Ο ήρωας του έργου Γιόργκι Κόριμ είναι ένας γραφιάς, ένας αρχειοθέτης, που εργάζεται στα Αρχεία μιας μικρής ουγγρικής πόλης. Ως γραφιάς στερείται αυτής της δημιουργικής δράσης που διακρίνει έναν καλλιτέχνη και στην ουσία μεταπίπτει σε ένα εκτελεστικό όργανο. Γίνεται το παρανοϊκό εκτελεστικό όργανο μιας εμμονής του... Στα Αρχεία όπου εργάζεται ανακαλύπτει ένα χειρόγραφο το οποίο τόσο πολύ τον συνεπαίρνει που αποφασίζει να το κοινοποιήσει σε όλο τον κόσμο και στη συνέχεια να δώσει τέλος στη ζωή του. Που βρίσκεται όμως ο κόσμος, που θα συναντήσει το κοινό του; Μα σαφώς στην Νέα Υόρκη... Και έτσι ο Κόριμ αποφασίζει να πετάξει στην Νέα Υόρκη κι εκεί κλεισμένος στο διαμέρισμα του πονηρού διερμηνέα Σάρβαρυ, όπου και βρίσκει προσωρινή στέγη, αρχίζει να πληκτρολογεί μανιωδώς αυτό το χειρόγραφο για να το περάσει διαδικτυακά στον υπόλοιπο κόσμο...
Το χειρόγραφο που τόσο συνεπήρε τον Κόριμ αφορά τέσσερις ανθρώπους που μέσα από αυθαίρετα χρονικά άλματα κινούνται μέσα στην παγκόσμια ιστορία: την Κρήτη του Μινωικού πολιτισμού, την Κολωνία του 1867, που χτίζεται ο μεγαλοπρεπής ναός, την Βενετία της Αναγέννησης, την Ισπανία την περίοδο ανακάλυψης του Νέου Κόσμου. Και όλες αυτές τις τυχαίες ιστορικές περιόδους τις συνδέει ένα κοινό στοιχείο: ο πόλεμος.
Νομίζω ότι ο συγγραφέας δε φιλοδοξεί να γίνει Θουκυδίδης στη θέση του Θουκυδίδη... παρόλα αυτά θα επιχειρήσω να εκμαιεύσω ένα μήνυμα μέσα από το μυθιστόρημα ... ότι τελικά το άτομο θα πρέπει να πάψει να μένει παθητικοποιημένο και απλώς θεατής στην πορεία της ιστορίας ...
Φιλόδοξο το έργο του Κρασναχορκάι ... βραβευμένο και με το διεθνές βραβείο booker 2015 ... μακροπερίοδος λόγος, βουτιές μέσα στις σκέψεις του συγγραφέα, μια ισορροπία ανάμεσα στην ιστορία και τη μυθοπλασία, έντονο το καφκικό τοπίο... αρκετά κουραστικό στην ανάγνωση... η έλλειψη όμως διδακτισμού και ηθικολογίας και η ανάδειξη αυτού του σκοτεινού ρου της ιστορίας νομίζω ότι καθιστά το μυθιστόρημα του Κρασναχορκάι από τα πιο ενδιαφέροντα αναγνώσματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου