ΒΙΒΛΙΟ - Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα

Τίτλος: Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα, Συγγραφέας: Μαρκ Χάντον

Ένα ερώτημα ως τίτλος. Ένα μυστήριο που ζητά τη λύση του. Και η απάντηση έρχεται από τον Κρίστοφερ, ένα μικρό, δεκαπεντάχρονο αυτιστικό παιδί. Μέσα από το βιβλίο παρακολουθούμε την ιστορία του Κρίστοφερ, τις συναισθηματικές και ψυχικές του μεταπτώσεις, τη ζωή του, την πορεία του, μια πορεία από την οποία άλλοτε μπορεί να απομακρυνόμαστε και να την παρατηρούμε αποστασιοποιημένοι, άλλοτε όμως ταυτιζόμαστε σε σημείο που να αναρωτιόμαστε για την έννοια της διαφορετικότητας και της ειδικής ανάγκης ή ικανότητας.

Στην αρχή έχουμε το δίπολο γιος - πατέρας (ο Κρίστοφερ και ο πατέρας του) ενώ στη συνέχεια ο Κρίστοφερ απομακρύνεται και πηγαίνει με τη μητέρα του, γιος - μητέρα. Τα ιψενικά τρίγωνα αντικαθίστανται από τα δίπολα. Αφορμή για αυτή τη συναισθηματική μετακίνηση είναι η αποκάλυψη από την πλευρά του Κρίστοφερ ότι ο δράστης για το φόνο του σκύλου της γειτόνισσας ήταν ο πατέρας του. Αιτία ήταν η ιδιαίτερη προσωπικότητα και η ιδιαιτερότητα του Κρίστοφερ.

Τι τελικά το ιδιαίτερο έχει ο Κρίστοφερ; Έχει ένα μυαλό που αποτυπώνει τα πάντα σαν μια ταινία εγγραφής, σαν ένα σφουγγάρι που ρουφάει τα πάντα. Αριθμούς, ασύλληπτες λεπτομέρειες, τα παραμικρά χαρακτηριστικά. Ένας ομιλών ηλεκτρονικός υπολογιστής. Κι όμως... Η ζωή κρίνεται στη δυνατότητα επιλογής, στην ικανότητά μας να ξεχνάμε και να θυμόμαστε. Και να τα συνδυάζουμε όλα αυτά για να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. 

Και ο Κρίστοφερ; Ο Κρίστοφερ είναι ένα όχημα που μας καλεί να διεισδύσουμε στα βάθη της ψυχής μας και να προβληματιστούμε πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό. Το δικό μας τελικά, όχι του άλλου. Η ζωή είναι τελικά μια σύμβαση; Η κοινωνικοποίηση; Τι σημαίνει εξυπνάδα; Τα συναισθήματα; Η αγάπη για τους γονείς μας θεωρείται δεδομένη ή κατακτιέται ανά πάσα στιγμή; Και αυτή η κατάκτηση μήπως περικλείει κάτι το σκληρό; 

Ένα έργο ανθρώπινο σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις που αν η τροπή στο τέλος ήταν λιγότερο συμβιβαστική ή έστω εξισορροπιστική θα ήταν περισσότερο ρεαλιστικό και πειστικό. Γιατί τα ερωτήματα που εγείρει δεν λύνονται με την αποενοχοποίηση του ανθρώπινου παράγοντα.