Σάββατο 26 Απριλίου 2014

"Οι μοιραίοι του Βερολίνου" Αλ. Ίσαρης

Η ΙΝΓΚΕ ΚΑΙ ΕΓΩ 
(όπου εγώ γίνομαι η φωνή του αφηγητή)

Την Ίνγκε τη γνώρισα σε ένα διήγημα του Αλέξανδρου Ίσαρη μέσα σ΄ ένα καραβάκι της λίμνης Τέγκελ, Γερμανίδα. Μια Βερολινέζα δοσμένη σε μια ασπρόμαυρη ζωή, όπως πιστεύω πως και οι περισσότεροι γερμανοί δεν έχουν χρώμα στη ζωή της. Ίσως όταν εισβάλει το χρώμα στη ζωή τους, τότε η ζωή τους ανατρέπεται, όπως και η βάρκα μέσα στη οποία γνώρισα τη Ίνγκε, που δεν ανατράπηκε βέβαια, οδήγησε όμως τη Ίνγκε στην ανατροπή. Μέσα στη βάρκα λοιπόν με τον ήλιο στο πρόσωπό της, στους ώμους της, και τις σκιές μας πάνω στο σώμα της. Πόσο διεγερτικό βρίσκω την σκιά μου πάνω στο σώμα μιας γυναίκας. Αόρατα χέρια να ταξιδεύουν απρόσκλητα σε ξένα κορμιά. Πάνω στη βάρκα εγώ η Ίνγκε και ο Μπρούνο. Ο Μπρούνο, ο σπουδαστής της δραματικής σχολής, που μου ζήτησε μια πληροφορία για τα μινωικά ανάκτορα. Κι εγώ εκτός από την πληροφορία τον γνώρισα και στον Κλάους, τον άντρα της Ίνγκε. Και τον ερωτεύτηκε παράφορα. Η Ίνγκε η δοσμένη στον άντρα της και την εργασία της έγινε ο θεατής ενός έρωτα ασύδοτου και αδηφάγου ανάμεσα στον Μπρούνο και τον Κλάους.Έμπαινε απλώς ως επισκέπτρια στον έρωτά τους και συγκλονιζόταν από τις δονήσεις του. Μεταμορφώθηκε σ΄ ένα πυρακτωμένο ενδιάμεσο, παραγκωνίστηκε και βρέθηκε αποδιωγμένη να σπαρταράει στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου με ένα πιστόλι στο χέρι της. Την είχα συναντήσει μερικές μέρες πριν αυτοκτονήσει στο ξενοδοχείο όπου είχε εγκατασταθεί. Μου μιλούσε συνέχεια για συγγραφείς που έδωσαν οι ίδιοι τέλος στη ζωή τους: Βιρτζίνια Γουλφ, Τσέλαν, Παβέζε, Μαγιακόφσκι, Σύλβια Πλαθ, Τουχόλσκι, Κλάους Μαν, Μπένγιαμιν, Χέμινγουέι, Έγκον Φριντέλ, Τσβάιχ, Μισίμα... Δεν μιλώ πια για την Ίνγκε, δεν μιλώ για κεφάλαια πολύτιμα στη ζωή μου. Έχουν όμως τόση δύναμη μέσα τους που ξεπροβάλλουν στη ζωή μου απρόσκλητα ώστε αναγκάζομαι με παντομιμικές χορευτικές αδέξιες φιγούρες να συζητώ μαζί τους. Και προβληματίζομαι...Πόσο κύριοι της μοίρας μας είμαστε; Πόσο προγραμματίζουμε και ελέγχουμε τις φιλίες μας, τις σχέσεις μας, τους έρωτές μας; Μήπως κάποιος κύριος (μπορεί τελικά και με κεφαλαίο Κ) από εκεί ψηλά να σπάει πλάκα με τις διαδρομές που έχει σχεδιάσει για τον καθένα μας;      

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου