ΒΙΒΛΙΟ - Φίλοι και εραστές

 ΤΙΤΛΟΣ: Φίλοι και εραστές, Συγγραφέας: Θοδωρής Καλλιφατίδης

Κεντρικός ήρωας στο έργο είναι ο Γκέοργκ Αντρέασον, διευθυντής του εργατικού οργανισμού παιδείας στη Στοκχόλμη. Έχει κλείσει τα πενήντα πέντε, άνθρωπος καλλιεργημένος, σοσιαλδημοκράτης, παντρεμένος με τη Μάργια. Η Μάργια αποτελεί το βουβό πρόσωπο της ιστορίας. Πρώην χορεύτρια και σαφώς ερωτεύσιμη. 

"Είμαι ένα αερόστατο και κουβαλώ τις ματιές όλων" έγραφε στο ημερολόγιό της. Τελείως αναπάντεχα όμως η Μάργια πεθαίνει και το σκηνικό της ζωής του Γκέοργκ ανατρέπεται.

"Το απώτερο σύνορο του θανάτου έδινε νόημα και συνέπεια στη ζωή. Βάζουμε τα γεγονότα σε μια σειρά, μιλάμε για την πρώτη ή την τελευταία αγάπη μας, ακριβώς λόγω του θανάτου. Ο χρόνος υπάρχει χάρη στο θάνατο..."

Και πάλι αναπάντεχα  ο Γκέοργκ ανακαλύπτει ένα ερωτικό γράμμα της Μάργια  σε ένα συρτάρι με άγνωστο παραλήπτη, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να κλονιστεί η εμπιστοσύνη απέναντι στη θανούσα σύζυγό του.

"Γιατί δεν το είχε προσέξει όσο η Μάργια ζούσε; Πολύ απλά γιατί ήταν  ευχαριστημένος, και οι ευχαριστημένοι άνθρωποι δε νοιάζονται για τις αδικίες, η μεγαλύτερη αδικία που μπορεί να τους βρει είναι το να μην είναι πια ευχαριστημένοι".

Στην αρχή σκέφτεται να αναζητήσει ο ίδιος τον άγνωστο ερωτικό της σύντροφο, στη συνέχεια όμως εγκαταλείπει την ιδέα αυτή. Η ψυχολογία του είναι μάλιστα τόσο άσχημη που σε μια πολιτική του ομιλία  καταρρέει από οξύ έμφραγμα. Η ζωή του αλλάζει, αναθεωρεί τις ιδέες του, δικαιολογεί τη γυναίκα του και δε θεωρεί τον εαυτό του απατημένο. 

"Η ερωτική μνήμη των αντρών είναι πιο κοντή από το πέος τους" αναφέρει στην προσπάθειά του να πείσει τον εαυτό του πως ο ίδιος ίσως εγκατέλειπε την παλιά του αγάπη χάριν μιας καινούργιας, πράγμα που δεν έκανε τελικά η γυναίκα του. Εμφανίζεται μάλιστα και ο ερωτικός σύντροφος της γυναίκας του στο νοσοκομείο, για τον οποίο τελικά ο Γκέοργκ παύει να αισθάνεται οποιοδήποτε μίσος και τάσεις αντιζηλίας.

Και μέσα στην ατυχία του γνωρίζει μια νεότερή του γυναίκα, τη Φάμπια, με την οποία επιθυμεί να συνάψει  σχέσεις, παρ΄ όλα αυτά είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός. " Ήταν ένας κουρασμένος μεσήλικας χήρος. Τι  είχε να προσφέρει σε μια γυναίκα είκοσι χρόνια νεότερη, που πιθανόν να τον είχε ήδη ξεχάσει; Γιατί να ταπεινωθεί; Μπορεί μεν η αγάπη να αξίζει κάποιες θυσίες, αλλά αν θυσιάσεις την αξιοπρέπειά σου στο βωμό της, αυτό αργά ή γρήγορα θα είναι ο θάνατός της". 

Η επιμονή του όμως τελικά τον οδηγεί στην επίτευξη του στόχου του, συνάπτει σχέσεις με τη Φάμπια, με την οποία μάλιστα πραγματοποιεί ένα ταξίδι στην πατρίδα της, τη Ρουμανία, και με την οποία τελικά παραμένει, γιατί αυτό που τελικά μετράει είναι η αγάπη χωρίς στερεότυπα και πατρίδες. 

"Η πραγματική εξορία είναι να ζεις χωρίς αγάπη".

Ένα μυθιστόρημα γεωμετρημένο. Το πρώτο μισό είναι η ιστορία με τη Μάργια, ενώ το δεύτερο είναι με τη Φάμπια. Και δεν λείπουν σαφώς τα τρίγωνα: Γκέοργκ - Μάργια - Τέοντορ,  Γκέοργκ - Φάμπια - Σουηδός. Τα πάντα όμως ξεπερνιούνται χάρη στην αγάπη, αλλά και τη φιλία, που απλόχερα την προσφέρει ο φίλος και συνεργάτης του Γκέοργκ, ο τσέχος Μίλαν.

Μια ενδιαφέρουσα εξιστόρηση που αν δεν ήταν τόσο φλύαρη στο δεύτερο μέρος, θα κέρδιζε ακόμα περισσότερα.