Κοσμόπολις - Ντον ΝτεΛίλλο

Αφορμή για να διαβάσω το μυθιστόρημα "Κοσμόπολις" στάθηκε το γεγονός  ότι γυρίστηκε ταινία από τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και ένιωσα την περιέργεια να το αντιμετωπίσω ως πρόπλασμα  σεναρίου και να παρατηρήσω τις αλλαγές  κατά την κινηματογραφική μεταφορά του.  Μικρό, ευσύνοπτο (διαβάζεται απνευστί), σύγχρονο (με ό τι μπορεί να σημαίνει ο όρος αυτός μέσα στην αυθαιρεσία του). Μια αμερικάνικη ...οδύσσεια. Ενώ όμως ο Οδυσσέας ήταν πολυπράγμων και καρτερικός, ο μυθιστορηματικός αμερικανός ήρωας μπορεί να είναι πολυπράγμων,αλλά όχι και καρτερικός. Ένας ανυπόμονος αριβίστας και ένα κακομαθημένο ...παιδί με διανοουμενίστικες και δημιουργικές  εξάρσεις που όμως όλες στρέφονται γύρω από έναν άξονα: το χρήμα.

Ο Έρικ Πάρκερ είναι ένας νεαρός πολυεκατομμυριούχος ο οποίος ζει σε ένα κτίριο ογδόντα εννέα ορόφων στο Μανχάταν και ένα πρωί τον Απρίλιο του 2000 αποφασίζει πως θέλει ... κούρεμα. Μπαίνει, λοιπόν, στη μακριά λευκή λιμουζίνα του και διασχίζει τη Νέα Υόρκη μέχρι να φτάσει στον κουρέα που πήγαινε όταν ήταν παιδί. Ο αφηγηματικός χρόνος διαρκεί μία ημέρα και παρακολουθούμε όσους και όσα συναντά στο ταξίδι του αυτό. Γιατί η λιμουζίνα έχει κατάλληλα μετατραπεί και έχει γίνει το ...γραφείο του. Ο Έρικ Πάρκερ είναι ένας χρηματιστικός επενδυτής και παντρεμένος με την κληρονόμο μιας μυθικής τραπεζικής περιουσίας. Έχει και σωματοφύλακα, τον Τορβάλ, (γιατί η ζωή του απειλείται)  με τον οποίο μάλιστα αναπτύσσεται και μία περίεργη σχέση, η σχέση του αδύναμου προς το δυνατό, με τη μόνη διαφορά ότι ο Τορβάλ στη μεταξύ τους σχέση είναι ο δυνατός. Άρα σε τέτοιου είδους σχέσεις ο αδύναμος όταν νιώσει δυνατός τιμωρεί το δυνατό. Τον τιμωρεί και για το λόγο ότι ο δυνατός ξέρει πράγματα περισσότερα από όσα θα ήθελε. Κι έτσι ο ήρωάς μας τον σκοτώνει κάποια δεδομένη στιγμή (είπαμε αδίστακτος!). 

Ο ήρωάς μας έχει και ... ασυμμετρία προστάτη. Κάποια στιγμή και ενώ είναι καθοδόν εισβάλει μέσα στη λιμουζίνα  και ο γιατρός για την καθιερωμένη καθημερινή ιατρική εξέταση. Το δάχτυλο του γιατρού να εξετάζει τον προστάτη του Πάρκερ και εκείνος να συνεχίζει τις καθημερινές του επαγγελματικές υποχρεώσεις. Πόσες φορές διαβάζοντας ένα βιβλίο δε νιώθω κι εγώ σαν αυτό τον γιατρό: ενώ συμβαίνουν τόσα εντυπωσιακά γεγονότα έξω, εγώ με το ... δάχτυλο να εξετάζω το βιβλίο, ίσως και τον εαυτό μου. 

Και για το τέλος; Η θνητότητα και ο θάνατος. Μου θύμισε και τον Ιουλιανό...τον παραβάτη. Οι νέοι πηγαίνουν οι ίδιοι από μόνοι τους και χτυπούν την πόρτα του θανάτου. Είναι τόσο ανυπόμονοι που δεν περιμένουν, έστω κι αν το τέλος τους  δεν είναι και τόσο μεγαλειώδες.