Η έννοια της συγγένειας με αποτρέπει στο καλλιτεχνικό πεδίο. Ίσως γιατί η τέχνη προϋποθέτει μια πιο ελεύθερη σχέση. Οι αδελφές Βουγιουκλή τείνουν όμως να μου αναιρέσουν την άποψη αυτή. Μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική παρουσία, που δύσκολα θα μπορούσες να φανταστείς την μία δίχως την άλλη. Και μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική εκδοχή μακριά από την ευτέλεια, ποτισμένη από τοπικό χρώμα. Τοπικό, όχι απαραίτητα ελληνικό. Ρυθμοί βαλκάνιοι, κατωιταλικοί, πορτογαλέζικοι, αμερικάνικοι... Και φωνές... Εξαιρετικό και το τελευταίο τους cd ("to be safe").
Από συναυλία τους στη μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου