Αγγλία. Έτος 2021. Όχι και τόσο μακριά από την εποχή μας για να να είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Τα ρεαλιστικά στοιχεία μάλλον υπερτερούν, καθώς παρακολουθούμε μια μυθοπλαστική προβολή της εποχής μας στο άμεσο μέλλον. Κεντρικός θεματικός άξονας είναι η στειρότητα. Οι άνθρωποι δεν γεννούν παιδιά. Ο πληθυσμός αρχίζει να γερνάει και να φθίνει. Δεν μπορεί να δημιουργήσει, μια και το παιδί συμβολίζει πάντα κάτι το νέο και το ... φρέσκο. Μια κοινωνία λοιπόν χωρίς μέλλον και χωρίς όραμα.
Τι συμβαίνει σε αυτή την κοινωνία.Οι άνθρωποι βρίσκουν παρηγοριά σε ομοιώματα, σε κούκλες, για να διοχετεύσουν τα γονεϊκά τους αισθήματα. Άλλοι αυτοκτονούν. Αισθήματα ψεύτικα αρχίζουν να περισσεύουν, εγωιστικές εξάρσεις εμφανίζονται. Και η γενιά ωμέγα, η τελευταία γενιά των νέων βίαιη και ανίκανη να αισθανθεί. Η κοινωνική πολιτική σκληρή. Προγραμματίζονται αποδημήσεις των ηλικιωμένων, οι μεταναστεύσεις απαγορεύονται και υπάρχει και το ... νησί, τόπος φυλάκισης των διαφορετικών. Αυτή η συμπτωματολογία αναπόφευκτα με οδηγεί στη σκέψη: δεν είναι τελικά αυτή η ανάλγητη κοινωνική πολιτική που οδήγησε στη στειρότητα; Η γονιμότητα δεν και τόσο προσωπική υπόθεση, η γονιμότητα, η ευφορία θέλει και το κατάλληλο έδαφος που το κράτος μπορεί να το προσφέρει.
Πίσω από αυτή την άσκηση της πολιτικής βρίσκεται ο Ξαν, ο "φύλακας" της Αγγλίας. Ένας τυραννικός, αυταρχικός, αλλά και χαρισματικός ηγέτης. Η πηγή του κακού άραγε; Στα πλαίσια του ανθρωπομορφισμού και του συμβολισμού, καθώς ως ανθρώπινα, νοήμονα όντα μας αρέσει να μορφοποιούμε έννοιες, θα έλεγα ότι είναι το σύμβολο του κακού. Ο κακός. Που μοιραία πρέπει να πέσει για να αλλάξει η κατάσταση και να επικρατήσει το καλό. Η γέφυρα για να συμβεί αυτό είναι ο αφηγητής: ο Τέο Φαρόν, ένας μεσήλικας ιστορικός, με έντονα εγωιστικές τάσεις και αυτός. Αυτός υπήρξε μάλιστα και ο κύριος υπαίτιος του θανάτου της κόρης του, χωρίς να νιώσει και ιδιαίτερες ενοχές. Ο Τέο Φαρόν είναι ξάδελφος του ηγέτη Ξαν, άρα δεδομένη η σχέση του και εύκολη η πρόσβαση στην εξουσία.
Δεν αργεί επομένως ο Τέο να γνωριστεί με την Τζούλι, μια γυναίκα γοητευτική με τον τρόπο της, που ανήκει σε μια μικρή ομάδα αντιεξουσιαστική. Αυτή η γυναίκα είναι που θα δώσει το ... μήλο στον Τέο και θα τον κάνει κοινωνό στις ιδέες της ομάδας. Αλλά πως; Αυτή η γυναίκα θα μείνει έγκυος και θα φέρει το πρώτο παιδί της νέας εποχής. Σημειωτέον ότι έγκυος δεν έμεινε από τον άντρα της, αλλά από τον Λιουκ, έναν άντρα γεμάτο αισθήματα για την Τζούλι. Η γονιμότητα, που λέγαμε, θέλει αίσθημα, όχι κρυφό υπολογισμό, από τον οποίο εξάλλου διακατεχόταν ο άντρας της. Μέχρι να γεννήσει όμως, σκοτώνονται όλα τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Σκοτώνει ο Τέο και τον Ξαν (τον κακό της υπόθεσης) και μένει το ζευγάρι,Τέο και Τζούλι, σύμβολο μιας νέας αρχής. Το έργο τελειώνει αισιόδοξα, ίσως όμως και με μια επιφύλαξη. Αρκεί η νέα θέση που έλαβε ο Τέο, η ηγετική θέση, να μη τον οδηγήσει σε επανάληψη του κακού. Η εξουσία φθείρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου