Kυκλικά ερείπια - Μπόρχες

Κανένας δεν τον είδε όταν ξεμπάρκαρε μέσα στην ομόθυμη νύχτα... Αμέσως ένας πέπλος μυστηρίου σκεπάζει από την αρχή τον άγνωστο άνθρωπο που εμφανίζεται. Βρίσκει καταφύγιο σε ένα κυκλικό περίβολο, σε κάποια κυκλικά ερείπια. Εκεί υπήρχε ένας εγκαταλειμμένος και γκρεμισμένος κυκλικός ναός αφιερωμένος σ΄ ένα θεό, που οι άνθρωποι δεν πίστευαν πια. Αυτός ο αέναος κύκλος, ένα σύμβολο της επανάληψης. Ο σκοπός του, αν και υπερφυσικός, δεν ήταν κάτι το ανέφικτο. Ήθελε να ονειρευτεί έναν άνθρωπο... Όνειρο και ζωή. Τι σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσά τους; Μήπως αν αντικαθιστούσαμε  το ονειρευτεί  με το γεννήσει θα ήταν πιο ολοκληρωμένο το νόημα; Πιο κατανοητό; Κατάλαβε πως το ν΄ αποφασίσει κανείς να μορφοποιήσει τη συγκεχυμένη και ιλιγγιώδη ύλη του ονείρου, είναι το πιο δύσκολο πράγμα με το οποίο μπορεί να καταπιαστεί, έστω κι αν μπορέσει να διεισδύσει σ΄ όλα τα αινίγματα της ανώτατης και της κατώτατης τάξης πραγμάτων... Τώρα μάλιστα! Το όνειρο μπορεί να έρχεται μόνο του. Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο. Αλλά το να προσπαθήσεις εσύ να πραγματοποιήσεις το όνειρο, αυτό υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνατότητες. Οπότε ζήτησε βοήθεια από αυτόν τον ξεπεσμένο θεό, από την άγνωστη δύναμή του. Αυτή η πολλαπλή θεότητα του αποκάλυψε πως το γήινο όνομά της ήταν Πυρ... Τώρα αρχίζουν και εμφανίζονται και οι κοσμογονικές δυνάμεις. Η λατρεία της φωτιάς. Και τελικά το πλάσμα του ονείρου γεννιέται. Ο γιος του μορφοποιείται. Υπάρχει όμως ένα περίεργο σημείο. Όλοι θα τον θεωρούν ως άνθρωπο με σάρκα και οστά εκτός από αυτόν που τον ονειρεύτηκε κι εκτός από την ίδια τη θεότητα. Αυτοί κατέχουν ένα βαθμό προχωρημένης γνώσης. Έτσι άρχισε να τον διαπαιδαγωγεί μέσα στον ύπνο του, να δοκιμάζει πειράματα πάνω του. Με πίκρα κατάλαβε ότι ο γιος του ήταν έτοιμοςκαι μάλιστα ίσως αδημονούσε να γεννηθεί... Και τον έστειλε στον άλλο ναό...Προηγουμένως όμως του εμφύσησε την απόλυτη λήθη της μαθητείας του... Ως καλός παιδαγωγός βέβαια. Ο σκοπός του σωστού δασκάλου είναι η αυτονόμηση του μαθητή του. Ο σκοπός της ζωής του είχε ολοκληρωθεί. Παρέμενε σ΄ ένα είδος έκστασης... Αργότερα, μετά από χρόνια κάποιοι τον ξύπνησαν μέσα στη νύχτα και του μίλησαν για κάποιο μάγο, σ΄ ένα ναό στα βόρεια, που μπορούσε να περπατάει στη φωτιά χωρίς να καίγεται. Ο μάγος θυμήθηκε τα λόγια του Θεού. Θυμήθηκε πως, απ΄ όλα τα όντα του σύμπαντος, μονάχα η φωτιά ήξερε πως ο γιος του ήταν φάντασμα..Να μην είσαι άνθρωπος, αλλά προβολή του ονείρου άλλου ανθρώπου... Προβολή του ονείρου άλλου ανθρώπου. Τι ρεαλιστικός  και τι τραγικός ορισμός για τα παιδιά μας, και κυρίως για τους γιους μας! Προβολή του ονείρου μας. Νομίζω ότι μέσα σ΄ αυτή τη φράση περικλείεται η αγάπη, αλλά και η ματαιοδοξία ενός γονιού. Ήταν φυσικό, λοιπόν, να φοβάται ο μάγος για το μέλλον του γιου του... Ώσπου; Τα ερείπια του ναού πήραν φωτιά κι ο μάγος προσπαθεί έντρομος να σωθεί. Περπάτησε στη φωτιά, μα εκείνη δεν τον έκαψε. Αλαφρωμένος, έντρομος, ταπεινός, κατάλαβε ότι κι ίδιος ήταν όνειρο που κάποιος άλλος ονειρευόταν.

Αφιερωμένο στους ονειροπαρμένους πατεράδες!