ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Γκας Βαν Σαντ

Το 2008 κυκλοφόρησε η ταινία milk σε σκηνοθεσία του Γκας Βας Σαντ. Η ταινία παρουσίαζε τη ζωή του ομοφυλόφιλου ακτιβιστή και πολιτικού Χάρβεϊ Μιλκ, που χάθηκε πρόωρα, έχοντας όμως προλάβει να πετύχει πολλά για τον αγώνα των ομοφυλόφιλων στην Αμερική. Εξαιρετική η ερμηνεία του Σον Πεν. Τώρα προβάλλεται η ταινία του restless στις ελληνικές αίθουσες. Με αφορμή τα παραπάνω παραθέτω κάποια στοιχεία για τον σκηνοθέτη.

Σκηνοθέτης των νέων, σκηνοθέτης του θανάτου. Δύο έννοιες με μεγάλη αντίθεση, οι οποίες όμως αλληλοσυμπληρώνονται, αποτελούν τον κορμό της φιλμογραφίας του Γκας Βαν Σαντ, ενός από τους κορυφαίους δημιουργούς του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου. Από την πρώτη του ταινία, το «Mala Noche» του 1986, μέχρι τον «Milk» του 2008 και στις περισσότερες ταινίες που μεσολάβησαν («Drugstore Cowboy», «Ακόμη και οι καουμπόισσες μελαγχολούν», «Το δικό μου Αϊνταχο», «Ετοιμη για όλα», «Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ», «Ψυχώ», «Αναζητώντας τον Φόρεστερ», «Gerry», «Ελέφαντας», «Last Days», «Paranoid Park») το θέμα που κυριαρχεί είναι είτε η νεότητα είτε ο θάνατος. Συχνά, ο συνδυασμός τους.

Στο «Restless» που ήδη προβάλλεται και στις ελληνικές αίθουσες, θέμα είναι ένας τέτοιος συνδυασμός. Ενας νεανικός έρωτας ανάμεσα σε ένα κορίτσι (Μία Βασικόφσκα) που πάσχει από καρκίνο και σε ένα αγόρι (σε πρώτη εμφάνιση ο Χένρι Χόπερ, γιος του Ντένις Χόπερ) που έχει χάσει τους γονείς του, παρακολουθεί φανατικά κηδείες και συνομιλεί με το φάντασμα ενός Ιάπωνα πιλότου. Βαρύ θέμα, όμως ο Γκας Βαν Σαντ το αντιμετωπίζει όχι θλιβερά, αλλά κυρίως μέσα από τη ρομαντική του διάσταση. 

– Υπάρχει σχέση ανάμεσα στη νεότητα και τον θάνατο;

– Υπάρχει η νεότητα στις ιστορίες που κάνω ταινίες και υπάρχει επίσης και θάνατος. Σε αρκετές από αυτές, υπάρχει ο συνδυασμός τους ώστε να γίνεται μια έντονη αντίθεση. Αν έχεις μια πολύ σκοτεινή εικόνα χρειάζεσαι κάτι πιο φωτεινό ώστε να υπάρχει η αντίστιξη. Χωρίς το φως το σκοτάδι μοιάζει επίπεδο, γκρίζο, όχι αρκετά μαύρο. Με αυτό τον τρόπο χρησιμοποιώ τον θάνατο. Η νεότητα είναι ο χώρος που επέλεξα να πω τις περισσότερες από τις ιστορίες μου. Δεν είναι απαραίτητο αυτές οι ιστορίες να αφορούν μόνο τους νέους. Η νεότητα είναι όμως η πλατφόρμα μέσα από την οποία αφηγούμαι αυτές τις ιστορίες, με τον ίδιο τρόπο που ο Τζον Φορντ για παράδειγμα, αισθανόταν άνετα με τα γουέστερν ή κάποιος άλλος σκηνοθέτης θα χρησιμοποιούσε το Διάστημα. Ενας από τους λόγους που τα νιάτα με ενδιαφέρουν τόσο πολύ, είναι επειδή είναι το διάστημα που ζεις τις πρώτες σου εμπειρίες, με αποτέλεσμα να είναι πολύ έντονες. Τότε ερωτεύεσαι για πρώτη φορά, τρελαίνεσαι με ένα ποπ τραγούδι, βλέπεις κάποιον να πεθαίνει. Ολα είναι καινούργια. Κι αυτή η φρεσκάδα δίνει μια επιπλέον δύναμη και στις ιστορίες που έχουν να κάνουν με αυτή την περίοδο της ζωής.