Το αφήγημα με τον τίτλο "Ζαϊρ" αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα μπορχεσιανής ειρωνείας. Και για να εξηγούμαι: ο αφηγητής, ο ίδιος ο Μπόρχες, πηγαίνει στην κηδεία κάποιας γνωστής του με το όνομα Τεοδελίνα Βιγιάρ. Μια γυναίκα ξεχωριστή, δεν την απασχολούσε τόσο η ομορφιά, όσο η τελειότητα. Όπως και ο Φλομπέρ, επιζητούσε το απόλυτο, αλλά το απόλυτο της στιγμής. Ο αφηγητής Μπόρχες, όπως μας αναφέρει, υπήρξε ερωτευμένος μαζί της. Όταν έφυγε από το σπίτι που ήταν η νεκρή, πηγαίνει σε ένα καφενείο για να πιει μια πορτοκαλάδα. Στα ρέστα που πήρε ήταν και το ... ζαϊρ. Ένα νόμισμα, ένα πράγμα, που έχει την τρομερή δύναμη να μη λησμονείται ποτέ, και που η εικόνα του και μόνο αρκεί για να τρελάνει τους ανθρώπους. Ένα νόμισμα που δεν μπορεί να ξεχάσει ποτέ. Φαντάσου ... δεν είναι η γυναίκα αυτή που δεν θα ξεχάσει ποτέ μετά το θάνατό της, αλλά ένα ... νόμισμα. Ο Μπόρχες.... Σχήμα οξύμωρο: το προσδιοριστικό επίθετο (δείχνει να) αντιφάσκει με το προσδιοριζόμενο ουσιαστικό...
Το αφήγημα "Άλεφ" είναι άλλο ένα αφήγημα στο οποίο συμμετέχει ο ίδιος ο Μπόρχες ως αφηγητής. Ο αφηγητής μετά το θάνατο της αγαπημένης φίλης του Μπεατρίς Βιτέρμπο επισκέπτεται το σπίτι της στις επετείους του θανάτου της, όπου και συναντά τον ξάδελφό της Κάρλος Αρχεντίνο Δανέρι. Έναν επίδοξο ποιητή, όχι όμως και ιδιαίτερα πρωτότυπο. Δεν ήταν ποιητής, αλλά επινοούσε τρόπους που θα καθιστούσαν την ποίηση αξιοθαύμαστη. Μια μέρα ο αφηγητής δέχεται μια πρόσκληση του Δανέρι. Ο Δανέρι θέλει να του δείξει το Άλεφ. Το Άλεφ είναι είναι από τα σημεία του χώρου που περιέχει όλα τα σημεία. Πράγματι κατεβαίνει στο υπόγειο, σύμφωνα με τις υποδείξεις του Δανέρι, και ... βλέπει το ανείπωτο. Μια μικρή σφαίρα που μέσα της ήταν σύμπας ο κοσμικός χώρος. Το ασύλληπτο σύμπαν. Και η συνέχεια; Ο Δανέρι τιμήθηκε με το δεύτερο κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, ενώ το έργο του ίδιου του αφηγητή Μπόρχες δεν πήρε ούτε μία ψήφο. Θριάμβευσε η ακατονοησία και ο φθόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου