Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Ο Νεκρός - Μπόρχες

Διάβασα το αφήγημα του Μπόρχες με τον τίτλο "Ο Νεκρός" από τη συλλογή του "Το Άλεφ". 
Η ιστορία του δεν περιέχει κάποια στοιχεία πρωτοτυπίας: ο Μπενχαμίν Οτάλορα είναι ένας νέος, μεθυσμένος κυριολεκτικά από την επιθυμία του για μια ζωή διαφορετική, μια ζωή γεμάτη αχανή ξημερώματα, και για το λόγο αυτό  εισέρχεται σε μια συμμορία. Και θέλει να γίνει αρχηγός στη θέση του αρχηγού. Στη θέση του Ασεβέδο Μπαντέιρα. Η συνέχεια γνωστή.... Ο αρχηγός τον σκοτώνει. Για τον αρχηγό ο Οτάλορα ήταν νεκρός από την αρχή! 


Θα μείνω σε τρία σημεία:

  • Η θέση του αφηγήματος  μετά από το αφήγημα με τίτλο "Ο αθάνατος". Ένα ενδιαφέρον δομικό δέσιμο. Μετά από μια λαβυρινθώδη ηθική για τους αθανάτους ακολουθεί μια σκληρή προσγείωση στη γήινη πραγματικότητα και τη χοϊκή φύση που μοιραία την περιμένει ο θάνατος. 
  • Τόσο σκληρό, αλλά και τόσο πραγματικό: η μοίρα του ανθρώπου είναι προδιαγεγραμμένη, αναμενόμενη. Διαβάζουμε στο τέλος:"Πριν πεθάνει, ο Οτάλορα καταλαβαίνει πως τον είχαν προδώσει απ΄την αρχή, πως τον είχαν καταδικάσει σε θάνατο, πως του είχαν επιτρέψει τον έρωτα, το πρόσταγμα και τον θρίαμβο γιατί τον είχαν για νεκρό, γιατί για τον Μπαντέιρα ήταν ήδη νεκρός". Λες και διαβάζω αρχαία τραγωδία...
  • Ποιος είναι όμως αυτός που κινεί τα νήματα της ζωής;;; Ο δυνατός...Όχι ο κατά συνθήκη και κατά περίσταση δυνατός. Όχι αυτός. Αλλά ο μονιμότερα δυνατός. Ο διανοητικά δυνατός. Αυτός που σκέφτεται αυτά που εσύ, ο άλλος δεν μπορείς να σκεφτείς. Ίσως ο κύριος Κυριακή από το μυθιστόρημα του Τσέστερτον με τίτλο " Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη" μας δίνει ένα αντίστοιχο πρότυπο της πληθωρικότητας του αρχηγού. Ο αρχηγός όχι απλώς είναι αρχηγός, αλλά και το αποδεικνύει συνεχώς.
Συγκεφαλαιώνοντας νεκρός είναι ο αδύναμος, και αδύναμος είναι ο διανοητικά αδύναμος.... Μπορχεσιανή ηθική!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου