Λουκιανός ο Σαμοσατεύς

    Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εταιρικοί διάλογοι του ελληνοσύρου, κοσμοπολίτη ποιητή Λουκιανού. Ένα περιβάλλον που, δε θα δίσταζα να πω, μου θυμίζει το περιβάλλον που έψαχνε ο κοσμοπολίτης αλεξανδρινός Καβάφης για να σκαρώσει τα δικά του ποιητικά δημιουργήματα...... Ένα απόσπασμα για του λόγου το αληθές..... 

  ΚΛΩΝΑΡΙΟ ΚΑΙ ΛΕΑΙΝΑ

…….ΛΕΑΙΝΑ: Στην αρχή με φιλούσαν όπως οι άνδρες, όχι μόνο ακουμπώντας τα χείλη τους στα δικά μου, αλλά μισάνοιγαν  το στόμα, με αγκάλιαζαν και μου πίεζαν τους μαστούς. Η Δημώνασσα μάλιστα με δάγκωνε καθώς με φιλούσε. Εγώ βέβαια δεν ήξερα τι να υποθέσω. Σε λίγο η Μέγιλλα, που είχε ζεσταθεί από ώρα, έβγαλε την περούκα από το κεφάλι –ήταν σαν αληθινά μαλλιά και είχε τέλεια εφαρμογή- και αποκάλυψε το κεφάλι της ξυρισμένο γουλί, όπως οι πολλοί βαρβάτοι αθλητές. Εγώ ταράχτηκα μόλις την είδα. Εκείνη τότε είπε:
-Έχεις δει ποτέ τόσο όμορφο νεαρό, Λέαινα;
-Μα δεν βλέπω, είπα, εδώ κανένα νεαρό, Μέγιλα.
-Μη με περνάς για γυναίκα, είπε. Ονομάζομαι Μέγιλος  κι έχω παντρευτεί από καιρό τη Δημώνασσα από εδώ. Είναι γυναίκα μου.
   Γέλασα με τούτο, Κλωναριό, και είπα:
-Τότε, Μέγιλε, είσαι άντρας και δεν το ξέρουμε, όπως ο Αχιλλέας, που λένε πως κρύφτηκε ανάμεσα στα κορίτσια. Έχεις λοιπόν ό, τι έχει κάθε άνδρας και κάνεις στη Δημώνασσα ό, τι κάνουν οι άνδρες;
-Δεν έχω εκείνο που εννοείς, Λέαινα, είπε. Δεν το χρειάζομαι καθόλου. Θα δεις πως έχω δική μου μέθοδο, πιο ευχάριστη.
-Μήπως είσαι ερμαφρόδιτος, είπα, όπως λέγονται πολλοί που έχουν και τα δύο;
   Τότε ακόμη δεν ήξερα, Κλωναριό, τι συνέβαινε. 
-Όχι, μου λέει, είμαι άνδρας σε όλα.
-Άκουσα, είπα τότε εγώ, την αυλητρίδα Ισμηνοδώρα από τη Βοιωτία να διηγείται μύθους της πατρίδας της πως κάποιος στη Θήβα έγινε από γυναίκα άνδρας, κάποιος που ήταν και άριστος μάντης, Τειρεσία, νομίζω, τον λέγανε. Μήπως έπαθες λοιπόν κι εσύ κάτι τέτοιο;
-Όχι, Λέαινα, είπε, γεννήθηκα όμοια με σας, τις άλλες γυναίκες, η διάθεση μου, όμως, οι επιθυμίες κι όλα τα άλλα είναι ανδρικά.
-Και σου φτάνει η επιθυμία; είπα.
-Αν δε με πιστεύεις, Λέαινα, είπε, άσε με να δοκιμάσω και θα καταλάβεις πως δεν υστερώ σε τίποτα από τους άντρες, γιατί έχω κάτι άλλο που μπορεί να αντικαταστήσει ό, τι έχουν οι άνδρες. Άσε με να δοκιμάσω και θα δεις.
    Την άφησα λοιπόν, Κλωναριό, αφού με ικέτευε τόσο και μου έδωσε από πάνω ένα πανάκριβο περιδέραιο και λεπτό λινό φόρεμα. Την αγκάλιασα τότε, όπως θα έκανα με κάποιον άνδρα, και εκείνη άρχισε τη δουλειά της, με φιλιά και με κομμένες ανάσες και ήταν φανερό πως ένιωθε υπερβολική ηδονή.
ΚΛΩΝΑΡΙΟ: Τι έκανε, Λέαινα, και πως το έκανε; Τούτο θέλω κυρίως να μου πεις.
ΛΕΑΙΝΑ: Μη με ανακρίνεις για τόσες λεπτομέρειες. Είναι αισχρά πράγματα. Μα την Αφροδίτη, δεν θα σου πω!