Η προσευχή του Χρύση

   Ο άνθρωπος συνηθίζει να επικαλείται το θεό για να του ζητήσει διάφορα....υγεία-δύναμη-χρήματα-ελευθερία-ένα ερωτικό πρόσωπο-ένα κινητό τηλέφωνο-ευτυχία....άνθρωπος και επιθυμίες...μικρές και μεγάλες...

   Τι συμβαίνει όμως όταν ζητά την καταστροφή του άλλου; Αυτό με προβλημάτισε διαβάζοντας την προσευχή του ιερέα Χρύση απέναντι στον Απόλλωνα: 

«Άκουσέ με, αργυρότοξε, της Χρύσης και της θείας 

Κίλλας προστάτη, κύριε στην Τένεδο, Σμινθέα,
εάν σου έκτισα ναόν να χαίρεται η καρδιά σου, 
εάν ποτέ σου έκαψα μεριά καλοθρεμμένα 
ταύρων κι ερίφων, τούτον μου τον πόθον τελείωσέ μου· 
τα βέλη σου στους Δαναούς τα δάκρυά μου ας πλερώσουν».

ραψωδία Α στ.37-42

Η προσευχή του Χρύση έχει τα τυπικά στοιχεία μιας προσευχής:επίκληση στο θεό Απόλλωνα, αναφορά του Χρύση σε διάφορες ιδιότητες του Απόλλωνα, υπενθύμιση των προσφορών του στον Απόλλωνα και τέλος η διατύπωση του αιτήματος: η κατάρα του Χρύση να πληρώσουν οι Δαναοί(Αχαιοί). Και η αιτία για όλα αυτά; Η τιμή. Η αποκατάσταση της τιμής της Χρυσηίδας. Και το αποτέλεσμα; Ο θεός πραγματοποίησε το αίτημα του Χρύση μετά από εννέα ημέρες.

Η τιμωρία αποτελεί μια κολακευτική αίσθηση για αυτόν που νιώθει αδικημένος. Και ο θεός-τιμωρός είναι η πιο προστατευτική φιγούρα. Πόσο εύκολα όμως ζητούμε την προστασία; Και πόσο εύκολα ... πουλάει κάποιος την προστασία στην εποχή μας; Τουλάχιστον στην εποχή μας ας διατηρήσουμε την αυτονομία μας...