Αν δεχτούμε ότι ένα μυθιστόρημα είναι πολιτικό όταν οδηγεί τον αναγνώστη να λάβει μια κριτική στάση απέναντι σ΄ ένα αξιακό σύστημα ενός τόπου μιας συγκεκριμένης εποχής, τότε θα μπορούσα να χαρακτηρίσω πολιτικό και το μυθιστόρημα του Νόρμαν Μέηλερ "Το όραμα της ηδονής". Και πράγματι ο συγγραφέας επιχειρεί μέσα από το έργο του να παρουσιάσει μεταπολεμικά το ... αμερικανικό όνειρο ... αυτός ο τόσο αυθαίρετος, αλλά και τόσο απαραίτητος χαρακτηρισμός για να αντιληφθούμε τον τρόπο ζωής, κι ίσως καλύτερα την πίστη σ΄ ένα τρόπο ζωής, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο ήρωας του έργου ονομάζεται Ρότζακ ... και είναι μισός Προτεστάντης και μισός Εβραίος ... συμμετείχε στον πόλεμο (τον β΄ παγκόσμιο) όπου και επέδειξε ξεχωριστό θάρρος σκοτώνοντας μια ομάδα γερμανών στρατιωτών και μάλιστα τιμήθηκε για την πράξη του αυτή ... επιστρέφοντας από τον πόλεμο και συγκεκριμένα το 1946 γνωρίζεται με τον Τζακ Κένεντυ ... άρα ανοίγεται μπροστά του η προοπτική να αναμειχθεί ενεργά με την πολιτική ... με τους δημοκρατικούς ... γνωρίζεται όμως και με την Ντέμπορα, κόρη ενός πλούσιου μεγιστάνα ... άρα ο δρόμος να πραγματοποιηθούν οι φιλοδοξίες του φαίνεται ότι ανοίγει, καθώς αυτός ο γάμος αποτελεί το διαβατήριο για τις απαραίτητες γνωριμίες ... Επομένως το αμερικανικό όνειρο για τον ήρωα του μυθιστορήματος ... και ήρωα πολέμου ... στρέφεται γύρω από την πολιτική, το χρήμα, τις γυναίκες, την αναγνώριση ...
Η Ευτυχία όμως ως έννοια και σκοπός δεν συμπεριλαμβάνεται στο πλαίσιο του ... αμερικανικού ονείρου. Και πως εξάλλου να υπάρξει όταν η ίδια η εποχή δεν την ευνοεί. Όταν και οι άνθρωποι που περιστοιχίζουν τον Ρότζακ είναι ακόμα περισσότερο διεφθαρμένοι. Ο Ρότζακ ζει στο τέλος της αθωότητας, εγκλωβισμένος μέσα στην αγνωμοσύνη του ... Φτάνει μάλιστα στο σημείο να σπρώξει την Ντέμπορα από το μπαλκόνι του σπιτιού της και να τη σκοτώσει. Και ποια είναι η τιμωρία του; Θα ακουστεί λίγο αντιφατικό αλλά η τιμωρία του Ρότζακ είναι η έλλειψη ποινικής τιμωρίας του ... αρκεί βέβαια παρευρεθεί στην κηδεία της γυναίκας του πλάι στον πεθερό του ... η τιμωρία του είναι να συμβάλλει στην κοινωνική υποκρισία που επιβάλλει η στιγμή για να συνεχιστεί αυτή η κανονικότητα της ζωής των πλουσίων ...
Η ηθική αλλοτρίωση του Ρότζακ δεν έχει σαφώς εσωτερικές ρίζες ... αλλά μια εποχή με ριζωμένες αντιλήψεις οδηγεί το άτομο στο συμβιβασμό. Κάπως έτσι μπορώ να δικαιολογήσω και τον χαρακτηρισμό του Νόρμαν Μέηλερ ως πρόδρομο του χιππισμού ... Κάπως έτσι μπορώ να δικαιολογήσω και την επιλογή του ήρωα για φυγή ...
Το δημοσιογραφικό ύφος κάνει εμφανή την παρουσία του μέσα στο έργο ... αυτή η ρεαλιστική απεικόνιση του αμερικάνικου τρόπου ζωής με τη μουσική, τα μπαρ, τους δρόμους, την αστυνομία κάνει το μυθιστόρημα του Νόρμαν Μέηλερ να μοιάζει με ένα ρεπορτάζ με λογοτεχνικές προοπτικές ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου