Ο Χάρι Μούλις αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα καταγόμενου από μητέρα εβραία και πατέρα φιλοναζί. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός. Και μάλιστα ο ίδιος ο συγγραφέας να δηλώνει πως, αν ο πατέρας του δεν είχε αυτή την θέση, τότε ούτε η μητέρα του θα έφτανε στα βαθιά γεράματα ούτε ο ίδιος θα υπήρχε. Τι άλλο θα περίμενε επομένως κάποιος στο συγγραφικό έργο του από πόλεμο και σκέψεις σχετικά με τον πόλεμο. Το έργο λοιπόν του Χάρι Μούλις έχει ως κεντρικό θεματικό άξονα τη σχέση πόλεμος-άνθρωπος, τις επιπτώσεις του πολέμου στον άνθρωπο, στο άτομο, όχι στην κοινωνία ως σύνολο, αλλά στην ανθρώπινη μονάδα.Και μάλιστα μας αφηγείται το αυτονόητο: ο πόλεμος είναι κακός, είναι κακός όπως και να τον προσεγγίσεις. Δεν υπάρχουν νικητές από τον πόλεμο. Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να ωφελήσει κάποιον στον πόλεμο, θα υπάρξει κάποιος άλλος που από την ίδια πράξη θα βλαφθεί. Όπως στην "Απόπειρα": κάποιοι πυροβολισμοί και ένα πτώμα ενός φιλοναζί. Και το πτώμα κάποιος το μετακινεί μπροστά στο σπίτι του αφηγητή. Γιατί γίνεται αυτή η μετακίνηση; Για να μη βρεθεί το πτώμα μπροστά από το σπίτι αυτού που κρύβει κάποιους εβραίους. Για να γλιτώσει επομένως κάποιους εβραίους, οδηγεί στο ξεκλήρισμα την οικογένεια του αφηγητή. Υπάρχει άραγε το τυχαίο στη ζωή; Όσο κι αν υπάρχει το τυχαίο στη ζωή, στον πόλεμο υπάρχει μόνο δυστυχία.Κι όσο κι αν απομακρύνεται ο αφηγητής από τον πόλεμο, όσο κι αν προσπαθεί να ακολουθήσει μια "κανονική" ζωή, οι μνήμες του πολέμου δεν λένε να ξεθωριάσουν. Και το επάγγελμα του αφηγητή; Γιατρός και μάλιστα ... αναισθησιολόγος. Το επάγγελμα, ή καλύτερα το λειτούργημα, που οδηγεί στη ... λήθη. Μονάχα που η λήθη είναι πρόσκαιρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου