Δικαιόπολις-Αχαρνής

Τον έκτο χρόνο του πελοποννησιακού πολέμου ο αθηναίος πολίτης Δικαιόπολις, πενήντα ετών περίπου, αγρότης, ένας ασήμαντος και τιποτένιος, όπως αυτοχαρακτηρίζεται, εμφανίζεται στην Πνύκα, αποφασισμένος να εκμεταλλευτεί χωρίς συμβιβασμούς τα δικαιώματα που του παρέχει η δημοκρατία και να γιουχαΐσει οποιονδήποτε ρήτορα διανοηθεί να μιλήσει για οτιδήποτε άλλο πλην της ειρήνης. Οι Σπαρτιάτες, εκστρατεύοντας κάθε άνοιξη εναντίον της Αττικής και καταστρέφοντας συστηματικά τις καλλιέργειές της, έχουν αναγκάσει τους κατοίκους της (μαζί και τον Δικαιόπολι) να κλειστούν μέσα στα Μακρά Τείχη της Αθήνας. Οι τρισάθλιες συνθήκες της ζωής τους οδηγούν και στην ηθική και στην πνευματική τους εξαχρείωση. Βλέπουν τη γη τους να καταστρέφεται, επιδημίες, αλλά και περικοπή μισθών, συντάξεων, φορολογική επιβάρυνση, απειλή για απολύσεις στο δημόσιο… Ο Δικαιόπολις είναι οργισμένος. Δεν αντέχει τα δεινά του πολέμου, δεν αντέχει όμως και την αποχαύνωση των συμπολιτών του και την εμπιστοσύνη που δίνουν αστόχαστα στους δημαγωγούς, στους φαύλους της πολιτικής και στους απατεώνες της διπλωματίας. Δεν αντέχει επίσης τους αλαζόνες στρατιωτικούς ούτε την αχαλίνωτη δράση των συκοφαντών. Και επειδή δεν μπορεί να πείσει τη λαϊκή συνέλευση, αποφασίζει από μόνος του να ...καταγγείλει τον πόλεμο, να τον... επαναδιαπραγματευτεί. Συνάπτει ιδιωτική ειρήνη με τους Σπαρτιάτες. Και ευτυχισμένος ο Δικαιόπολης, στήνει την προσωπική του αγορά και εμπορεύεται με αντιπάλους των Αθηναίων. Δεν θέλει να μοιραστεί με κανέναν την ειρήνη και τις χάρες της. Κι όταν ο στρατηγός Λάμαχος επιστρέφει λαβωμένος, τον ειρωνεύεται αγρίως.

Τι ζητά και τι πραγματοποιεί δηλαδή ο Δικαιόπολις; Μια προσωπική ειρήνη με τους Σπαρτιάτες.

Ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της πολιτείας του –πολύ περισσότερο- για τα συμφέροντα του ελληνικού κόσμου;

Ο Δικαιόπολις απογοητευμένος από τους δημαγωγούς και τον πόλεμο θέλει την άνεση και την ευχαρίστησή του, και με μαγικά μέσα γλιτώνει από τις υποχρεώσεις του ως πολίτης, που θα έπρεπε να υπακούει στην εξουσία της κυρίαρχης συνέλευσης και των αιρετών αξιωματούχων της πολιτείας του.

Μήπως όμως αδιαφορεί για τις αιτίες που προκαλούν τα γεγονότα; Μήπως διακόπτει τη σχέση του με την πραγματικότητα;

Ο Πελοποννησιακός πόλεμος δεν έγινε ασφαλώς για δύο πόρνες, αλλά γιατί τα Μέγαρα έκαναν εμπόριο με ειδικές συνθήκες με τη Σπάρτη, ό τι δηλαδή θέλησε να κάνει ο Δικαιόπολις. Στη συνέχεια μάλιστα απορρίπτει και την ιδέα να μοιραστεί με κάποιον άλλο τα αγαθά της ειρήνης

Είναι τελικά επαναστάτης ο Δικαιόπολις και τι είδους επανάσταση κάνει;