Είναι εξόχως ερεθιστικό να καταπιάνεσαι με ιστορικές στιγμές ενός τόπου, γιατί αισθάνεσαι να κλείνεις παλιούς λογαριασμούς συλλογικού περιεχομένου. Και μάλιστα όταν οι ιστορικές αυτές στιγμές του τόπου αυτού φαίνεται να έχουν αρκετές αναλογίες με την ιστορία του δικού σου τόπου. Και επίσης βαμμένες με κόκκινο χρώμα...(και μεταφορικά και κυριολεκτικά)...
Το μυθιστόρημα του Σαντιάγο Ρονκαλιόλο "Κόκκινος Απρίλης" διαδραματίζεται το έτος 2000 σε μια μικρή πόλη του Περού, την περίοδο του καρναβαλιού. Μέθη, διασκέδαση, μεταμφίεση... Περίοδος κατάλληλη για ξεφάντωμα. αλλά και ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Και γιορτή θανάτου. Ένα πτώμα... Αλλά και κατά συρροήν δολοφονίες. Τις δολοφονίες ερευνά ο αντιεισαγγελέας πρωτοδικών Φέλιξ Τσακαλτάνα Σαλντίβαρ. Ο εισαγγελέας Τσακαλτάνα (όπως μας τον περιγράφει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο) δεν έχει κάνει ποτέ τίποτε κακό, δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα κακό, δεν έχει κάνει τίποτα που να μην ορίζεται σαφώς από τον κανονισμό λειτουργίας της υπηρεσίας του. Αυτοί οι τύποι όμως είναι και οι πιο μυστήριοι, γιατί κρύβουν μέσα τους τη ματαίωση..., αλλά και μία πάλη, μία πάλη προς την αλήθεια, έτσι όπως την εννοούν όμως οι ίδιοι. Κι έτσι μπλέκονται η κρατική διαφθορά, η εκκλησία, οι φυλακές, οι πολιτικοί κρατούμενοι, το "φωτεινό μονοπάτι"... εν ολίγοις η σύγχρονη ταραχώδης, αλλά και ερεβώδης σύγχρονη ιστορία του Περού.
Πιστεύω πως έκλεισα προς το παρόν το κεφάλαιο του Σαντιάγο Ρονκαλιόλο διαβάζοντας τρία μυθιστορήματά του ("Ο Ουρουγουανός Εραστής", "Η Ντροπή", "Κόκκινος Απρίλης" - κατά σειρά ανάγνωσης). Ενδιαφέρουσα περίπτωση με ενδιαφέρουσες αναζητήσεις, αλλά ελλιπή γραφή ακόμη (για τα δικά μου τουλάχιστον γούστα)... Η γραφή του πιστεύω δεν εξυπηρετεί το μέγεθος των προθέσεών του. Μου θύμισε και τον Θέρκας. Νέοι ευέλπιδες συγγραφείς με σαφή πολιτική αναζήτηση, αλλά ...ρευστή ακόμη μυθοπλασία. Το μέλλον είναι μάλλον με το μέρος τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου