βαθιά
ερωτευμένο, χωρίς ανταπόκριση, με την Δυσδαιμόνα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 107%;">Ο Οθέλλος στέλνεται στην Κύπρο να πολεμήσει τους Τούρκους και μαζί του
παίρνει την Δυσδαιμόνα. Τον ακολουθούν ο Κάσσιος και ο Ιάγος μαζί με την
γυναίκα του Αιμιλία η οποία υπηρετεί την Δυσδαιμόνα. Ο Ιάγος πείθει την γυναίκα
του να του δώσει ένα μαντήλι της Δυσδαιμόνας που της είχε χαρίσει ο Οθέλλος.
Στην συνέχεια ο Ιάγος δηλητηριάζει την σχέση του Οθέλλου με την γυναίκα του
κατηγορώντας την Δυσδαιμόνα ότι είχε παράνομη σχέση με τον Κάσσιο και ως
αποδεικτικό στοιχείο του δείχνει το μαντήλι λέγοντας του ότι βρήκε το
μαντήλι στην κατοχή του Κάσσιου. Ο Οθέλλος τυφλωμένος από την ζήλεια πνίγει την
Δυσδαιμόνα ενώ η Αιμιλία λίγο πριν την δολοφονήσει ο Ιάγος αποκαλύπτει την
αλήθεια στον Οθέλλο. Ο Ιάγος συλλαμβάνεται αλλά ο Οθέλλος αυτοκτονεί βυθισμένος
στις τύψεις.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="background: white; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 107%;"><v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape alt="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/22/Othello_title_page.jpg/220px-Othello_title_page.jpg" id="Picture_x0020_4" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 188.25pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 159pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="220px-Othello_title_page" src="file:///C:\Users\user\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg">
</v:imagedata></v:shape></span></b><b><span style="background: white; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="background: white; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 107%;">Απόσπασμα από τον Γιαν Κοττ:<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; mso-fareast-language: EL; padding: 0cm;">… Το σύστημα των αξιών
του Οθέλλου παρουσιάζεται ταυτόχρονα με την ποίηση του και τη γλώσσα του.
Ωστόσο, στην τραγωδία αυτή υπάρχει και μια δεύτερη γλώσσα, μια άλλη ρητορική.
Αυτή πού χρησιμοποιεί ο Ιάγος. Στη σημαντική του Ιάγου ξεχωρίζουν σαν
συνθήματα, σαν λέξεις – κλειδιά, σαν επιφωνήματα, τα ονόματα πραγμάτων και ζώων
πού προκαλούν απέχθεια, φόβο, αηδία. Ο Ιάγος μιλάει για κόλλες, δολώματα,
δίχτυα, φαρμάκια, κλύσματα, πίσσα και θειάφι, πανούκλα και χολέρα. Και έτσι θα
γίνει πίσσα η αρετή της, και η πολλή καλοσύνη της το δίχτυ όπου θα μπλέξουν
όλοι.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-border-alt: none windowtext 0cm; mso-fareast-language: EL; padding: 0cm;"><br />
Ακόμη πιο χαρακτηριστική είναι η «ζωολογία» που επικαλείται ο Ιάγος.
Αποτελείται από ανήμπορα και ανίσχυρα ζώα («Να πνιγείς; Το πνίξιμο είναι για τα
γατάκια και τα τυφλά κουτάβια», από σύμβολα και αλληγορίες της βλακείας
και της ασκήμιας (σουσουράδες, πιθήκους), ασέλγειας και ακολασίας («ορμητικοί
σαν τα τραγιά, πυροί σαν τούς πιθήκους, μανιασμένοι σα λύκοι τον καιρό πού
ζευγαρώνουν». Ο λόγος του Οθέλλου σιγά σιγά ξεπέφτει σ’ ένα ψέλλισμα. Το
πάθος και η ηρωική ποίηση της φεουδαρχικής εποχής χάνουν τη γλώσσα τους και τις
εικόνες τους. Αυτό το ‘χει κιόλας παρατηρήσει ο Νάιτ. Ο Οθέλλος δεν θα συρθεί
μοναχά στα πόδια του Ιάγου- θα μιλήσει και τη γλώσσα του. Αυτές οι σπασμένες
φράσεις είναι ταυτόχρονα ένας από τους πρώτους εσωτερικούς μονολόγους — με τη
σύγχρονη σημασία του όρου — πού συναντάμε στο δράμα. Μαζί της, απάνω της! Πάει
να πει την έκανε δική του. Αυτό είναι απαίσιο! — Το μαντήλι! —να ομολογήσει —το
μαντήλι! — Να ομολογήσει, και ύστερα στην κρεμάλα για τον κόπο του. — Πρώτα η
κρεμάλα, και κατόπι η ομολογία. — Τρέμω μ΄ αυτή τη σκέψη. Η ψυχή μου δε θα
ένιωθε ένα τέτοιο μαύρο βασανιστήριο, χωρίς να βλέπει πιο βαθιά. Δεν είναι από
τα λόγια τούτη ή ταραχή μου. —Αηδία! Μύτες, αφτιά, στόματα! Δεν μπορώ να
πιστέψω! — Wet ομολογήσει, —το μαντήλι! “Ω, Σατανά!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-border-alt: none windowtext 0cm; mso-fareast-language: EL; padding: 0cm;"><br />
Ο Οθέλλος θα παραληρεί ασταμάτητα από δω και πέρα για την πορνεία και το
ζευγάρωμα, για τη φωτιά και το θειάφι, για σκοινιά, μαχαίρια και φαρμάκια. Θα
επικαλείται την ίδια ζωολογία. Ο Ιάγος μιλούσε για κάργιες που αναζητάνε τη
λεία τους· τον Οθέλλο θα τόν βασανίζει τώρα η εικόνα του «κόρακα σε σπίτι
μολεμένο». Θα πάρει από τον Ιάγο όλες τις έμμονες ιδέες του, λες και δεν μπορεί
να απαλλαγεί από τις εικόνες των πιθήκων και των τράγων, του βάτραχου ή της
κρεατόμυγας που ζευγαρώνει. “Δεν αξίζω πιότερο από έναν τράγο”, λέει. Ακόμα και
όταν υποδέχεται επίσημα τον Λουδοβίκο, δεν μπορεί να συγκρατηθεί: “Σου εύχομαι,
καλώς όρισες στην Κύπρο – Τραγιά και Πίθηκοι”. </span><span style="background: white; font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΠΡΩΤΗ
ΠΡΑΞΗ<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΣΚΗΝΗ
1<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΡΟΔΡΙΓΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Ευγενέστατε Βραβάντιε,
για το καλό σου έρχομαι, με άδολη κι αγνή ψυχή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΙΑΓΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Που να πάρει η ευχή!
Κύριε μου, είσαστε από εκείνους που δεν ακούνε Θεό άμα τους προστάξει ο
διάβολος. Εμείς ερχόμαστε να σας φανούμε χρήσιμοι, κι εσείς νομίζετε πως
είμαστε καθάρματα: καλά να πάθετε που την κόρη σας την πλακώνει άλογο της
Μπαρμπαριάς! Και θα ’χετε εγγονάκια να σας χλιμιντρίζουν, άλογα κούρσας για
ανίψια και φοραδίτσες για συγγενείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΒΡΑΒΑΝΤΙΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Είσαι τόσο ξεδιάντροπος;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΙΑΓΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Είμαι αυτός, κύριε, που
ήρθα να σας ανακοινώσω πως τώρα, την ώρα που μιλάμε, ο Μαυριτανός κι η κόρη σας
παρασταίνουνε το κτήνος με τις δυο πλάτες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΒΡΑΒΑΝΤΙΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Είσαι πρόστυχος!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΙΑΓΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Κι εσείς είσαστε
γερουσιαστής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΒΡΑΒΑΝΤΙΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Εσύ, Ροδρίγο, που σε
ξέρω, θα λογοδοτήσεις γι’ αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΡΟΔΡΙΓΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Ναι, κύριε, θα λογοδοτήσω
για όλα. Όμως, σε ικετεύω, άκουσε: αν με τη θέληση σου και τη δική σου σοφή
συγκατάθεση – όπως καταλήγω να πιστέψω – η ωραία κόρη σου ετούτη την περίεργη
και κατασκότεινη ώρα την νύχτας έφυγε με συνοδό της, ούτε λίγο ούτε πολύ, έναν
αλήτη πληρωμένο, έναν γονδολιέρη, για να παραδοθεί στα έκφυλα αγκαλιάσματα ενός
λάγνου Αράπη, εάν, λοιπόν, αυτό το ξέρεις και έχεις δώσει την έγκριση σου,
τότε, εμείς οι αυθαδέστατοι, άσχημα σε προσβάλαμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Όμως, αν δε το ξέρεις, η
δική μου ανατροφή μου επιβάλλει να ομολογήσω πως μας αδικείς μ’ όσα είπες. Μη
σου περάσει απ’ το μυαλό πως θα παρέβαινα κάθε έννοια ευπρέπειας κι εδώ θα
ερχόμουνα για να εμπαίξω και να χλευάσω το σεβαστό σου πρόσωπο. Η κόρη σου –
εάν εσύ δεν έδωσες την άδεια, το ξαναλέω – έκανε ανταρσία απαράδεκτη
θυσιάζοντας το χρέος της, την ομορφιά, την ευφυΐα και τα πλούτη της σ’ έναν
αλήτη από άλλη ράτσα που από δω βρίσκεται εκεί: Πήγαινε να βεβαιωθείς! Αν είναι
στο δωμάτιο της, ή αλλού μέσα στο σπίτι σου, βάλε τη Δικαιοσύνη του κράτους να
με κυνηγήσει που προσπάθησα να σ’ εξαπατήσω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΒΡΑΒΑΝΤΙΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Άναψε τα φώτα! Γρήγορα!
Δώσε μου ένα κερί! Ξυπνήστε τους ανθρώπους μου! Αυτό που τώρα γίνεται δεν είναι
άσχετο από το όνειρο μου: φοβάμαι μην ειν’ αλήθεια. Σφίγγεται η καρδία μου.
Φώτα είπα φώτα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">
(Βγαίνει)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">ΙΑΓΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">Σας χαιρετώ πρέπει να
φεύγω. Σωστό δεν είναι, ούτε στη θέση μου συμφέρει να με φέρουνε στο δικαστήριο
κατήγορο του Μαύρου – που, βέβαια αυτό θα γίνει, αν μείνω κι άλλο. Γιατί η
πολιτεία, είμαι σίγουρος, με όποια τιμωρία κι αν τον επιπλήξει, δεν μπορεί να
τον διώξει χωρίς να χάσει, αφού λένε οι υπεύθυνοι, έχει αναλάβει τον πόλεμο που
φούντωσε στην Κύπρο και τώρα είναι σ’ εξέλιξη. Όλοι το ξέρουν κατά βάθος πως
δεν υπάρχει άλλος του δικού του αναστήματος να ηγηθεί της εκστρατείας, που όλους
μας ενδιαφέρει τόσο. Γι’ αυτό παρόλο που τον μισώ για τα βασανιστήρια της
κόλασης, οι περιστάσεις μ’ αναγκάζουνε προς το παρόν να υψώνω σημαία ανακωχής
και σήματα να κάνω αγάπης, που, φυσικά, δεν έχουνε καμία σημασία. Για να τον
βρείτε σίγουρα, οδηγήστε το πλήθος στο πανδοχείο «Ο Τοξότης», όπου θα είμαι κι
εγώ μαζί του. Λοιπόν σας χαιρετώ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">μετάφραση: Ερρίκος
Μπελιές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-4113275936991243762015-01-13T12:40:00.000+02:002015-02-06T17:59:43.885+02:00"Κεντήματα" Μαργιάν Σατραπί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7OAupgq8IbyoJdjarDBmW_k93f2GpTmXd8wX7tH8H8yC53BGV8fOVZXYKy3pICRaH6STNzVmKK4BOYa9H20wWFMz6gUZnK2BZ84DB_cOkQZ5eJSwf6729iYmK6VzlnAqSLOM_Ba2AAvA/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7OAupgq8IbyoJdjarDBmW_k93f2GpTmXd8wX7tH8H8yC53BGV8fOVZXYKy3pICRaH6STNzVmKK4BOYa9H20wWFMz6gUZnK2BZ84DB_cOkQZ5eJSwf6729iYmK6VzlnAqSLOM_Ba2AAvA/s1600/4.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Απορημένος και συγκλονισμένος από την δολοφονική επίθεση στο Παρίσι σκέφτηκα να ξαναπιάσω στα χέρια μου μια εικονοϊστορία ... ένα graphic novel... </span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Τα ΚΕΝΤΗΜΑΤΑ της Μαργιάν Σατραπί...</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">για να φέρω πάλι στο μυαλό μου ένα τρόπο ζωής που όσο μακρυά φαντάζει, άλλο τόσο συχνά μας επισκέπτεται και κάνει αισθητή την παρουσία του... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Ο τίτλος ίσως εσκεμμένα σε προσανατολίζει ότι τα κύρια πρόσωπα του έργου είναι γυναίκες...οι γυναίκες είναι αυτές που κεντούν...μόνο που σ΄ αυτή την περίπτωση κεντούν ιστορίες...η κλωστή και το βελόνι είναι είναι οι λέξεις και η φωνή...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Βρισκόμαστε στο Ιράν (μάλλον στην Τεχεράνη) και εννέα γυναίκες πίνοντας σαμοβάρι συζητούν... εννέα γυναίκες που προέρχονται και από τις τρεις ηλικιακά γενεές...και τα θέματά τους είναι το εξής ένα: άντρες και ... έρωτας...θέμα αγαπημένο για συζήτηση, θέμα εμμονικό για συζήτηση όταν δεν μπορείς να το βιώσεις και να το απολαύσεις... και προφανώς η πατριαρχική δομή της κοινωνίας δεν δίνει την ευκαιρία στις γυναίκες να αποφασίζουν για τον έρωτα και να τον απολαμβάνουν...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Όπως η Ναχίντ που δεν ήταν παρθένα...και παντρεύτηκε... και θα έπρεπε να αποδείξει την παρθενία της ... και πήρε ένα ξυραφάκι ... για να σφίξει τα πόδια της όταν θα έκανε έρωτα .. και να τρέξει αίμα... αλλά όμως από την ταραχή της...βιάζεται ... και ματώνει και το όργανο και του άντρα της...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Οι συζητήσεις αυτές δεν έχουν κάτι το μοιρολατρικό...φαίνονται για ρεαλιστικές, σαρκαστικές απεικονίσεις με την απαραίτητη αφηγηματική ελευθερία...οι γυναίκες δέχονται την κατάσταση...και αναπτύσσουν αντισώματα...μαθαίνουν να ζουν σ΄ αυτή την κατάσταση...και μαθαίνουν να χειρίζονται και την κατάσταση και τους άντρες...οι γυναίκες βρήκαν ένα κοινό κώδικα που τις ενώνει...τον κώδικα του... παράνομου...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Τελικά το θύμα είναι ο άντρας ... που όσο νομίζει ότι είναι ο αφέντης του σπιτιού... άλλο τόσο τρίζει το σπίτι του συθέμελα!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-24157752686390831572015-01-02T12:17:00.000+02:002015-01-02T12:17:58.315+02:00Αγγέλα Καστρινάκη «Και βέβαια αλλάζει!» <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb3iqaF_OklV4uSInflntRyF6CY-iX-WPHnM3mOyBuQBWFL7zqmN_P3O_fFynWy099PgIt_cVAb0ib6QNpVQ3wnmobSip9F2MCEJUEZxhQzarTbVCUZlDPPiBF3TP_0vWzLLOFFuj3DFI/s1600/8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb3iqaF_OklV4uSInflntRyF6CY-iX-WPHnM3mOyBuQBWFL7zqmN_P3O_fFynWy099PgIt_cVAb0ib6QNpVQ3wnmobSip9F2MCEJUEZxhQzarTbVCUZlDPPiBF3TP_0vWzLLOFFuj3DFI/s1600/8.jpg" height="320" width="221" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #333333;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #333333;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Η Αγγέλα Καστρινάκη συγκαταλέγεται ανάμεσα στις
αγαπημένες μου συγγραφείς. Γι΄ αυτό ευθύνεται η «Φιλοξενούμενη», μια συλλογή σύντομων
διηγημάτων, μια καταγραφή «νεανικών
φλερτ», όπως μου τα χαρακτήρισε και η ίδια. Το προσωπικό ως ευχάριστο…Αυτό ίσως
με τράβηξε, η ευχάριστη μαγεία που δημιουργούσε με τον αναγνώστη διηγούμενη
προσωπικές στιγμές. Σαν να ακούς μια αγαπημένη σου φίλη. Κατόπιν διάβασα ένα
μυθιστόρημά της (το μοναδικό που έγραψε) «‘Έρωτας τον καιρό της ειρωνείας», πάλι
ο έρωτας να αποτελεί πυρηνικό στοιχείο. Αυτή τη φορά ο έρωτας συμπυκνώνεται
χρονικά, γιατί η τεχνολογία και κυρίως τα ηλεκτρονικά μέσα δικτύωσης επιταχύνουν
τόσο την εκδήλωση όσο και την καταστροφή του ερωτικού αισθήματος. Το βιβλίο αυτό
το διάβασα ένα από τα προηγούμενα καλοκαίρια (πάνω από πέντε χρόνια;) σ΄ ένα
πλοίο που πήγαινα στη Σίφνο. Και απέναντί μου να κάθεται μια γυναίκα που μου έμοιαζε
με την Αγγέλα Καστρινάκη, με βάση τουλάχιστον τη φωτογραφία που είχα στο βιβλίο
της. Σκέφτηκα να της μιλήσω, αλλά τελικά δεν το αποφάσισα. Όταν της εκμυστηρεύθηκα
τη σκηνή αυτή τηλεφωνικά στη συνομιλία που είχαμε (θα αναφερθώ και σ΄ αυτή),
μου είπε γελώντας πως στη Σίφνο δεν έχει ταξιδέψει, οπότε μάλλον σωστά έπραξα
και δεν έπιασα την κουβέντα μ΄ εκείνη την άγνωστη γυναίκα…όχι για άλλο λόγο,
αλλά γιατί συνοδευόταν…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #333333;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Και φτάνουμε
στην περσινή χρονιά… 2014… νέο αφήγημα από την Αγγέλα Καστρινάκη. Εγώ εν τω
μεταξύ ξεκίνησα εθελοντικά μια ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΑ Σερρών με θέμα το
βιβλίο και … να η ευκαιρία. Την αναζήτησα διαδικτυακά και αυτή τη φορά την βρήκα.
Την Αγγέλα. Προμηθεύτηκα και το βιβλίο και το διάβασα για να έχω άποψη κυρίως
για την μυθοπλαστική της πορεία από το 1991 (Φιλοξενούμενη) μέχρι και το 2014 (Και
βέβαια αλλάζει), φρεσκάρισα στο μυαλό μου την υπόθεση στο «‘Έρωτας στον καιρό της
ειρωνείας», διάβασα και κάποια σκόρπια διηγήματά της και μία Πέμπτη πρωί η
τηλεφωνική συνομιλία πραγματοποιήθηκε… Τελικά νομίζω ότι η γνωριμία με ένα
συγγραφέα, έστω και τηλεφωνική, επιβεβαιώνει την λογοτεχνική περσόνα. Μετά την
πρώτη αμηχανία ακολουθεί αυτή η ευχάριστη μαγεία. Σαν να μιλάς με μια αγαπημένη
σου φίλη…. <o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #333333;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"> Και
για το αφήγημα (ούτε διήγημα ούτε μυθιστόρημα)… μια προσωπική, πολυφωνική
καταγραφή μιας συγκεκριμένης περιόδου από το 1973 έως το 1979 μέσα από τα μάτια
της ηρωίδας, της Ειρήνης, αλλά και άλλων προσώπων που την πλαισιώνουν. Η αφήγηση
της πρωταγωνίστριας καλύπτει την πορεία της προς την ενηλικίωση από τα 13 της χρόνια
κι έπειτα. Μια περίοδος της ζωής του ανθρώπου ούτως ή άλλως έκρυθμη και
υπερβολική. Αλλά και μια ιστορική συγκυρία για την Ελλάδα πάλι ούτως ή άλλως έκρυθμη
και υπερβολική. Αυτά τα δύο συνιστούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Στη διήγηση το αυτοβιογραφικό
μπερδεύεται με το μυθοπλαστικό και το προσωπικό με το συλλογικό. Όσο για τον τίτλο
… «Και βέβαια αλλάζει» … Ποιος το υποκείμενο;
Ο άνθρωπος… Για τα μάτια της νεαρής Ειρήνης και βέβαια αλλάζει ο άνθρωπος. Για
τα μάτια όμως της ώριμης αφηγήτριας, ίσως αυτό φαντάζει μια γλυκιά ουτοπία. Εγώ
θα κρατήσω μέσα από την αφήγηση την επίσκεψη της ηρωίδας στις Σέρρες για να
παρακολουθήσει μια ομιλία του Λεωνίδα Κύρκου (που είναι ένα πραγματικό γεγονός)
και θα ευχηθώ μια νέα επίσκεψη της Αγγέλας στις Σέρρες (να γίνει ένα πραγματικό
γεγονός)!! </span><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-74743006134760895412014-12-29T20:43:00.002+02:002014-12-29T20:50:22.896+02:00"Το παλίμψηστο του Αρχιμήδη" Γκρέτα Χριστοφιλοπούλου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv6WuGtf4q9RtdI8Ixp-oFzIigRAtv1dHjxRTbHep9V39IZP93P7uWSmwZd1_yzJzREYduSr6esX9MS8F9Y8EtzCf_aaEax2EYb5iGhOjc7JSneNNUt40NCmoptlBhmVtrpbSilkASvwg/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv6WuGtf4q9RtdI8Ixp-oFzIigRAtv1dHjxRTbHep9V39IZP93P7uWSmwZd1_yzJzREYduSr6esX9MS8F9Y8EtzCf_aaEax2EYb5iGhOjc7JSneNNUt40NCmoptlBhmVtrpbSilkASvwg/s1600/7.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; text-align: justify;">Βιβλιοπαρουσίαση δεν είναι είναι η στυγνή, ξερή παράθεση πληροφοριών για το
βιβλίο. Αυτό το πετυχαίνει κανείς διαβά</span><span class="textexposedshow" style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; text-align: justify;">ζοντας και
το οπισθόφυλλο του βιβλίου ή μια βιβλιοκριτική στο διαδίκτυο. Βιβλιοπαρουσίαση
είναι η ζωντανή προσέγγιση του βιβλίου. Δεν το τοποθετούμε σε ένα νεκροτομείο
για να καταλήξουμε με την ακρίβεια ενός ιατροδικαστή σε αλήθειες και αξιώματα.
Βιβλιοπαρουσίαση σημαίνει τροφή για σκέψη. Σημαίνει συζήτηση, αντικρουόμενες
απόψεις, διαφορετικές τοποθετήσεις.</span><br />
<span class="textexposedshow" style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; text-align: justify;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtxuc7EKTCEzsJVCfaoA4DxocAfdWhIBH5WoSFx_EH71Ov7G5erG014WcVeNvkb2rcfRlr0f9VW7ueEqlUlzoUwMIjzFEuSjEqPjpQT6ZPY_yAfEdmBfvlA-7rkkf8tcXB_UC_iGejy9c/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtxuc7EKTCEzsJVCfaoA4DxocAfdWhIBH5WoSFx_EH71Ov7G5erG014WcVeNvkb2rcfRlr0f9VW7ueEqlUlzoUwMIjzFEuSjEqPjpQT6ZPY_yAfEdmBfvlA-7rkkf8tcXB_UC_iGejy9c/s1600/5.jpg" height="211" width="320" /></a></div>
<span class="textexposedshow" style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="textexposedshow" style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt;">ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ: Η Γκρέτα Χριστοφιλοπούλου είναι
δημοσιογράφος, άρα και η επαφή της με τον γραπτό λόγο δεδομένη, εξειδικευμένη
στο οικονομικό ναυτιλιακό ρεπορτάζ. Έχει παρουσιάσει στη ΝΕΤ τη σειρά
ντοκιμαντέρ «Οι κυρίαρχοι των θαλασσών». (δεδομένη άραγε κι η σχέση της με τη
θάλασσα;) Το διήγημά της «Πειραιάς και Pireus» απέσπασε το δεύτερο βραβείο στον
ετήσιο διαγωνισμό διηγήματος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, ενώ τον Απρίλιο
του 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα «Η τέχνη της ζωής». Το βιβλίο
παρακολουθεί την ιστορία μιας οικογένειας που αρχίζει από την Τεργέστη το
Μάρτιο του 1824 και εκτυλίσσεται στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, τα λιμάνια της
μαύρης θάλασσας, την Πόλη, τη Βοστόνη, το Παρίσι του μεσοπολέμου, τη
λεηλατημένη Σμύρνη και φτάνει στην Καλαμάτα του σήμερα. Έχει εκδώσει το 2005 τη
μελέτη «Στου κύκλου τα γυρίσματα» ξετυλίγοντας ήθη, έθιμα, λαϊκές παραδόσεις
και δοξασίες.</span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">
<span class="textexposedshow">ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ: Στο εξώφυλλο του βιβλίου
διαβάζουμε ότι το έργο κατατάσσεται ειδολογικά στο ιστορικό μυθιστόρημα.
(πράγματι είναι;) Το ιστορικό µυθιστόρηµα θεωρείται ότι λειτουργεί ως
συµπλήρωµα της ιστορικής βιβλιογραφίας, ότι αποτελεί ένα είδος εκλαΐκευσης της
ιστορίας, η οποία γίνεται µε αυτόν τον τρόπο προσβάσιµη στο ευρύ κοινό. Μήπως
και ο Ηρόδοτος δεν πληρούσε αυτές τις προϋποθέσεις και δεν είχε χαρακτηριστεί
στην αρχαία Αθήνα πατέρας της ιστορίας;</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="textexposedshow"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 19px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">
<span class="textexposedshow">Η συγγραφέας σε μια συνέντευξή της αναφέρει ότι η
ιστορική αλήθεια με την αφηγηματική γραφή μπλέκονται μοιραία αλλά είναι
αμφότερες ορατές και αντιληπτές. Επιχειρώντας να προσεγγίσουμε το ιστορικό
μυθιστόρημα θα λέγαμε ότι ως προς το χρόνο διαδραµατίζεται µια µε δύο γενιές
πριν από αυτήν του συγγραφέα, που προϋποθέτει ένα ρεαλιστικό γεωγραφικό και
ιστορικό ñ πολιτιστικό περιβάλλον, που περιλαµβάνει την παρουσίαση ενός
τουλάχιστον ιστορικού προσώπου.</span><span class="apple-converted-space"> <o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 19px;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"><span style="font-size: 14pt;">ΠΡΩΤΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Το μυθιστόρημα της Γκρέτας
Χριστοφιλοπούλου αρχίζει αφηγηματικά το 287 π.Χ. με μία γέννηση, χρονιά κατά
την οποία γεννιέται ο Αρχιμήδης, και κλείνει τις αρχές του 13ου αιώνα με ένα
γάμο. Ο χρόνος τρέχει ανά τους αιώνες. Οι τόποι εναλλάσσονται (Σικελία,
Αλεξάνδρεια, Κων/πολη, Παλαιστίνη, Αθήνα),κι ο … πρωταγωνιστής: το έργο του Αρχιμήδη.
Όχι ο ίδιος ο Αρχιμηδης, αλλά το έργο του. Η δικαίωση του δημιουργού. Ο ίδιος
πεθαίνει, όμως το δημιούργημά του ζει.</span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">
</span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 19px;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"><span class="textexposedshow" style="font-size: 14pt;">ΤΟ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ: Παλίμψηστο είναι ένα
χειρόγραφο το οποίο με τη χρήση των κατάλληλων μεθόδων είχε καθαριστεί από την
αρχική γραφή προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθεί. Το Παλίμψηστο του Αρχιμήδη
είναι ένα βιβλίο κατασκευασμένο από περγαμηνή (μεμβράνη από επεξεργασμένο δέρμα
ζώου η οποία είναι κατάλληλη για γραφή) στο οποίο αναγράφονται προσευχές της
Ορθόδοξης εκκλησίας. Ωστόσο κάτω από τα θρησκευτικά κείμενα διακρίνονται ίχνη
αρχαιότερης γραφής τα οποία σβήστηκαν προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθεί η
περγαμηνή για τη συγγραφή των εκκλησιαστικών κειμένων.</span><span class="apple-converted-space" style="font-size: 14pt;"> </span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">
</span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 19px;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"><span style="font-size: 14pt;">ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟΥ: Ο κώδικας γράφηκε κατά το
τέλος του 10ου αιώνα, πιθανώς στην Κωνσταντινούπολη. Περιείχε τουλάχιστον επτά
έργα του Αρχιμήδη. Αργότερα ο κώδικας μετατράπηκε σε παλίμψηστο. Πότε και πού
έγινε αυτό; Ποιος ήταν ο υπεύθυνος για αυτήν την πράξη; Στα ερωτήματα αυτά
μέχρι πρότινος δεν υπήρχε απάντηση. Όμως μία ομάδα επιστημόνων κατόρθωσε να
διαβάσει σε μια σελίδα του χειρογράφου την ταυτότητα του μοναχού που έσβησε το
κείμενο του Αρχιμήδη και έγραψε επάνω από αυτό άλλο κείμενο. Το όνομά του ήταν
Ιωάννης Μύρωνας. Αυτός, ολοκλήρωσε το έργο της μετατροπής του χειρογράφου του
Αρχιμήδη σε εκκλησιαστικό κείμενο.</span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">
<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Το
μυθιστόρημα της Χριστοφιλοπούλου ένα υβριδικό, σπονδυλωτό, πολυσύνθετο έργο με
τρία ευδιάκριτα μέρη:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;"><span style="font-size: 14pt;">Το πρώτο πραγματοποιεί τη βιογράφηση του Αρχιμήδη. Έχουμε στοιχεία μυθιστορηματικής
βιογραφίας. Την γέννησή του, τις σπουδές του στην Αλεξάνδρεια, και την
επιστροφή του στις Συρακούσες,</span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">
<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">Το δεύτερο μέρος έχει
ιστορική αφήγηση που δείχνει το μένος των Χριστιανών εναντίον των αρχαιοελληνικών
σπουδών. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">Το τρίτο μέρος μετατρέπεται
σε ιστορικό μυθιστόρημα, με χαρακτήρες και διαλόγους, με μυθοπλασία και πλοκή,
με αλληλουχία επεισοδίων. Από την μια πλευρά στέκεται ο Ιωάννης ο Μύρωνας, ο
ταλαντούχος γραφέας, αλλά και ύπουλος σκοταδιστής ρασοφόρος ο οποίος μετατρέπει
το χειρόγραφο του Αρχιμήδη σε ειλητάριο με ορθόδοξες προσευχές. Από την άλλη
πλευρά στέκεται ο Χριστόφορος ένας χαρισματικός ηγούμενος στην μονή
Παντοκράτορος στην Κων/πολη, ένα πνεύμα αντιδογματικό και ελεύθερο που
επιχειρεί να διασώσει το θησαυρό της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς. Κι ανάμεσά
τους το παλίμψηστο του Αρχιμήδη.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.0pt;">ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ:
Γεννήθηκε στις Συρακούσες στη Σικελία, το 287 π. X. Η οικογένειά του ήταν
εύπορη και είχε συγγένεια με τον τύραννο των Συρακουσών Ιέρωνα, ενώ ο πατέρας
του ονομαζόταν Φειδίας και ήταν αστρονόμος. </span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt;">Ο Αρχιμήδης σπούδασε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και επέστρεψε στις
Συρακούσες όπου ασχολήθηκε με τη μελέτη των μαθηματικών, με την επινόηση και
την κατασκευή μηχανικών εφευρέσεων και με τη συγγραφή βιβλίων. Ήταν ένας από
τους πλέον διάσημους αρχαίους ερευνητές και διέθετε μια πολυσύνθετη και
πολυτάλαντη προσωπικότητα, ενώ χαρακτηρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους
μαθηματικούς όλων των εποχών.</span><span class="apple-converted-space" style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt;">Πρωτοστάτησε στην
άμυνα των Συρακουσών ενάντια στους Ρωμαίους αξιοποιώντας πολλές εφευρέσεις του.
Όμως, τελικά, σι Ρωμαίοι, υπό την ηγεσία του στρατηγού Μάρκελλου, κατέλαβαν τις
Συρακούσες μετά από τριετή πολιορκία και ο Αρχιμήδης σκοτώθηκε από έναν Ρωμαίο
στρατιώτη, παρά τις ρητές εντολές του Μάρκελλου να προστατευθεί η ζωή του
μεγάλου επιστήμονα. Θρυλείται πως ο Αρχιμήδης μελετούσε κάποιο γεωμετρικό
πρόβλημα όταν ο Ρωμαίος στρατιώτης του ζήτησε να τον ακολουθήσει και πως του
απάντησε «Μη μου τους κύκλους τάραττε», πριν εκείνος εξοργιστεί και τον
σκοτώσει. </span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt;">Ο θάνατός του συνέβη το 212 π.Χ. Λέγεται πως πάνω στον τάφο του υπήρχε ένα
γλυπτό το οποίο απεικόνιζε μια σφαίρα μέσα σε έναν κύλινδρο. Το σχήμα αυτό
θεωρείτο από τον ίδιο τον Αρχιμήδη, ως η λύση σε ένα πρόβλημα που μελέτησε και
ως το μεγαλύτερο επιστημονικό επίτευγμα που είχε πραγματοποιήσει.</span><br />
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzK2ybP0nuGfXR3zVxqWXYe0SOZPgabQhj8kJ_msdz7de6kBfpZbox7lm27Z7LUUmjNSGKTKLTurCenlZqHWolWNmQbfIID5h6WLE4iBuOjxQ-zAd8ZFA2FOKLOzGfgQBMPixordmLspE/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzK2ybP0nuGfXR3zVxqWXYe0SOZPgabQhj8kJ_msdz7de6kBfpZbox7lm27Z7LUUmjNSGKTKLTurCenlZqHWolWNmQbfIID5h6WLE4iBuOjxQ-zAd8ZFA2FOKLOzGfgQBMPixordmLspE/s1600/4.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt;"><br /></span></div>
</div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-alt: 11.5pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-33987894952550600782014-10-21T10:12:00.000+03:002014-10-21T10:20:23.973+03:00"Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ" Πασχαλία Τραυλού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 25.6800003051758px;">Η Πασχαλία Τραυλού μας επισκέφθηκε στις Σέρρες για μια παρουσίαση του τελευταίου της βιβλίου με τίτλο "Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ". Μου πρότειναν να το προλογίσω και να συζητήσω με τη συγγραφέα κατά την παρουσίαση. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρον...Με την Πασχαλία εξάλλου αποδείχθηκε ότι ήμασταν και συμφοιτητές, εγώ λίγο μεγαλύτερος, καθώς αποφοιτήσαμε από το ίδιο πανεπιστήμιο και τμήμα...κλασσική φιλολογία Αθήνας...Και το ερώτημα που πρώτα μου γεννήθηκε...Μπορεί ένας φιλόλογος να γίνει ένας πρωτότυπος συγγραφέας;</span></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 25.6800003051758px;"><br /></span></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoh1IaJzXWk-QSo0tfMqgP41hg43IIYiUjrIqJ_l3WS82ciwRrxqzdOJx-dogCoddIUtdTWFnzVTd_jEafPndEwb7V1nR23DlJUtUDLdPZf-cf4vX5ow5p54xQah7LcwffF_-OwUGHatQ/s1600/DSCN1117.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoh1IaJzXWk-QSo0tfMqgP41hg43IIYiUjrIqJ_l3WS82ciwRrxqzdOJx-dogCoddIUtdTWFnzVTd_jEafPndEwb7V1nR23DlJUtUDLdPZf-cf4vX5ow5p54xQah7LcwffF_-OwUGHatQ/s1600/DSCN1117.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 25.6800003051758px;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 25.6800003051758px;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="line-height: 107%;">ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΙΙΤΛΟΥ</span></b><span style="line-height: 107%;">: Ο τίτλος αποτελείται από δύο μέρη:
α) η Μήδεια, β) δεν χόρεψε ποτέ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPe0rqNJJ2boatbbuioQS05Tzi8LwcHBM3D3rU4O0xl_Yp_-3YfTBk_g-gdK3Jg4l3YgxBb3RwNc8p8yZupF3l6S2LGI13aOYSgxIAeyBQWumkF3jbYzG9GPM6HjOPiaU8rLu0S3twuvQ/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPe0rqNJJ2boatbbuioQS05Tzi8LwcHBM3D3rU4O0xl_Yp_-3YfTBk_g-gdK3Jg4l3YgxBb3RwNc8p8yZupF3l6S2LGI13aOYSgxIAeyBQWumkF3jbYzG9GPM6HjOPiaU8rLu0S3twuvQ/s1600/4.jpg" height="320" width="221" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="line-height: 107%;">Α) ΜΗΔΕΙΑ:</span></b><span style="line-height: 107%;"> Η Μήδεια είναι η γνωστή τραγική
ηρωίδα του Ευριπίδη. Είναι αυτή που βοήθησε τον Ιάσωνα στην αποστολή του να
κλέψει το χρυσόμαλλο δέρας. Είναι αυτή που σκότωσε τον αδελφό της για να
φυγαδεύσει τον Ιάσωνα. Αυτή που εγκατέλειψε οικογένεια και πατρίδα για χάρη του
Ιάσωνα. Που ακολούθησε τον Ιάσωνα στην Αθήνα. Που απέκτησε παιδιά μαζί του.
Αυτή δηλαδή που ερωτεύτηκε με παράφορο πάθος τον Ιάσωνα. Κι όταν ο Ιάσωνας την
εγκατέλειψε για μια άλλη γυναίκα, τότε η Μήδεια σφάζει τα παιδιά της. Και η
Μήδεια γίνεται ένα σύμβολο …. η παιδοκτόνος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">Β) Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ</span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">: Η Πασχαλία Τραυλού όμως δεν αρκείται σ΄ αυτή την ερμηνεία
της πράξης της Μήδειας. Δεν την ικανοποιεί το ερωτικό πάθος και η ερωτική
εκδίκηση ως αιτία του φονικού της Μήδειας. Ακόμη κι αυτή τη δολοφονική πράξη
της ηρωίδας την προσεγγίζει ως σύμπτωμα μιας βαθύτερης αιτίας. Μια βαθύτερη
αιτία φωλιάζει μέσα στην ψυχή της. Μήπως
τελικά αν ο σύντροφός της τής είχε χαρίσει έναν τελευταίο χορό, λίγο πριν την
εγκαταλείψει, όπως φάνηκε αυτή να το ζητά, μήπως αυτό θα λειτουργούσε
καταπραϋντικά άρα και αποτρεπτικά, όπως θέλει να πιστεύει ο σύντροφός της;
Μήπως έτσι με την τελευταία εκδήλωση αγάπης από μέρους του θα μπορούσε να
αποφευχθεί η τραγωδία; Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ, όπως λέει και ο τίτλος, αλλά
και να χόρευε, το έγκλημα θα το διέπραττε. Η έλλειψη αγάπης είναι πράγματι η
αιτία του εγκλήματος, αλλά έχει ρίζες βαθιές.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ: </span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">Η
Έλλη, ένα από τα πρόσωπα του έργου, δέχεται ως δώρο από τον εραστή της ένα κουτάβι. Δεν γνωρίζει όμως τότε ότι ο
εραστής της το απέσπασε βίαια από τη μητέρα του, όπως και τα άλλα δύο κουτάβια
από τα τρία που συνολικά γέννησε. Όταν τελικά το μαθαίνει, θέλει να κάνει ένα
πείραμα: να επιστρέψει το κουτάβι (που πλέον μεγάλωσε κι έγινε σκύλος) στη
μητέρα του. Η ελπίδα της ήταν μια δραματική μεταξύ τους αναγνώριση, μια
επανασύνδεση. Το αποτέλεσμα; Τα δύο ζώα ήταν δύο πλάσματα άγνωστα μεταξύ τους,
δίχως να τα ενώνει τίποτε. Ο σκύλος της Έλλης πλησίασε τη μάνα του ακόμη και με
ερωτικές διαθέσεις. Και η Έλλη μονολογεί: «Μπορεί τα ένστικτα να είναι έμφυτα
σε όλους, όμως η αγάπη είναι μια ολωσδιόλου επίκτητη διαδικασία». <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: </span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">Η Αιμιλία Στρατάκη πραγματοποιεί ένα αποτρόπαιο έγκλημα.
Δολοφονεί τα παιδιά της. Στο δικαστήριο, με αφορμή τη δίκη, τέσσερα πρόσωπα
γνωρίζονται. Ο Μίνωας που είναι ο δικηγόρος της δολοφόνου, ο Νικήτας, που είναι
ψυχολόγος, ο Αλέξανδρος που είναι ζωγράφος-σκιτσογράφος καταζητούμενων και η
Έλλη που είναι συγγραφέας. Και οι τέσσερις επιχειρούν να προσεγγίσουν και να διαλευκάνουν
το φόνο. Αυτό που τελικά πετυχαίνουν είναι να ξεσκεπάσουν και να διαφωτίσουν
τον εαυτό τους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΩΣ ΘΕΑΤΡΟ: </span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">Η συγγραφέας χωρίς<b> </b>περιστροφές
και καθυστερήσεις μας τοποθετεί στην ουσία του έργου της. Μια δίκη μέσα σε μια
αίθουσα δικαστηρίου. Αυτή η αίθουσα δικαστηρίου λειτουργεί σαν την σκηνή ενός
αρχαίου θεάτρου με την κατηγορουμένη ως πρωταγωνίστρια και τους θεατές του
έργου να κάθονται στα έδρανα. Μονάχα που οι θεατές διεισδύουν μέσα στο έργο,
γίνονται και αυτοί ήρωες, ήρωες και πρωταγωνιστές της προσωπικής τους
τραγωδίας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ: </span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">Στο
μυθιστόρημα είναι εμφανής η αναλογία στη σύνθεση και την εξέλιξη της ιστορίας.
Τα πρόσωπα εναλλάσσονται, τα ονόματα αλλάζουν, αλλά τα ανθρώπινα δράματα
παραμένουν τα ίδια. Σε πρώτο πλάνο μπαίνει η ερωτική προδοσία, που αποτελεί το
βασικό μοτίβο της ιστορίας. Σ΄ ένα ζευγάρι, σ΄ ένα παντρεμένο ζευγάρι, μετά από
ένα διάστημα ακολουθεί η ρουτίνα, η μονοτονία, η επανάληψη. Τότε ο ένας από
τους δύο, είτε ο άντρας είτε η γυναίκα, θα αναζητήσει μια αλλαγή, μια αταξία.
Και όλο και θα βρεθεί κάποιος που θα
ικανοποιήσει αυτή την επιθυμία. Κάποιος χωρίς ηθικές αναστολές που αναζητά μια
πρόσκαιρη ερωτική περιπέτεια. Το μόνο ζευγάρι που φαίνεται να διασώζεται από τη
φυσική φθορά του έρωτα είναι ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων (ο Αλέξανδρος και ο
Ανέστης), ίσως γιατί δεν αποτελεί ένα ζευγάρι με την παραδοσιακή έννοια του
όρου, στηρίζεται επομένως σε μια πιο ελεύθερη σχέση, ίσως όμως και γιατί αυτό
που τελικά θα τους προλάβει να τους χωρίσει είναι ο θάνατος. Ο θάνατος πρόλαβε
τη φθορά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">Ποιες είναι τώρα οι συνέπειες της
απιστίας</span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">; Άλλοι το αποδέχονται: ο Νικήτας δέχεται
τη Μαργαρίτα πίσω (είναι άραγε τυχαίο ότι άντρας είναι αυτός που αποδέχεται την
κατάσταση; Όχι ότι συγχωρεί, αλλά αποδέχεται). Άλλος όμως δεν αποδέχεται: η
Ροδή διώχνει το Μίνωα, κι όχι μόνο αυτό, αλλά και η ίδια μεταμορφώνεται σ΄ ένα
ερωτικά ποθητό πλάσμα. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που φτάνουν στα άκρα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΘΑΝΟΥΝ ΣΤΑ ΑΚΡΑ:</span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"> Η μία είναι η Έλλη, η συγγραφέας. Αυτή σκοτώνει το έμβρυο που
κρύβει μέσα στην κοιλιά της. Η άλλη είναι η Αιμιλία, που σκοτώνει και αυτή το
έμβρυο που κρύβει στην κοιλιά της, αλλά και τα δύο της παιδιά. Η πρώτη, η Έλλη,
δεν είναι ποινικά κολάσιμη, καθώς η άμβλωση δεν συνιστά φόνο. Η Αιμιλία όμως
είναι. Η Αιμιλία είναι η Μήδεια. Είναι η τραγική φιγούρα που διέπραξε το
φονικό, ζει με τις τύψεις της και φαίνεται ότι δεν μετανιώνει. Δύσκολο να
απαντήσει κανείς γιατί κάποιος φθάνει στα άκρα. Χρειάζεται μια καταβύθιση στην
ψυχή για να εντοπίσει κανείς το σύμπλεγμα των αιτών. Αυτό επιχειρεί να μας
κάνει η συγγραφέας, ένα ψυχογράφημα… </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">Η κάθαρση</span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;">: Η κάθαρση ξεκινά με
τον εντοπισμό της αιτίας. Και για την ηρωίδα η αιτία είναι έλλειψη αγάπης. Η επιλογή
για σωτηρία είναι θέμα του καθενός προσωπικά. Η πραγματοποίηση όμως αυτής της
επιλογής απαιτεί δύο ανθρώπους… <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">ΕΡΓΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ</span></span></b><span style="background: white; color: #111111; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">: Το μυθιστόρημα ακολουθεί μια γραμμική αφήγηση , μας γεννά
μια σειρά ερωτηματικά για να καταλήξουμε στο τέλος στη λύση του. Είναι ένα έργο
μυστηρίου, γιατί και η ψυχή του ανθρώπου είναι από μόνη της ένα μυστήριο που
απαιτεί εξιχνίαση.</span><span style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div>
<br /></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-535583291377187187.post-26759579073146819222014-09-24T18:51:00.001+03:002014-09-24T19:18:18.911+03:00"Σύντομη ζωή" Χουάν Κάρλος Ονέτι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4UvRzXgZnbYVRTa-AgXnlerlFZAvD2GaQBm-uSCxV68_Ihy-8OhEj0DJIDootPJq0mDepvdHWh76ejhQzG8-MV32xlRdPpNpDXCIK2ZAo_4XwCtDXrHYp2C-Le5WfQwV4p-CfrWswd0E/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4UvRzXgZnbYVRTa-AgXnlerlFZAvD2GaQBm-uSCxV68_Ihy-8OhEj0DJIDootPJq0mDepvdHWh76ejhQzG8-MV32xlRdPpNpDXCIK2ZAo_4XwCtDXrHYp2C-Le5WfQwV4p-CfrWswd0E/s1600/5.jpg" height="320" width="214" /></a></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">H απογοήτευση για έναν άντρα είναι ένα όχημα που θα τον συναντήσει μετά τα σαράντα. Είναι ένα όχημα...ένα όχι απέναντι στη ζωή που έζησε, αλλά και θα ζήσει. Οι αιτίες λίγο πολύ γνωστές...επαγγελματική αστάθεια...ερωτική εγκατάλειψη...Το ερώτημα που εγείρεται είναι ποιες επιλογές θα πραγματοποιήσει στη συνέχεια (γιατί το κακό με τους άντρες είναι ότι βιώνουν μια ψυχολογική διαταραχή χωρίς να βρίσκουν τρόπο να την εκφράσουν, άρα και να την καταπολεμήσουν......άντρας: το ον που δεν εκτονώνει εύκολα τα πάθη του...)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο Χουάν Μαρία Μπράουσεν είναι ο σαραντάρης στο μυθιστόρημα του Ονέτι. Ζει στο Μπουένος Άιρες και είναι διαφημιστής στο επάγγελμα, άρα και με μια δόση επαγγελματικής δημιουργικότητας στο χώρο της κατανάλωσης. Η οικονομική κρίση χτυπά την πόρτα της επιχείρησης στην οποία εργάζεται και η επιχείρηση του δείχνει την πόρτα της εξόδου. Η γυναίκα του Μπράουσεν άρρωστη από μια ασθένεια του μαστού, μια...γυναικεία ασθένεια...χωρίς επομένως την ανάλογη κατανόηση και συμπαράσταση από την πλευρά του άντρα της...τον εγκαταλείπει...βρίσκει το ηθικό σθένος να τον αφήσει και να επιστρέψει στην πατρική της εστία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Και ο Μπράουσεν εγκαταλελειμμένος και μόνος επιλέγει τη φυγή από την πραγματικότητα. Ποια πραγματικότητα; Την καθημερινότητα...Και δημιουργεί δύο παράλληλους κόσμους στους οποίους και εισχωρεί.Ο ένας κόσμος είναι μια καινούργια σχέση που δημιουργεί με την γυναίκα του διπλανού διαμερίσματος. Είναι η γυναίκα που ακούει τις κινήσεις της, που αφουγκράζεται το σώμα της, μια και μόνο ένας τοίχος τον χωρίζει από αυτήν. Μια γυναίκα όμως ελευθέρων ηθών...ανοιχτή και ανεκτική στους άντρες. Ο κόσμος όμως αυτός προκαλεί σύγχυση για έναν άντρα και μοιραία γκρεμίζεται...Ο άλλος κόσμος είναι αυτός της πνευματικής δημιουργίας, της μυθιστορηματικής δημιουργίας. Ο Μπράουσεν για τις ανάγκες ενός κινηματογραφικού σεναρίου δημιουργεί ένα φανταστικό χαρακτήρα, έναν ήρωα, τον Ντίας Γκρέι. Ένας ψεύτικος ήρωας που όμως τελικά αυτονομείται και αποδεικνύεται πιο αληθινός και πιο δυνατός από τους ... πραγματικούς ανθρώπους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ο άνθρωπος τελικά αυτό που αναζητά δεν είναι τόσο το πραγματικό, όσο ένα χώρο στον οποίο θα αισθάνεται δημιουργός και κυρίαρχος...ένας άλλος άνθρωπος. Αναζητά μια σύντομη ζωή μέσα στη ζωή του, ένα μυθιστόρημα μέσα στο μυθιστόρημα, μια αυταπάτη. Μόνο που η σύντομη ζωή αποδεικνύεται πιο μόνιμη από την πραγματική ζωή και τα φανταστικά πλάσματα αποκτούν τόση δύναμη που στο τέλος εκτοπίζουν και τον ίδιο το δημιουργό.</span></div>
</div>
ΘΩΜΑΣ ΝΟΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/06377385615285577516noreply@blogger.com0